ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 82

วันนี้มีหลายสิ่งที่ต้องทำมากเกินไป และเด็กๆผล็อยหลับไปเมื่อกลับถึงบ้าน

เฉียวเหลียนเหลียนเริ่มหยิบกุ้งแม่น้ำตัวใหญ่สี่ห้ากิโลออกมา

การล้างกุ้งสามสี่น้ำก่อน แล้วจึงใช้มีดผ่าหลังกุ้ง เอาเส้นกุ้งออก ทำให้รสชาติกุ้งดีขึ้นอีกด้วย

ใส่เกลือ น้ำส้มสายชูและแป้งเล็กน้อยจากนั้นแช่ทิ้งไว้ครู่หนึ่ง

ป้าหลิวสวมชุดใหม่ต่อหน้าเธอ ขณะวางท่าทาง เธอพูดว่า "เฮ้ ช่วงนี้กินแต่อาหารที่เสี่ยวเฉียวทำ กินจนอ้วนแล้ว ดูเอวฉันสิ เนื้อเพิ่มขึ้นมาสองชั้น"

“เนื้อเพิ่มเป็นสัญลักษณ์ของความโชคดี” เฉียวเหลียนเหลียนพูดอย่างมีความสุข

ป้าหลิวอดปิดปากยิ้มไม่ได้ ขณะที่ลุงหลิวเดินเข้ามา เธอก็ไปหาลุงหลิวแล้ววางท่าทางเพื่ออวดเสื้อ "เป็นอย่างไรบ้าง ดูดีไหม เสี่ยวเฉียวซื้อมาให้ฉัน"

น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความพอใจ

ปากของลุงหลิวกระตุก แต่เขาไม่พูด

ป้าหลิวเหลือบมองเขา “ทำไม ฉันอ้วนเหรอ ดูไม่ดีเลยเหรอ?”

“เปล่า เปล่า เปล่า” ลุงหลิวรีบพูด “ไม่อ้วนเลย ใส่เสื้อตัวนี้แล้วดูดีมาก”

ป้าหลิวมองตัวเองอย่างสวยงาม

เฉียวเหลียนเหลียนเก็บความเขินอาย แก้มเธอแดงเป็นลูกตำลึงเลย

“เสี่ยวเฉียวอันนี้กินอย่างไร?” ลุงหลิวสนใจกุ้งที่กำลังแช่อยู่

"ตอนค่ำเราจะกินกุ้งน้ำแดง" เฉียวเหลียนเหลียนพูด "ฉันเห็นคนขายกุ้งในตัวอำเภอ เลยซื้อมากิน"

ลุงหลิวพยักหน้าและไม่พูดอะไร แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหวัง

อันที่จริง เขาอยากกินอาหารอร่อยที่เฉียวเหลียนเหลียนทำมากกว่าที่ป้าหลิวทำ แต่เขาไม่อยากพูด

เฉียวเหลียนเหลียนรู้ทัน และยิ้มเล็กน้อย “ลุงเข้ามาลองเสื้อผ้าใหม่ก่อนสิคะ”

“อะไร มีของฉันด้วยเหรอ” ลุงหลิวดูประหลาดใจ

เมื่อเห็นเฉียวเหลียนเหลียนพยักหน้า ผู้ชายธรรมดาๆ คนนี้ก็รู้สึกตื่นเต้นจนมืออยู่ไม่สุก

หลังจากเป็นคนดี เขาก็เดินเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง หยิบเสื้อผ้าใหม่ขึ้นมาเทียบกับร่างกายก่อนจะสวม แต่ไม่นานเขาก็ถอดออก เพราะกลัวว่าเสื้อผ้าจะสกปรก

ในห้องครัว

เฉียวเหลียนเหลียนนำกุ้งที่แช่ได้ที่ลงทอดในน้ำมันแล้วทอดจนสีออกเหลืองทอง จากนั้นเธอก็สับกระเทียมสับจำนวนมาก ตั้งกระทะใส่น้ำมันและนำกระเทียมสับลงไปทอด แล้วใส่มะเขือเทศหั่นเต๋าลงไป กลิ่นหอมตลบอบอวลเต็มห้องครัว

ยุคนี้ไม่มีซอสมะเขือเทศ ทำได้แค่ผัดมะเขือเทศสุกเพื่อทำซอส แล้วปรุงรสด้วยน้ำตาลทรายขาวและน้ำส้มสายชูจนได้รสหวานอมเปรี้ยว พอซอสข้นก็ปิดไฟแล้วใส่กุ้งทอด

อาหารจานนี้ไม่ยุ่งยากในการทำ แต่ใช้เวลานานในการแปรรูปกุ้ง

เฉียวเหลียนเหลียนจัดการกับกุ้งตั้งแต่เริ่มต้น จนกระทั่งช่างพากันกลับหมดถึงได้ซอสมะเขือเทศ

ดีที่ป้าหลิวช่วยดู

หลังจากนั้นไม่นาน กู้เฉิงก็กลับจากโรงเรียน เด็กๆก็พากันตื่นเช่นกัน

เฉียวเหลียนเหลียนขัดหม้อและเติมน้ำ โยนบะหมี่ที่ป้าหลิวทำในตอนเช้าลงหม้อ แล้วตักบะหมี่ขึ้น

ในตอนเย็น ทุกคนกินผักทอดที่เหลือในตอนเที่ยง และกุ้งชามใหญ่ในน้ำแดง

เด็กๆต่างพากันกินไม่พูดอะไร แม้แต่ป้าหลิวก็หยุดไม่ได้

โชคดีที่เฉียวเหลียนเหลียนมองการณ์ไกลซื้อกุ้งแม่น้ำสี่ห้าโลคราวเดียว

“เฉียวเหลียนเหลียนฝีมือดีมาก ฉันกินอาหารมาตั้งมากมาย ไม่เคยกินอาหารอะไรที่หวานอร่อยขนาดนี้มาก่อน” ป้าหลิวพึมพำขณะกิน

ลุงหลิวเหลือบมองเธออย่างโกรธเคือง “เธอนี่พูดพอๆกับกินเลยนะ”

ป้าหลิวสำลักราวกับว่าใช่เธอไม่เคยแม้แต่กินอาหารภัตตาคารซื่อสี่มาก่อน

เฉียวเหลียนเหลียนหัวเราะ “คุณป้าฉลองวันเกิดตอนไหน เดี๋ยวหนูจะพาไปกินอาหารที่ภัตตาคารซื่อสี่”

“ไม่เป็นไร” ป้าหลิวโบกมือ “อายุปูนนี้แล้ว ฉันไม่ฉลองวันเกิดแล้ว ฉลองให้เด็กๆ เถอะ”

จะว่าไปเธอไม่เคยรู้เลยว่าลูกๆเธอเกิดวันไหนบ้าง

เฉียวเหลียนเหลียนมองดูเด็กๆที่กำลังแกะกุ้งกินอย่างเอร็ดอร่อย และทันใดนั้น ก็มีหางกุ้งอยู่ที่ปากเธอ เธอกัดมันโดยไม่รู้ตัว เมื่อรู้ว่ากู้เส้าป้อน เธอก็ตกตะลึง