ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 64

เมื่อหญิงชราเห็นหน้าอาก็พูดว่า “ไอ้หยา เซียงซิ่วมาได้ไง? มาเองเหรอ? ลูกสาวเธอหล่ะ?”

กู้เส้าหน้าสลด

ตอนนั้นกู้เส้าไม่ยอมแต่งกับหลี่ชุนฮัว หญิงชราคิดว่าผู้หญิงอย่างหลี่ชุนฮัวนั้นหายาก จึงพยายามทุกวิถีทางให้เขาสองคนได้เคียงคู่กัน สุดท้ายกู้เส้าโกรธ หญิงขราจึงหยุดหาทาง

หลังจากแต่งงานกับหญิงตระกูลเฉียว หญิงชราก็ไม่พูดถึงหลี่ชุนฮัวอีก

จนกระทั่งเมื่อเฉียวเหลียนเหลียนกลายเป็นคนก้าวร้าวและโหดร้าย ทำให้หญิงชราไม่พอใจและเอ่ยถึงหลี่ชุนฮัวอีกครั้ง

“ชุนฮัวไปทำงาน” ตอบเพียงประโยคเดียวหลังจากนั้นอาของกู้เส้าก็เปลี่ยนเรื่องคุย “พี่สะใภ้ ได้ยินว่าหลายวันมานี้พี่โกรธ ฉันเลยมาหาพี่”

หญิงชราไม่อยากพูดอะไรมาก “ก็ไม่ใช่เพราะคนข้างๆเธอเหรอที่ทำให้ฉันโกรธ ถือว่าฉันคลอดลูกชายมาเสียเปล่า หาเมียได้แล้วก็ลืมแม่ รู้อย่างงี้ตั้งแต่คลอดออกมาโยนลงน้ำให้ตายเสียดีกว่า”

“พี่สะไภ้ พี่พูดอะไรนั่น” อามองไปที่หญิงชรา และเดินไปลูบมือกู้เส้า “หลายปีมานี้พี่ก็บอกเองนี่ว่ากู้เส้าว่งเงินมาให้พี่ กู้เส้าส่งเงินมาแล้วเท่าไหน่ ถ้าพี่คลอดเขาออกมาแล้วโยนลงน้ำ พี่จะอยู่อย่างไร?”

หญิงชราเงียบไปครู่หนึ่ง

หลังจากที่สามีเธอเสียชีวิต เธอเลี้ยงลูกสามคนอย่างยากลำบาก โชคดีที่ส่งกู้เส้าไปเป็นผุ้คุ้มกันแลกเงินมาเลี้ยงครอบครัว

เดิมก็คิดจะขายลูก แต่ก็ล้มเลิกความคิด

ใครจะรู้ว่าลูกชายของเธอได้พบกับอาจารย์ผู้ใจดี ได้ยินว่ามีฐานะเป็นพิเศษ ดูแลลูกชายเธอดีมาก นอกจากสอนกังฟูแล้ว ยังให้เงินเขาอีก

แต่ละเดือนได้เงินหนึ่งตำลึงจนถึงห้าตำลึง

กู้เส้าไม่เคยเก็บเงินเหล่านี้ไว้เอง เขาส่งเงินทั้งหมดมาให้หญิงชรา

หญิงชราใช้เงินทั้งหมดนี้สู้ขอสะไภ้ให้ลูกชายคนโตและคนรอง จากนั้นสร้างบ้านใหม่และย้ายทั้งครอบครัวออกจากบ้านร้างหลังเก่าที่ทรุดโทรม

กล่าวได้ว่าไม่มีกู้เส้าก็ไม่มีตระกูลกู้

แต่หญิงชราไม่ยอมรับว่ากู้เส้าอุทิศตนเพื่อตระกูลมากแค่ไหน เธอคิดว่าสิ่งที่กู้เส้าทำนั้นเป็นสิ่งที่ควรทำ

ลูกเลี้ยงดูแม่ก็เป็นสิ่งสมควร มีอะไรจะต้องพูดอีก?

อารู้ดีว่าหญิงชรากำลังคิดอะไรอยู่ จึงถอนหายใจและพูดว่า “พี่จะบอกว่าลูกชายโตแล้ว ฟังลูกสะไภ้เป็นสิ่งไม่สมควร? ตอนที่พี่ชายยังอยู่ ฉันจำได้ว่าพี่ชายฟังพี่มาก แม้แต่แม่ พี่ชายก็ไม่ฟัง พี่ลืมแล้วเหรอ?”

