ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 62

"ระวัง!"

หลิวอวิ๋นเซียงผลักหญิงชรา แต่นางก็ลื่นล้มลงกระแทกพื้นอย่างจัง

พลันรู้สึกเจ็บปวดบริเวณท้องน้อย

หลิวอวิ๋นเซียงกัดฟันฝืนทนความเจ็บปวด พาทั้งสามคนขึ้นไปบนเนินเขา

การเดินทางตอนกลางคืนเป็นเรื่องยาก โดยเฉพาะช่วงพายุฝนตกหนัก ซ้ำยังมีสตรีสูงวัยสองคนร่วมทาง

พวกนางได้แต่เดินไปพักไป สภาพน่าเวทนามาก

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของฮูหยินเฒ่าเจ็บปวดจนหน้านิ่วคิ้วขมวด เกรงว่านางอาจจะทนไม่ไหว หลิวอวิ๋นเซียงจึงถอดเสื้อคลุมของตนเองคลุมให้นาง

เสื้อคลุมนี้เหยียนมู่มอบให้นางเมื่อคืนวาน ด้านในมีชั้นหนังวัว กันน้ำได้แต่ไม่อบอุ่น

ไม่รู้ว่าบรรพบุรุษตระกูลใด คงเคยชินกับการปรนนิบัติรับใช้ ปีนเขาได้ไม่เท่าไรก็หมดเรี่ยวแรง แต่เรื่องที่หลิวอวิ๋นเซียงนับถือก็คือ หญิงชราไม่บ่นสักคำ กัดฟันอดทน

หญิงชราเหลือบมองนางแต่ก็ไม่ปฏิเสธ

บัดนี้เสียงคำรามดังขึ้นด้านหลัง พวกนางหันไปมองก็เห็นว่าอารามฌานหลังนั้นถูกน้ำหลากกวาดไปแล้ว

“โอ้ โชคดีที่ฟังฮูหยินท่านนี้” หญิงชราตบหน้าอก

ฮูหยินเฒ่าพยักหน้า หันไปจับมือของหลิวอวิ๋นเซียง

“เจ้าช่วยชีวิตข้าไว้”

หลิวอวิ๋นเซียงส่ายหัว "เราเดินต่อไปเถอะ ที่นี่คงจะถูกน้ำท่วมในไม่ช้า"

พวกนางช่วยกันประคอง กระทั่งรุ่งสางในที่สุดก็ถึงเนินเขาลูกนั้น

ฝนซาลงมากแล้ว ทั้งสี่คนจับเสื้อคลุมตัวนั้นเบียดด้วยกัน

“ฮูหยิน ท่านเป็นอะไร ทำไมหน้าซีดจัง” จิ่นเยียนถามอย่างร้อนใจ

หลิวอวิ๋นเซียงขมวดคิ้ว นางไม่รู้ว่าท้องน้อยเจ็บมาก รู้สึกเหมือนจะล้มลง มือเท้าเกร็ง เกรงว่าพิษไป๋มู่จะกำเริบ

เหล่าฮูหยินเห็นนางเช่นนี้ ก็รีบถอดต่างหูข้างหนึ่ง ไข่มุกทรงกลมเปิดออกมาก็มียาสีดำเม็ดเล็กๆ

นางวางยาในมือหลิวอวิ๋นเซียงแล้วพูดว่า "กินยาสิ"

"นี่คือ?"

“ยาแก้พิษ”

หลิวอวิ๋นเซียงส่ายหน้า "ข้ากินไม่ได้!"

“ไม่ต้องห่วง มันจะไม่ทำร้ายทารกในครรภ์ เพียงแต่ระงับสารพิษเท่านั้น ไม่ขจัดพิษทั้งหมด” หญิงชราเอ่ย

“ท่านรู้ว่าข้าท้อง?”

ฮูหยินเฒ่ายิ้ม "ข้าเห็นผู้หญิงตั้งครรภ์มากมาย มองแวบเดียวก็รู้"

หลิวอวิ๋นเซียงเม้มริมฝีปาก ไม่รู้ว่าหญิงชรารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร แต่ในสถานการณ์นี้ นางทำได้เพียงเชื่อนางไปก่อน

นางกินยาโดยไม่ลังเล

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน