ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 89

ยังไม่ทันพูดจบ ฝ่ามือก็ประทับลงบนใบหน้าอีกสองฉาด

“เจ้ากล้าเรียกนางว่าฮูหยินรึ? นางเป็นแค่อนุ จะคู่ควรรึ?”

ลี่เหนียงทำท่าทีตื่นตระหนก มือบางเกาะชายแขนเสื้อเซี่ยจื่ออันแน่น พลางหลบไปด้านหลังเขา เซี่ยจื่ออันเห็นลี่เหนียงดูบอบบางน่าสงสาร ทันใดนั้นความเป็นชายชาตรีก็พลุ่งพล่านขึ้นมา

“หลิวอวิ๋นเซียง เจ้าอย่าได้มากเกินไป…”

“นายท่านสาม!” หลิวอวิ๋นเซียงขัดจังหวะเขา หัวเราะเบา ๆ “ในมือท่านยังถือราชโองการ ควรจะถนอมไว้ให้ดี”

เซี่ยจื่ออันก้มลงมองราชโองการในมือ รู้สึกราวกับมันหนักเป็นพันชั่ง ท้ายทอยก็เย็นวาบ ความองอาจแบบลูกผู้ชายที่เพิ่งแสดงออกเมื่อครู่พลันมลายหายไปสิ้น

หลิวอวิ๋นเซียงมองทะลุปรุโปร่งคนอย่างเซี่ยจื่ออันมานานแล้ว เหล่าทหารที่เขาพาไปล้วนตายกันหมดระหว่างทางขนเสบียง มีเพียงเขาที่รอดกลับมาได้ ส่วนจะรอดมาได้อย่างไรนั้น เขากล้าพูดที่ไหนกัน กลับมาแล้วก็ไม่ยอมกลับจวน อ้างว่าไม่ไยดีในลาภยศสรรเสริญ ขอเพียงอยู่เคียงข้างลี่เหนียงไปชั่วชีวิต แท้จริงแล้วก็แค่กลัวราชสำนักจะเอาผิด แสร้งทำเป็นรักใคร่ภรรยา ทั้งที่ความจริงก็แค่ขี้ขลาดตาขาวกลัวตาย!

“จวนโหวคือตระกูลใหญ่ มีระเบียบเคร่งครัด หลิ่วอีไม่เคารพนาย ย่อมต้องถูกลงโทษ” เซี่ยจื่ออันกล่าว

“ท่านพี่” ลี่เหนียงโผเข้ากอดแขนเซี่ยจื่ออัน “หลิ่วอีเป็นสาวใช้ของบ่าว ถึงจะทำผิดระเบียบไปบ้าง ก็ควรเป็นบ่าวที่ลงโทษนาง”

“แค่ก แค่ก!” หลิวอวิ๋นเซียงกระแอมไอสองที

เซี่ยจื่ออันเข้าใจความหมายของนางในทันที เขาขมวดคิ้วพลางกล่าวว่า “ลี่เหนียง มีเพียงภรรยาเอกเท่านั้นจึงจะเรียกสามีว่าท่านพี่ได้ ต่อไปเจ้าต้องเรียกข้าว่านายท่าน นอกจากนี้ นายหญิงยังเป็นใหญ่ในบ้าน สามารถสั่งสอนทั้งอนุภรรยาและบ่าวไพร่ในบ้านได้ นี่คือธรรมเนียมปฏิบัติ เจ้าต้องเรียนรู้ให้มาก”

ลี่เหนียงรู้แล้วว่าคราวนี้หมดหวังที่จะพึ่งพาเซี่ยจื่ออันได้ นางจึงเม้มปากแน่น มิกล้าเอ่ยปากอีก

คราวนี้หลิ่วอีร้อนใจยิ่งนัก ตอนที่ฮูหยินสามถูกส่งไปอยู่ที่เรือนข้างตะวันตกเฉียงใต้ จิ่นเยียนเคยมาถามนางว่าอยากจะไปด้วยกันหรือไม่ ตอนนั้นนางคิดว่าไปที่นั่นแล้วจะมีโอกาสใดอีก จึงไม่ได้ไปด้วย ต่อมาแม่นางสี่มา นางก็พยายามเอาใจแม่นางสี่ แต่ก็ไม่ได้รับความสำคัญเช่นเดิม จากนั้นนายท่านสามก็กลับมา แถมยังให้ลี่เหนียงย้ายไปอยู่ที่เรือนใหญ่ ซึ่งแสดงถึงสถานะที่สูงส่งโดยไม่ต้องเอ่ย ลี่เหนียงรีบสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่น นางเป็นคนแรกที่แสดงความหวังดี จนได้เป็นสาวใช้ข้างกายลี่เหนียง แต่ไม่นึกเลยว่าฮูหยินสามจะกลับมาอีก

สตรีที่ตั้งครรภ์กับชายอื่น ไม่รักษาคุณธรรมสตรี นายท่านสามควรจะหย่ากับนางเสีย

เหตุใด กลับดูเหมือนเกรงกลัวนางเล่า?

หลิ่วอีไม่เข้าใจ แต่บัดนี้ นางกำลังเผชิญกับปัญหาใหญ่เสียแล้ว

“เมื่อสองวันก่อน ข้าพบเจ้าที่โรงยา เดิมทีคิดว่าเจ้าเป็นบ่าวเก่าของคุณหนูข้า จึงมิได้ระวังตัว” จิ่นเยียนเท้าสะเอว เดินวนรอบหลิ่วอี พลางชี้นิ้วใส่จมูกนาง “แต่ก่อนเจ้าอยู่เรือนนอก ทำงานหนัก มักถูกพวกแม่บ้านรังแก ฮูหยินสามเห็นเจ้าเวทนา จึงย้ายเจ้าไปเรือนตะวันตก เดิมทีคิดว่าเจ้าคงจะสำนึกในบุญคุณคุณหนูบ้าง ไม่คิดเลยว่าจะกลับมาแว้งกัด”

ใบหน้าของหลิ่วอีซีดเผือดลงทันที เมื่อรู้ว่าฮูหยินสามกำลังจะมาเอาเรื่อง จึงรีบทรุดตัวลงคุกเข่า แสร้งทำท่าทีไร้เดียงสา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน