“สัตว์เดรัจฉานหรือ?” เด็กหนุ่มหัวเราะเสียงดัง “พวกเราคนจนเกิดมาก็เป็นสัตว์ ดังนั้นก็ควรทำเรื่องที่สัตว์ถึงทำ! เอาล่ะ ไม่เปลืองน้ำลายกับเจ้าแล้ว ทุกคนเข้ามาปล้น!”
คนกลุ่มนั้นยกเครื่องมือก็พุ่งเข้ามา ลู่ฉางอันพูดเหตุผลไม่ได้ผล เตะคนแรกที่เข้ามาก่อน จากนั้นใช้ฝ่ามือผลักสองคนออก
เขาเคยเรียนวรยุทธ์ แต่เพื่อเสริมความแข็งแรงให้ร่างกาย แต่คนเหล่านี้ไม่เป็นวรยุทธ์สักนิด แต่มีแข็งแรงและจำนวนคนยังเยอะ
เพียงไม่นาน ลู่ฉางอันก็บาดเจ็บและต้านไม่ค่อยไหวแล้ว
แต่เขากัดฟันพยายามต่อสู้ ไม่ปล่อยให้คนเหล่านั้นเข้าใกล้ประตูบ้านแม้แต่น้อย
โชคดีที่ผ่านไปไม่นาน จื่อจินก็มาถึงทันเวลา จัดการหลายคนอย่างว่องไว
ตอนใกล้จะจัดการเสร็จ คนของค่ายใหญ่ชานเมืองเพิ่งมาถึง
คนกลุ่มนี้ถูกปราบแล้ว แต่ละคนคุกเข่าอยู่ที่พื้นทำตัวหงอยในทันที
หัวหน้าค่ายใหญ่ชานเมืองรู้จักลู่ฉางอัน เข้าไปทำความเคารพแล้วบอกว่าวันนี้ในเมืองวุ่นวาย ในเวลาสั้นมีหลายกลุ่มโผล่ออกมา ทั้งหมดเป็นชาวบ้านที่ไม่มีกิน ในตอนแรกพวกเขาไล่ไปก่อน ต่อมาเห็นทำลายคนจึงใช้กำลังปราบ จับคนเข้าคุก
“แต่คนเยอะเกินไปจับไม่หมด” หัวหน้าคนนั้นพูดพร้อมกับเช็ดเหงื่อ
ยาก ยากจริงๆ แต่ทำได้แค่กัดฟันอดทนต่อไปเท่านั้น
พูดอยู่พักหนึ่ง หลิวอวิ๋นเซียงเห็นเวลาไม่เช้าแล้ว พวกนางก็ควรกลับจวนแล้ว
“ท่านซื่อจื่อรักษาตัวด้วย”
“ฮูหยินสามรักษาตัวด้วย”
ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า มาถึงบนถนนคนของค่ายใหญ่ชานเมืองกำลังจับคนที่มาทำลายร้าน มีสองกลุ่มต่อสู้กัน มีเจ้าของร้านที่ถูกทำลายนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น
เอาเป็นว่าถนนทั้งสายเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
หลิวอวิ๋นเซียงไม่กล้าอยู่นานรีบเดินทางกลับบ้าน
เดินถึงมุมโค้งได้ยินคนตะโกนขอให้ช่วย เสียงดังเหมือนเจ็บปวดมาก หลิวอวิ๋นเซียงเดินตามเสียงไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งอยู่หลังพุ่มหญ้า
นางท้องนูนสูงมาก กระโปรงท่อนล่างเปื้อนเลือดแดง เห็นหลิวอวิ๋นเซียงสองคนนายบ่าว หญิงสาวคนนั้นรีบขอร้องให้ช่วย
“ฮะ......ฮูหยิน......ช่วยข้า.......ข้าจะคลอดแล้ว......”
หลังจากหลิวอวิ๋นเซียงหายตกใจก็ถามหญิงสาวว่า “บ้านเจ้าอยู่ที่ไหน?”
“สามีของข้า......ทิ้งข้าไว้......ก็หายไป......ข้าหิวมาก......จึงออกมาหาของกิน......คิดไม่ถึงว่าจะคลอดแล้ว......” หญิงสาวข่มความเจ็บพูดออกมา
หลิวอวิ๋นเซียงครุ่นคิดอยู่สักพักให้จื่อจินช่วยเหลือ สองคนประคองหญิงสาวลุกขึ้น หญิงสาวคนนี้จะคลอดแล้วต้องหาหมอตำแย หลิวอวิ๋นเซียงคิดจะพานางไปโรงหมอของชวีโม่หราน
แต่ว่าหญิงสาวคนนี้เลือดออกมากเกินไปแล้ว รอยเลือดเป็นสาย หลิวอวิ๋นเซียงเห็นแล้วอกสั่นขวัญแขวน
ในเวลานี้รถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ข้างตัวพวกนาง โจวหลี่ไหวโผล่หน้าออกมา
“เกิดอะไรขึ้น?”
เห็นโจวหลี่ไหว หลิวอวิ๋นเซียงก็ถอนใจโล่งอก “หมอหลวงโจวช่วยคนเร็ว!”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน