ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 65

“ฮูหยินสาม ท่านกลับมาแล้วหรือเจ้าคะ”

"อืม"

เมื่อเข้าไปในห้องโถง เห็นฮูหยินใหญ่กับคุณชายรอง สองสามีภรรยา ยังมีคุณชายสามกับแม่นางสี่คนร่วมรับประทานอาหารกลางวันกับฮูหยินเฒ่า

ฮูหยินเฒ่าเห็นนางก็ขมวดคิ้ว “เจ้ากลับมาได้อย่างไร”

“ข้าตามไทเฮาไปอธิษฐานขอพร เมื่อไทเฮากลับวัง ข้าย่อมจวน” หลิวอวิ๋นเซียงพูดยิ้มๆ

เซวียซื่ออุทานว่า "ไม่ใช่ให้เจ้าออกบวชเป็นภิกษุณีหรือ"

หลิวอวิ๋นเซียงยิ้ม "พี่สะใภ้รองท่านเป็นคนพูดเอง"

“เจ้าแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรกัน เห็นได้ชัดว่า…”

"พอแล้ว หุบปาก!" ฮูหยินเฒ่าถลึงตามองเซวียซื่อ

เซวียซื่อรู้ว่าตนเองพูดมากเกินไป รีบก้มหน้ากินข้าว

หลิวอวิ๋นเซียงเหลือบมองโต๊ะอาหาร เดิมเคยกินอาหารรสเลิศ แต่ตอนนี้มีเพียงจานเนื้อหนึ่งจานและจานผักสองจาน

“โอ๊ะ ถึงเวลากินข้าวพอดี ลูกสะใภ้จะกินข้าวเป็นเพื่อนท่านแม่”

ขหลิวอวิ๋นเซียงกำลังจะนั่งลง หญิงชราก็ตะคอก "ไม่ต้อง ข้าเห็นเจ้าแล้วอารมณ์เสีย รีบกลับไปเรือนตัวเองเร็วๆ ไม่มีธุระ ไม่ต้องมาเรือนหน้า"

หลิวอวิ๋นเซียงแสร้งทำเป็นน้อยใจ พูดว่า "ท่านแม่ ข้าหิวแล้ว"

“หิวก็ทนไป ที่นี่ไม่มีอาหารของเจ้า!”

หลิวอวิ๋นเซียงยืนขึ้น เห็นว่าคนอื่นกำลังกินข้าวกันอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าพวกเขากลัวว่านางจะแย่งชามอาหาร

คุณชายรองอ่านตำรับตำรามากมาย ได้รับการอบรมอย่างดีเยี่ยม ขณะนี้กำลังกินอาหารตะกละตะกลาม คุณชายสามร่างกายกำยำแข็งแรง แต่เงยหน้าขึ้นไม่ได้ แม่นางสี่กลับมองนางสะใจที่นางโชคร้าย

ฮูหยินใหญ่ป่วยมากจนได้แต่สนใจตนเอง บัดนี้นายท่านรองก้มเอวเพื่อข้าวชามนี้

ชาติก่อนนางไม่เคยให้พวกเขาอดสักคำ!

“น้องสะใภ้สาม จวนโหวไม่เลี้ยงคนเกียจคร้าน” เซวียซื่อเยาะเย้ย

หลิวอวิ๋นเซียงยิ้ม "ใครบ้างที่ไม่ใช่คนเกียจคร้าน"

“แต่บางคนเป็นคนจวนโหว บางคนก็เป็นคนนอก”

เหอะ นางเป็นคนนอก?

หลิวอวิ๋นเซียงพยักหน้า "ถ้าอย่างนั้น ข้าคนนอกขอตัวก่อน เชิญพวกท่านกินเต็มที่"

หลังจากออกจากเรือนตะวันออก หลิวอวิ๋นเซียงไม่โกรธสักนิด เพียงแต่รู้สึกว่ามันช่างน่าขัน กลับมาที่เรือนข้าง จิ่นเยียนเตรียมอาหารเรียบร้อยแล้ว

ต้มโจ๊กหนึ่งหม้อ ผัดผักหนึ่งจาน และเนื้อเค็มหนึ่งจาน

ตกกลางคืน จื่อจินกลับมาพร้อมกับเนื้อแพะสดใหม่คู่หนึ่ง

ชาวบ้านที่เลี้ยงแพะไม่มีเงินซื้อข้าวสาร จึงฆ่าแพะแลกกับข้าวสาร

“ของสดเก็บยา คืนนี้เราย่างดีไหม” จิ่นเยียนหันหน้าไปถามหลิวอวิ๋นเซียง

"ย่างละกัน"

เมื่อได้ยินว่ามีเนื้อแพะย่างกิน จื่อจินก็ตื่นเต้นจนอยากช่วย

จิ่นเยียนเอ่ย "เจ้าไปรับแม่นางห้าที่สวนกล้วยไม้ก่อน"

จื่อจินกลืนน้ำลาย "ได้"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน