“ขมหรือ?”
เขาพยักหน้าจ้องมองนางอย่างไม่ละสายตา
หลิวอวิ๋นเซียงหัวเราะเยาะ “ขุนนางกังฉินที่ทุกคนด่ากลับกลัวดื่มยาขม พูดออกไปจะส่งผลถึงชื่อเสียงน่าเกรงขามของท่านแค่ไหน”
นางพูดอยู่ก็ป้อนไปอีกช้อน เขาโน้มตัวดื่มเงียบๆ เชื่องกลัวลูกสุนัขเสียอีก
หลิวอวิ๋นเซียงป้อนทีละช้อน เขาก็ดื่มทุกคำ ขมจนน้ำตาคลอเบ้าก็ไม่ได้ปฏิเสธ
“ท่านจ้องข้าทำไม?”
“กลัวเจ้า......หายไป......” เสียงของเขาอ่อนแอมาก
หลิวอวิ๋นเซียงใจสั่น “คนตัวเป็น ๆ อย่างข้าจะหายไปได้อย่างไร?”
“โยวเอ๋อร์......”
เหมือนยังมีประโยคหลัง แต่เพราะเสียงของชายหนุ่มแหบแห้ง หลิวอวิ๋นเซียงได้ยินไม่ชัด
แต่ชื่อนั้นก็เพียงพอแล้ว
หลิวอวิ๋นเซียงมือค้างไป หัวใจก็เจ็บไปพักหนึ่ง แต่ก็แค่พักหนึ่งเท่านั้น
จินเย่ว์โยว นางในใจของเขา สนมเสี่ยวจินเฟยที่อยู่ในวังคนนั้น
ที่แท้เขาเบลอเห็นนางเป็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว
หลิวอวิ๋นเซียงเงียบไปครู่หนึ่ง ป้อนยาให้เขาต่อ เพียงแต่ป้อนอย่างรีบร้อนสุดท้ายเหยียนมู่แทบสำลักจนจะอาเจียนออกมา
หลิวอวิ๋นเซียงวางถ้วยยาไว้ด้านข้างลุกขึ้นยืน มองเหยียนมู่เงียบๆ เห็นเขานอนลงบนเตียงอีกครั้ง เห็นเขาสะลึมสะลือกว่าเดิม
นางอยากบอกว่านางไม่ใช่จินเย่ว์โยว นางคือหลิวอวิ๋นเซียง
แต่มันไม่มีความจำเป็นเอาเสียเลย
“เหยียนมู่ท่านจะตายในมือของนาง แต่นั่นเป็นท่านหาเรื่องใส่ตัวเอง”
นางพูดจบก็หมุนตัวเดินออกไป
เพียงแต่นางไม่ได้ยินท้ายประโยคของผู้ชายที่นอนหมดสติบนเตียง หลังจากนางออกไป
“ที่จริงพวกเจ้าไม่เหมือน......ไม่เหมือนกันสักนิดเดียว......”
มาถึงเรือนข้าง หลิวอวิ๋นเซียงยังไม่ทันเข้าประตูก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังต่อเนื่อง ได้ยินจนเย็นวาบที่หลัง
เข้าไปข้างใน เห็นจื่อจินยืนอยู่ข้างนอกไม่ขยับตัวเลยสักนิด
หลิวอวิ๋นเซียงเดินเข้าเป็น เห็นเด็กสาวตกใจหน้าซีดเผือดลงเล็กน้อย
“ฮูหยิน ที่แท้คลอดลูกเจ็บขนาดนี้เชียว ไม่สู้โดนมีดแทง”
หลิวอวิ๋นเซียงถอนหายใจเงียบๆ “ผู้หญิงคลอดลูก เป็นเรื่องอันตรายมากๆ”
ห้องหลักแสงไฟสว่าง เหล่าสาวใช้ยกกะละมังเลือดออกมาไม่หยุด เห็นแล้วรู้สึกสยดสยอง
เวลานี้มู่จิ่นออกมาเดินไปทำความเคารพหลิวอวิ๋นเซียงก่อน ถามต่อว่า “ฮูหยินสามีของหญิงสาวคนนี้เล่า?”
“บอกว่าเขาทิ้งนางไว้ที่บ้านแล้ว”
มู่จิ่นขมวดคิ้ว “หมอหลวงโจวบอกว่า สถานการณ์ของหญิงสาวคนนี้ไม่ดีนัก เกรงว่าจะช่วยผู้ใหญ่กับเด็กให้ปลอดภัยทั้งคู่ไม่ได้”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน