ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 66

“ผู้อาวุโสหลี่” เฉียวเหลียนเหลียนทักทายผู้อาวุโสด้วยความเคารพ เธอวางเค้กที่เตรียมมาให้ผู้อาวุโสไว้ และถามถึงอาการป่วยของผู้อาวุโส “สองสามวันมานนี้ ผู้อาวุโสมีการการหายใจลำบากไหม?”

“หลังจากได้กินยาของคุณ ฉันก็ดีขึ้นมากแล้ว” ผู้อาวุโสคุยกับเธอเพียงไม่กี่คำก็กลับไปที่ห้องหนังสือ

ตอนที่ภรรยาของผู้อาวุโสหลี่ยังมีชีวิตอยู่ เธอจะเป็นคนเตรียมอาหารเที่ยงให้

ต่อมาเมื่อภรรยาของผู้อาวุโสหลี่จากไปแล้ว อาหารเที่ยงที่โรงเรียนก็ถูกยกเลิก

นักเรียนที่อยู่ใกล้จะกลับบ้านไปกินข้าว ส่วนนักเรียนที่อยู่ห่างไกลจะได้กินบ้าง พวกเขาอยู่ไม่ไกลจากเมืองซีหยาง

กู้เฉิงจัดเป็นนักเรียนที่อยู่ไม่ไกลจากซีหยาง

ซึ่งเท่ากับว่ามื้อเที่ยงต้องออกไปกินข้างนอก เฉียวเหลียนเหลียนเป็นห่วงลูกชาย เธอกลัวว่าเขาจะไม่ได้กินของดีๆ จึงให้เงินวันละสิบเหรียญ

แต่เด็กคนนี้เป็นคนประหยัด ใช้เงินเพียงสองเหรียญต่อวัน เขากินเพียงซาลาเปา ผักดอง อย่างมากก็กินบะหมี่หยางชุนหนึ่งชาม

เด็กวัยกำลังโต กินแค่นี้จะเรียกว่ากินดีได้อย่างไร

เฉียวเหลียนเหลียนวางกล่องอาหารที่ห่อด้วยผ้าฝ้ายไว้บนโต๊ะเล็ก ๆ ทันทีที่เธอเปิดออก กลิ่นของน้ำแดงข้น ๆ ก็ลอยออกมา ดึงดูดผู้อาวุโสหลี่และนักเรียนคนอื่นๆ จนพวกเขาต้องกลืนน้ำลาย

เด็กคนอื่นๆบ่นอย่างไม่พอใจ

เฉียวเหลียนเหลียนรู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้นำอะไรมามากนัก เธอจึงไม่อาจแบ่งให้พวกเขาได้

“พี่ กินเถอะ” กู้เชวี่ยยื่นชามกับตะเกียบให้

กู้เฉิงไม่ได้กินมันในทันที แต่หยิบชามเปล่า จากนั้นตักอาหารครึ่งหนึ่งไปให้ผู้อาวุโสที่ห้องหนังสือ

เมื่อกลับมาเขาจึงเริ่มกินอย่างช้าๆ

เฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้า

แม่และน้องสาวไม่ได้เร่งรีบ พวกเธอดูกู้เฉิงกินข้าว

หลังจากดื่มชาไปประมาณครึ่งแก้ว ก็มีคนมาเคาะประตูบ้านผู้อาวุโส คราวนี้เฉียวเหลียนเหลียนไปเปิดประตู

ทันทีที่สลักประตูถูกเปิด ประตูก็ถูกผลักออกอย่างเร่งด่วน พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้น “นายน้อย นายน้อย ฉันมาช้าไปแล้ว”

คนๆ นั้นรีบวิ่งเข้าไปอย่างเร่งรีบ จนชนเข้ากับเฉียวเหลียนเหลียนและไม่ขอโทษ เขารีบวิ่งไปหาเด็กชายตัวเล็ก ๆ

เด็กชายตัวเล็ก ๆ อายุเพียงสิบขวบ เขาไม่ได้น่าเกลียด เสื้อผ้าของเขาค่อนข้างหรูหรา ซึ่งสร้างความแตกต่างจากกู้เฉิงที่สวมชุดผ้าลินินเนื้อหยาบ

“ทำไมถึงมาช้า? รู้ไหมว่าผมหิวมากเลย” ใครจะรู้ว่าตอนที่เขาพูดนั้น เขาก็ทำลายภาพลักษณ์อันบอบบางของเขาเอง “รีบไปเอาอาหารมา ไม่งั้นไสหัวออกไปจากบ้าน”

“รับทราบ นายน้อย” ชายคนนั้นตกใจ และรีบเอาอาหารกลางวันออกมา

เฉียวเหลียนเหลียนถอนหายใจ

เธอคิดว่าผู้อาวุโสหลี่สอนเฉพาะเด็กดีที่กระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ ใครจะรู้ว่าท่ามกลางเด็กดีที่กระตือรือร้น มีวัชพืชอยู่จริง เธอประหลาดใจเล็กน้อย”

“แม่ คนนี้คือคนที่ส่งเสียงดังตอนพี่กินข้าว” กู้เชวี่ยกระซิบกับเฉียวเหลียนเหลียน

เฉียวเหลียนเหลียนกระพริบตาแล้วส่ายหน้า และขอให้เธอหยุดพูด

เด็กชายตัวเล็กๆคนนี้ดูท่าทางพอตัว และภูมิหลังทางครอบครัวไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะไม่ยั่วยุเขา

กู้เชวี่ยพยักหน้า