ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 273

แม้ว่าหยูเฟยเชว่จะใช้โอกาสนี้แจ้งให้เธอทราบ

แต่ทว่าบัดนี้ในใจของเฉียวเหลียนเหลียนยังไม่สามารถทนความตกใจได้

คนพวกนั้นเพื่อที่จะทำร้ายหยูเฟยเฉิงอย่างไร้ความปราณี แม้แต่พ่อและพี่ชายที่หนีหนี้ของแม่เลี้ยงยังล้วนตามหาเจอ

นับว่าใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก

"ท่านแม่"หยูเฟยเชวี่ยยังมีความทรงจำที่ฝังแน่นกับพวกป่าเถื่อนสองคนนั้น เธอจับมือของ เฉียวเหลียนเหลียนแน่นด้วยความกระวนกระวาย

"พวกเขากลับมาแล้ว พวกเขากลับมาแล้วจริงๆ"

เฉียวเหลียนเหลียนเอี้ยวตัวกลับมาปลอบลูกสาวคนโต

"ไม่มีอะไรหรอก เจ้าไม่ต้องกลัว พวกเขาไม่ใช่เสือตัวโตเสียหน่อย ไม่จับเจ้ากินหรอก"

คำเปรียบเทียบนี้มัน....

ฮูหยินของท่านแม่ทัพอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

มีคนคอยบอกข่าวสารอย่างหยูเฟยเชวี่ย ไม่เพียงแค่เฉียวเหลียนเหลียนรู้เรื่องภายใน แม้แต่พระชายาทั้งสองยังรู้เรื่องน่าขบขันที่กำลังจะเกิดขึ้น

จะบอกว่าไม่รังเกียจก็ไม่ได้เพราะถึงอย่างไรก็เป็นงานเลี้ยงที่จัดในจวนของตนเอง

แต่เรื่องราวนั้นมาถึงจุดๆนี้แล้ว ไม่อาจเดินย้อนกลับ ฮูหยินของแม่ทัพของท่านแม่ทัพทำได้เพียงสงบนิ่งและดูละครฉากนี้ไป

"เฉียวเหลียนเหลียน เจ้าไสหัวออกมาหาข้าเดี๋ยวนี้"

เสียงโหวกเหวกจากด้านนอกทำให้เสียงในงานเลี้ยงเงียบสงบลงทันใด

หลังจากเงียบไปสักพักก็มีเสียงทุกเถียงกันมากมาย

"นั่นใครกัน เหตุใดจึงไร้มารยาทเช่นนี้"

"พระเจ้า ใครเรียกเฉียวเหลียนเหลียนกัน"

"ถูเรียกชื่อเรียกเช่นนี้ ช่างขายหน้าเสียจริง"

เหล่าบรรดาฮูหยินต่างพากันกระซิบกระซาบ มีเพียง ฮูหยินจ้าวและฮูหยินหานที่ยิ้มมุมปาก

หลังจากนั้นไม่นาน ฮูหยินหานก็ปิดปากของนางช้าๆ ด้วยสีหน้าประหลาดใจ "เฮ้ นามสกุลของนางเฉียวหมอเทวดาของเราไม่ใช่เหรอ"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา คำตำหนิก็หันไปหาเฉียวเหลียนเหลียนทันที

“นางเหรอ?”

“นางเคยทำร้ายใครหรือเปล่า”

"ในเมืองหลวงแห่งนี้ นางทำให้คนไม่พอใจน้อยมาก"