ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 293

เฉียวเหลียนเหลียนกับจี้หยุนชูกับบ้านด้วยกัน

จากระยะไกล นางเห็นใครบางคนยืนนิ่งอยู่ที่ประตูบ้าน

เมื่อเข้าไปใกล้ ก็รู้ว่ามีลูกๆ ทุกคนยืนรออยู่ที่ประตู

ทันทีที่พวกเขาเห็นนาง หยูเฟยเชวี่ยและหยูเฟยเกอก็วิ่งเข้ามาหา

เด็กชายทั่งสองคนดูสงบขึ้นมาก ไม่ขยับเขยื้อน แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความกังวลในดวงตาของเขาได้

“ท่านแม่ ท่านไปไหนมา” หยูเฟยเชวี่ยกอดเฉียวเหลียนเหลียนแน่น “พวกเรากลัว พวกท่านพี่ก็ไม่ไปโรงเรียนด้วยซ้ำ พวกเขารอท่านแม่อยู่ที่หน้าประตู."

หัวใจของเฉียวเหลียนเหลียนเต็มไปด้วยความร้อนรุ้ม

ไม่น่าแปลกใจที่นางเห็นแค่ฮั่นมู่และฉายเค้อจี่ในสำนักศึกษา แต่กลับมองไม่เห็นหยูเฟยเฉิง

ปรากฎว่าเด็ก ๆ เป็นห่วงนางและรอนางที่ประตูบ้าน

“ไม่ต้องห่วง แม่กับพ่อของพวกเจ้าไปแก้ข้อสอบของเฉิงเอ๋อร์” เฉียวเหลียนเหลียนลูบหัวลูกสาวคนโตแล้วกอดลูกสาวคนเล็ก

“มันจบแล้วเหรอ?” หยูเฟยเกอถามอย่างเป็นห่วง

“แน่นอน” เฉียวเหลียนเหลียนยิ้มครั้งแล้วครั้งเล่า “เจ้าไม่รู้หรอว่าแม่ของเจ้าเป็นใคร ยังไงก็ทำสำเร็จ”

หยูเฟยเชวี่ยกอดนางและหัวเราะคิกคัก

ดูเหมือนว่าแม่ของข้าจะเป็นเช่นนี้เสมอ มีอำนาจและสามารถทำทุกอย่างได้

ตั้งแต่แรกจนถึงทุกวันนี้พวกเขาไม่เคยทำให้ผิดหวัง

“ท่านแม่ ในเมื่อท่านปลอดภัย ข้ากับจงเอ๋อร์จะไปสำนักศึกษาแล้ว” หยูเฟยเฉิงดึงแขนเสื้อน้องชายของเขาขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้ ไม่อาจพูดได้ว่าไปสาย แต่ก็ไม่ถึงเร็วแน่นอน

เฉียวเหลียนเหลียนมองซ้ำ ๆ ที่จี้หยุนชูอย่างเป็นกังวล

จวิ้นอ๋องยืดหลังให้ตรงด้วยความภาคภูมิใจอย่างอธิบายไม่ได้ และตบหน้าอกของเขา "อย่ากังวล ข้าจะไม่ปล่อยให้บุตรชายของข้าสายอย่างแน่นอน"

เฉียวเหลียนเหลียนมองเขาด้วยความประหลาดใจ

จี้หยุนชูเอานิ้วหัวแม่มือและนิ้วก้อยของมือขวามารวมกันเป็นวงกลม อมไว้ในปากของเขา และหลังจากเป่าไม่นาน ก็กลายเป็นเสียงนกหวีดแหลมก็ดังขึ้น

หลังจากนั้นไม่นาน ม้าสีน้ำตาลแดงตัวใหญ่ก็วิ่งออกมา ตามด้วยทาสที่หอบเหนื่อย

"ชื่อย้าน วันนี้เจ้าคงตัองเหนื่อยแล้วล่ะ" จี้หนุนชูลูบหัวม้าและพูดกับมันราวกับกำลังคุยกันว่า "ข้าต้องการส่งลูกสองคนไปโรงเรียน"

ม้าส่งเสียงร้องและเหวี่ยงกีบของมัน

จี้หยุนชูกระโดดขึ้นหลังม้าอย่างมีความสุข และระหว่างทางก็ดึงลูกชายทั้งสองมาหาเขา

"นั่งให้ดีๆ" เขาจับบังเหียนด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกมือหนึ่งตบบั้นท้ายของม้า ม้าสีแดงเข้มก็ควบอย่างดุเดือดด้วยความเร็ว

เฉียวเหลียนรู้สึกว่าแค่กระพริบตาเพียงไม่กี่ครั้งและพวกเขสก็หายไปแล้ว

เหลือเพียงฝุ่นที่กระเด็นออกมาจากประตูบ้าน ซึ่งบอกได้ว่า พึ่งจะมีม้าวิ่งผ่านมาที่นี่

เฉียวเหลียนเหลียนกระพริบตาครั้งแล้วครั้งเล่า รู้สึกชอบกับการขี่ม้า

ความเป็นจริงคือนี้เป็นวิธีการขนส่งที่เร็วที่สุดในยุคนี้

น่าเสียดายที่นางทำไม่ได้

"ไปกันเถอะ กลับไปกินข้าวเย็นที่บ้านกัน" เฉียวเหลียนเหลียนกอดและอุ้มลูกสาวทั้งสองกลับไปที่เหลียนซินหยวน

ณ สถานที่อื่น

ภายในสถานศึกษา

อาจารย์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

กระดาษคำตอบของเมื่อวาน วันนี้นำไปแก้ไขเรียบร้อยแล้ว

อาจารย์จัดลำดับอย่างระมัดระวัง คัดลอกสำเนา และติดมันบนกระดาน

รอจนถึงเลิกเรียนนักเรียนก็แห่กันมาดูอันดับของตนเอง

พร้อมด้วยฮั่นมู่และคนอื่น ๆ หยูเฟยเฉิงก็มาที่กระดานนี้ด้วย

เพิ่งได้พบกับหยูเฟยเชิงและคนอื่น ๆ

"นี่ มาดูอันดับกัน แต่น่าเสียดายที่เกรดแบบเจ้า ไม่น่ารั้งอันดับต้นๆได้" จ้าวหวู่เริ่มเสียดสี “อย่ามัวแต่เล่น รีบๆดูซะ อย่าทำให้คนอื่นเขาเสียเวลา”