หญิงชราไม่พูดอะไร เธอจะลืมได้อย่างไร เธอเป็นสาวมาก่อน ความรักระหว่างสามีภรรยาระหว่างเธอกับสามีนั้นไม่เป็นสองรองใคร ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและสามีแน่นแฟ้นมาก

เธอยังรู้สถานการณ์

เธอแค่ไม่มีความสุข

ทำไมลูกสะใภ้จึงปฏิบัติต่อแม่สามีอย่างเคารพ หรือเพราะกลัวถูกบีบบังคับ

ทำไมเฉียวเหลียนเหลียนเย่อหยิ่งและยังหาวิธีจัดการกับหญิงชรา

ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดี เธอจะเอ็นดูได้อย่างไร?

ฝันไปเสียเถอะ!

“พี่สะใภ้ อย่าลืมสิว่า ตอนที่พี่ชายยังอยู่ เพื่อพี่สะไภ้แล้วพี่ชาย...” อาพูดถึงอดีตอย่างมีนัยยะ

หญิงชราหยุดพูด

ตอนนั้นเธอทะเลาะกับแม่สามี พ่อของกู้เส้ายอมแตกหักกับแม่ของเขาก็เพื่อช่วยเธอ

ในเวลานั้นเธอมีความสุขมากถึงมากที่สุด เธอรู้สึกว่าเธอเลือกคนไม่ผิด

เป็นไปได้ไหมว่าตอนนี้...กู้เส้าจะเลิกกับลูกสะไภ้เพื่อเธอ?

หญิงชราอึดอัดใจมาก

เธอเหลือบมองกู้เส้า “แกจะเลิกกับเมียเพื่อฉัน?”

กู้เส้าเม้มปากและพูดเบา ๆ ว่า “ใจจริงผมก็ไม่ยอม แต่ในเมื่อแม่ทำให้เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ผมก็ช่วยไม่ได้”

คำพูดเหล่านั้นทำให้หญิงชราโกรธมาก จนถึงขั้นทรุดตัวลงและตบโต๊ะก่อนที่จะสบถออกมา

นับว่ามีทางสมานฉันท์

กู้เส้าพยักหน้า เขาจะเป็นลูกกตัญญู แต่เขาจะไม่ยอมให้ภรรยาและลูกเขาถูกรังแก

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะทำเพื่อพ่อที่ตายไป

หากต่อไปยังคงมีความขัดแย้งระหว่างเขากับแม่ เขาก็จะยกเลิกสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อของเขา

กู้เส้าเรียกเกวียนวัวส่งอาของเขากลับไปที่หมู่บ้านถัดไป และเขาก็กลับบ้านร้างเก่าพร้อมกับเสื้อทั้งหมดของเขา

เฉียวเหลียนเหลียนกำลังรับแขกอยู่

วันนี้ไม่ใช่วันส่งผงอร่อย เธอกำลังตากวัตถุดิบอยู่ จู่ๆ คุณหู เจ้าของภัตตาคารก็มาหาเธอถึงบ้าน

นี่เป็นแขกที่หายาก เฉียนเหลียนเหลียนไปล้างมือและเดินมาทักทายเขา

“คุณหู ใครพาคุณมาที่นี่คะ” เฉียวเหลียนเหลียนพูดด้วยรอยยิ้ม

“ตงเฟิง คนที่มาส่งเธอเมื่อวานไง” คุณหูยิ้ม “คุณเฉียว ผมอยากหารือเกี่ยวกับความร่วมมือของเราอีกครั้ง”

เฉียวเหลียนเหลียนกระพริบตาและนึกถึงไส้กรอกที่เธอนำไปให้เมื่อวานทันที เธออดไม่ได้ที่จะเม้มปากและยิ้ม

เมื่อเธอนำไส้กรอกไปฝากคุณหู เธอก็คิดจะทำไส้กรอกของเธอให้ดีขึ้น แต่มันก็เป็นเพียงความคิด ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นการขอบคุณน้ำใจของคุณหูที่มีต่อเธอ

ใครจะคิดว่าคุณหูจะมาหาเธอถึงที่บ้าน

“ดูเหมือนว่าพ่อครัวจะทำอาหารอร่อย” เฉียวเหลียนเหลียนเม้มริมฝีปากและยิ้ม

“คุณเฉียวฝีมือดี รสชาตินั้น ในเมืองนี้ผมยังไม่เคยกินมาก่อน” คุณหูชื่นชมกลับ

ทั้งสองคนต่างยอกันไปมา จนในที่สุดก็เข้าประเด็นสำคัญ