ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 65

“ไส้กรอกที่เธอนำมาให้ พ่อครัวโจวทอดให้ผมชิมแล้วสองสามชิ้น มันหอมจริงๆ รสชาติอร่อยเป็นพิเศษและแตกต่างจากไส้กรอกรมควัน” คุณหูกล่าว “พ่อครัวโจวมีความคิดต่างๆนานา จากนั้นหั่นบางๆให้ลูกค้าเก่าชิม พวกเขาต่างก็ชอบ ตอนนั้นผมกำลังคิดว่าของสิ่งนี้สามารถวางขายในภัตตาคารได้”

เขามองเฉียวเหลียนเหลียน และพบว่าเฉียวเหลียนเหลียนนิ่งเหมือนภูเขา ไม่แยแส และเธอก็พยักหน้าเบาๆ “เราต่างก็เป็นเพื่อนกัน เราไม่ได้ติดต่อกันเพียงครั้งเดียว คุณเฉียวทำไส้กรอกส่งให้ผมขายได้ไหม?”

เฉียวเหลียนเหลียนประสานมือบนโต๊ะไม่พูดอะไร

ผ่านไปซักพักหนึ่ง เธอก็พูดเสียงอู้อี้ว่า “ฉันสามารถให้สูตรแก่พวกคุณ สูตรที่ให้สามารถทำออกมาได้หลายรสชาติ นอกจากทอดแล้วยังมีวิธีใหม่ๆในการกิน”

ตาของคุณหูเป็นประกาย

แต่เมื่อย้อนกลับไปคิด เขารู้สึกว่าเฉียวเหลียนเหลียนไม่น่าจะเป็นคนคุยง่ายเช่นนี้ “หรือคุณเฉียวมีแผนใหม่?”

เฉียวเหลียนเหลียนหัวเราะ

คนฉลาดไม่เล่นปริศนา เธอจึงพูดตรงๆกับเขาว่า “ฉันมีแรงจำกัด อีกทั้งฉันไม่สามารถทำจำนวนมากในคราวเดียวได้ ทำไปทำมาก็คงได้แค่ทุนคืน สู้แบ่งส่วนแบ่งกันดีกว่า”

“แบ่งส่วนแบ่ง?” คุณหูขมวดคิ้ว “คุณเฉียวได้โปรดอธิบายให้ผมฟังอย่างละเอียดที”

“ฉันจะบอกวิธีการทำแก่คุณ ต่อไปหากภัตตาคารซื่อสี่ขายอาหารนี้ได้ รายได้ส่วนหนึ่งแบ่งให้ฉัน” เฉียวเหลียนเหลียนกล่าวอย่างใจเย็น

“คุณ... คุณบ้าไปแล้วเหรอ” คุณหูลุกขึ้นอย่างกระทันหัน “ภัตตาคารซื่อสี่มีห้าสาขา รวมกันทั้งห้าสาขายอดขายไม่รู้ว่าเท่าไหร่ ถ้ากว่าหนึ่งพันหนึ่งหมื่นตำลึง เช่นนี้......"

“อย่ามองแค่ข้างหน้าสิคะ” เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม “แบ่งห้าส่วนใหญ่ฉันเฉพาะรายการเหล่านี้ หากมีห้าสิบสาขา ห้าร้อยสาขาหล่ะ มันคือเป็นการค้าขาย หากกำไรมากกว่ารายจ่ายก็เหมาะสมแล้ว คุณหูคิดว่าอย่างไร?”

คุณหูเริ่มใจเย็นลงและนั่งลงอีกครั้ง

ผ่านไปครู่หนึ่ง "ผมดูแค่ภัตตาคารซื่อสี่สาขาเดียว นอนนั้นเป็นของหุ้นส่วน และเรื่องนี้ผมไม่อยากบอกให้หุ้นส่วนรู้"

“ฉันไม่รีบ คุณคิดดูดีๆก่อน ถ้าร่วมมือกันไม่ได้ก็ไม่เป็นไร” เฉียวเหลียนเหลียนยิ้ม

ทั้งสองพูดต่ออีกกันสองสามประโยค จากนั้นเจ้าของภัตตาคารก็ขอตัวกลับก่อน

เฉียวเหลียนเหลียนมองดูเขาจากไปและเดินกลับเข้าบ้าน

ป้าหลิวออกมาจากห้องทิศตะวันออก เหลือบซ้ายมองขวา และทันใดนั้นก็ก้าวไปจับมือเฉียวเหลียนเหลียน และก็กระซิบว่า “เสี่ยวเฉียว ทำไส้กรอกนั้นไม่ยาก เธอไม่กลัวเหรอ ถ้าเธอคุยกับเขาแบบนี้ เธอไม่กลัวว่าต่อไปถ้าเขาทำเป็นแล้ว เขาจะทิ้งเธอเหรอ”

เฉียวเหลียนเหลียนหัวเราะ “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะป้า เดี๋ยวหนูคุยกับเขาอีกที ไส้กรอกนี้ไม่ใช่ประเด็นหลัก”

ถ้าจะพูดตรงๆ ไส้กรอกนั้นเป็นเพียงแค่บททดสอบ สิ่งสำคัญอยู่ที่ผงอร่อยต่างหาก

ในช่วงเวลานี้ ภัตตาคารซื่อสี่ได้ลิ้มรสของผงอร่อย หากรู้สูตรลับของผงอร่อย ภัตตาคารซื่อสี่ก็จะกลายเป็นภัตตาคารแรกในอันหยาง

ทัศนคติของเสี่ยวเฉียวชัดเจนมาก อยากได้ของๆเธอ เธอให้ได้ แต่ให้อย่างเดียวไม่ได้ ต้องแบ่งกำไรอย่างเหมาะสม

หากสรุปไม่ได้ ก็แค่ร่วมมือกันเหมือนแต่ก่อน

แม้ว่าป้าหลิวจะใจดี แต่เธอเป็นหญิงชาวบ้านที่ติดดิน เธอไม่ค่อยเข้าใจความร่วมมือเหล่านี้ว่าวุ่นวายแค่ไหน เธอเพียงแต่กลัวว่าเสี่ยวเฉียวจะติดกับ

เมื่อรู้ว่าไม่มีอันตราย เธอจึงหัวเราะอย่างมีความสุข “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”

เสี่ยวเฉียวใจอ่อนลง เธอวางมือบนไหล่ของป้าหลิวแล้วนวดให้ป้าหลิวสองครั้ง “ป้าไม่ต้องกังวลไปนะ ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม”

“ไม่กังวล ไม่กังวล เสี่ยวเฉียวเธอน่าทึ่งมาก ป้าชื่นชมเธอ” ป้าหลิวยิ้มและจูงเธอเข้าไปในบ้าน “ไปกันเถอะ ไปกันเถอะ ไปดูว่ากลางวันจะกินอะไร”

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้า “ตอนเที่ยงทำอาหารที่พกพาง่าย หนูว่ากู้เฉิงดูผอมไป มื้อเที่ยงที่บ้านผู้อาวุโสหลี่คงไม่อร่อย ฉันอยากทำกับข้าวไปให้เขา"

เธอยังคงมีความเห็นแก่ตัว

สองสามวันมานี้ กู้จงเริ่มมองเห็นชัดแล้ว เธออยากส่งกู้จงไปโรงเรียนดีกว่าอยู่บ้านไปวันๆ