ข้ามภพมาเป็นแม่เลี้ยงของวายร้ายทั้งห้า นิยาย บท 83

ในความเป็นจริงแล้ว ตระกูลกู้รู้ดีว่ากู้เฉิงเข้าโรงเรียนแล้ว

ในตอนแรก พวกเขาทั้งหมดเย้ยหยัน คิดว่าการไปโรงเรียนไม่มีประโยชน์ พวกเขาคิดว่าเงินปีลองสองสามตำลึงสู้เอามากินอยู่ดีกว่า

ต่อมามีคนในหมู่บ้านตระกูลกเดินผ่านบ้านของผู้อาวุโสหลี่ ได้ยินผู้อาวุโสหลี่ชมกู้เฉิงว่าเป็นคนที่มีความสามารถ และยังกล่าวว่าอนาคตมีโอกาสได้เป็นข้าราชการ

คำชมเหล่านี้ถูกแพร่กระจายในหมู่บ้านตระกูลกู้อย่างรวดเร็ว

กู้เหว่ยรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อได้ยิน

เขารู้สึกว่ากู้จ้วงจ้วงก็เป็นลูกหลานตระกูลกู้ ความสามารถที่กู้เฉิงมี กู้จ้วงจ้วงก็มี สิ่งที่กู้เฉิงไม่มีกู้จ้วงอาจจะมี หากมีโอกาสได้ฝึกฝนก็สามารถรับราชการได้ภายภาคหน้า

ขณะนั้นเขาจะสามารถเอาชนะเหล่าซานได้อย่างภาคภูมิใจ

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ค่อนข้างน่าวิตก

กู้เหว่ยกลอกตา และไปร้องไห้กับหญิงชราอยู่ครู่หนึ่ง เขาบอกกับหญิงชราว่าของลูกของเขาไม่มีความสุขเหมือนเด็กๆห้าคนในบ้านหลังเก่า แล้วบอกว่าเหล่าซานแต่งเมียลืมแม่ และสุดท้ายก็พูดว่า “ขอให้เขาช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆคงไม่เป็นไร” ในที่สุดเขาก็เกลี้ยกล่อมหญิงชราสำเร็จ

แค่เรื่องเล็กน้อย คนกันเองจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร

หญิงชราคิดตามเหตุและผลจึงให้คนไปตามกู้เส้า และพูดกับเขาว่า “จะว่าไปแล้ว บ้านของแกก็ปรับปรุงใกล้เสร็จแล้ว เงินห้าสิบตำลึงก็น่าจะยังมีเหลือ ตอนนี้บ้านแม่ก็ไม่มีเงินทองอะไร หลานชายทั้งคน ช่วยหน่อยจะเป็นอะไรไป”

สีหน้ากู้เส้าค่อย ๆ เปลี่ยนจากความสงบไปสู่ความเฉยเมย และในที่สุดก็มืดมนและน่ากลัว

หญิงชราคิดผิดไป แล้วรีบพูดขึ้นว่า "ในฐานะอา แกคงไม่ปฏิเสธหรอกนะ"

กู้เส้าอยากจะหัวเราะ

เมื่อเขาได้หลุดพ้นจากพันธนาการของตระกูลกู้ และออกมามองอยู่ห่างๆ เขารู้สึกว่าตระกูลกู้นั้นทำเกินไป

กู้จ้วงจ้วงมีพ่อมีแม่ เขาเป็นแค่อาจะช่วยอะไรได้?

หากไม่รับปากก็ไม่ควรเป็นอาเหรอ?

กู้เส้าครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ครู่ใหญ่ๆ แต่เนื่องจากคำสัญญาก่อนหน้าของเขา เขายังคงระงับอารมณ์ไว้ "ผู้อาวุโสหลี่ยังไม่รับลูกศิษย์เพราะร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง หลังจากที่แข็งแรงขึ้นแล้วก็รับกู้เฉิงเป็นศิษย์ ผู้อาวุโสไม่น่าจะรับลูกศิษย์เพิ่มแล้ว”

“ใครบอกกัน มีคนเห็นเขาสอนเด็กตั้งสี่ห้าคน” หญิงชราโบกมือแล้วพูดว่า “จ้วงจ้วงทั้งฉลาด คล่องแคล่ว ผู้อาวุโสต้องชอบแน่ๆ”

ฉลาด?

คล่องแคล่ว?

กู้เส้าเหลือบมองอย่างเงียบ ๆ กู้จ้วงจ้วงอายุสิบสามอสิบสี่ปีแล้วยังคงโต้เถียงกับเพื่อนบ้านอายุเจ็ดแปดปีที่เพราะเล่นหนังสติ๊ก

“แม่ ถ้าจ้วงจ้วงอยากเข้าโรงเรียน สามารถเปลี่ยนที่ได้ ไม่จำเป็นต้องไปเรียนกับผู้อาวุโสหลี่” กู้เส้ากล่าวอย่างจริงใจ

ดูก็รู้ว่าผู้อาวุโสหลี่เป็นปรมาจารย์ที่หยิ่งผยอง ด้วยความสามารถที่แท้จริงและการเรียนรู้ที่แท้จริง หากเขาส่งกู้จ้วงจ้วงไปจริง ๆ เขาอาจจะทำให้ผู้อาวุโสป่วย หากไม่มีคนสอนลูกชายคนโตของเขา เขาจะทำอย่างไร

กู้เส้านึกถึงตระกูลกู้ได้ แต่คนตระกูลกู้ไม่อาจะยืนนำหน้าลูกๆของเขาได้

โดยเฉพาะกู้เฉิง เขาเป็นคนสำคัญ สำคัญที่สุด

“ไม่ไปบ้านผู้อาวุโสหลี่ก็ได้”

หญิงชราช่างพูด "ถ้าอย่างนั้นแกก็จ่ายเงินให้เขาไปเรียนที่โรงเรียนในอำเภอ จากนั้นให้พี่สะใภ้ไปดูแลเขา และเช่าบ้านอยู่ ค่าใช้จ่ายไม่น่าจะเยอะอะไร"

หลังจากที่พูดจบ หญิงชราก็นับมือราวกับว่าเธอต้องการช่วยกู้เส้าคำนวณค่าใช้จ่าย

ถ้ากู้จ้วงจ้วงเป็นลูกชายกู้เส้า

ท้องฟ้าสีฟ้า เมฆสีขาว