ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 31

“ผู้หญิงคนนี้เหรอ?”

ชายอ้วนพึมพำ "เธอมากับลูกๆหลายคน ไม่มีอะไรน่ากลัว แต่มันจะเกินหรือเปล่าที่ทำกับเธอแบบนี้"

“ผู้หญิงคนนี้รวยและธุรกิจของเธอกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น ฉันเห็นเด็กนับเหรียญด้วยตาของตัวเอง เหรียญกองใหญ่มาก” ชายร่างผอมอีกคนพูด “หลายวันก่อนพี่หลงขาเจ็บ ต้องใช้เวลาในการรักษาขา ถ้าเราไม่ทำ เราจะไม่มีเงินกินข้าว”

"ได้ ถ้างั้นรอจังหวะที่พวกเขาเดินไปถึงตรอกแคบๆ..." ทั้งสองคนมองหน้ากัน คนหนึ่งเดินไปด้านหน้า และอีกคนหนึ่งเดินตามหลัง

เฉียวเหลียนเหลียนเดินกับเด็กๆอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่เห็นใครเลย เธอขมวดคิ้วและรู้สึกไม่สบายใจ

“แม่ เกิดอะไรขึ้น?” กู้เฉิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติ และถามด้วยเสียงต่ำ “มีใครตามเรามาหรือเปล่า?”

เฉียวเหลียนเหลียนไม่เคลื่อยไหว "เกรงว่าจะไม่ได้ตามมา แต่ปรากฏตัวแล้วต่างหาก"

กู้เฉิงเงยหน้าขึ้นทันที และเห็นชายร่างผอมยืนอยู่ที่ทางออกของซอย

เขารีบหันกลับมา และเห็นชายอ้วนอีกคนขวางอยู่ตรงทางเข้า และเข้าใจทันทีว่านี่เป็นการปล้นที่วางแผนไว้ล่วงหน้า

“ใครส่งพวกแกมา?” เฉียวเหลียนเหลียนคิดในใจ

ภัตตาคารซื่อสี่? ภัตตาคารหยุนซี? หรือจะเป็นพวกอันธพาลที่เจอครั้งที่แล้วกลับมาแก้แค้น?

“ไม่มีใครให้เรามาหรอก เราแค่เงินขาดมือ อยากจะยืมเงินสาวน้อยแค่นั้น” ชายร่างผอมวิ่งเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

ชายอ้วนก็วิ่งมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เมื่อเห็นว่าแม่และน้องๆกำลังจนมุม กู้เฉิงก็รีบวิ่งออกไป และต่อยเข้าที่ท้องของชายร่างผอมด้วยหมัด

การเคลื่อนไหวของเขาได้ที่ และความเร็วของเขาก็เร็วมากเช่นกัน น่าเสียดายที่เขายังเด็กเกินไป และไม่แข็งแรงพอ ชายร่างผอมขมวดคิ้วและผลักเขาออกไป

กู้เฉิงล้มลงด้านข้าง

เฉียวเหลียนเหลียนอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอยกเท้าขึ้นและเตะชายร่างผอมบาง

ทันใดนั้น ชายอ้วนที่อยู่ข้างหลังเขาก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน มือทั้งสองของเขารัดเธอไว้แน่น และแรงกระแทกมหาศาลทำให้เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ชั่วขณะหนึ่ง

"แม่"

กู้เฉิงตะโกนเสียงดัง

เด็กๆคนอื่นตกตะลึงเช่นกัน

กู้เกอตกใจมากจนน้ำตาไหล ขณะที่กู้เฉิงตะโกนด้วยความกังวล กู้จงไม่กล้าเคลื่อนไหว เพราะสายตาของเขาไม่ดี

กู้เชวี่ยฉลาด และวิ่งเข้าไปช่วยกู้เฉิง แต่ถูกชายร่างผอมขวางไว้ ทำให้ไม่สามารถผ่านได้

กู้โหลวและคนอื่นที่เหลือมองซ้ายมองขวา และในที่สุดก็ลากขาของเขาอย่างเด็ดเดี่ยวและวิ่งเข้าหาชายอ้วนพร้อมเสียงคำราม

“ปล่อยแม่ ปล่อยแม่ผม” เด็กน้อยคำรามพร้อมทั้งส่ายหน้า

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกเศร้าเล็กน้อย เธอหยิบมีดผ่าตัดออกมาจากทางขวาและกำลังจะแทงชายอ้วน

จนถึงตอนนี้ เฉียวเหลียนเหลียนไม่ต้องการชีวิตของคน เธอเพียงต้องการสอนบทเรียนเล็กๆ น้อยๆให้กับพวกอันธพาลเหล่านี้

แต่เมื่อมีดผ่าตัดในฝ่ามือของเธอยังไม่ถูกใช้ ชายร่างผอมก็ทิ้งกู้เฉิงและกู้เชวี่ย และวิ่งไปเตะกู้โหลว

เด็กชายอายุ 6 ขวบที่ขาและเท้าไม่สะดวกอยู่แล้วก็เดินเซเล็กน้อย ลูกเตะที่ตกลงมาจากฟ้าและเตะเขาลงกับพื้นโดยตรง ทำให้เขาถึงกับกลิ้งสามสี่ตะหลบก่อนที่จะม้วนตัวเป็นลูกบอล นอนนิ่งอยู่บนพื้น

"โหลวเอ๋อร์!"

“น้อง (พี่)!”

ทั้งครอบครัวโห่ร้องพร้อมกัน

ดวงตาของกู้เฉิงเป็นสีแดง เขาหยิบมีดขนาดเล็กออกมาจากแขนแล้วแทงเข้าไปที่ร่างของชายผอมบาง

กู้เชวี่ยไม่มีอาวุธ ดังนั้นเธอจึงใช้ฟันของเขา