ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 156

“ลูกพี่ลูกน้องของนาย?”

เจียงหลายยังมองไปที่ติงลี่ ด้วยความประหลาดใจและถาม

“ถูกต้อง เธอต้องเก็บเป็นความลับนะ ห้ามบอกใคร” ติงลี่พูดต่อไปอย่างลึกลับ

“เศรษฐีลึกลับเป็นลูกพี่ลูกน้องเขาเขา?”

“ฉันได้ยินมาเหมือนกัน พวกบอสใหญ่ของหลูหยางเคารพบุคคลนั้นมาก และเขาไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน”

คนทั้งโต๊ะได้ยินสิ่งที่ติงลี่ พูด พวกเขาทั้งหมดก็มองติงลี่ ด้วยความเคารพ ติงลี่ รู้สึกถึงแววตาแบบนั้น เขารู้สึกได้ใจขึ้นมาทันที

อุ้ย!

เจียงเฉิงที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาก็อดหัวเราะไม่ได้

“เฮ้ หัวเราะอะไร”

ติงลี่มองไปที่เจียงเฉิงด้วยความโกรธทันที

“ไม่มีอะไร” เจียงเฉิงโบกมือเบาๆ เขาไม่คาดคิดว่าข่าวลือที่เขาทำในงานกุศลของฮั่วเซาฟง จะมีคนมาหิวแสงแบบนี้ และบอกว่าตัวเองเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา

ติงลี่ด่าเจียงเฉิงในใจว่าไอ้โง่ แล้วมองเจียงเฉิงต่อไปและกล่าวว่า "ลูกพี่ลูกน้องของฉันบอกแล้วว่า เขาไม่อยากให้ใครมารบกวน ฉะนั้นก็เลยถ่อมตัวมาก เขาเก่งมากนะ..........”

ฮ่าๆ!

ยิ่งเจียงเฉิงฟังมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะหัวเราะมากขึ้นเท่านั้น แต่เขาก็ไม่อดไม่ได้

“หัวเราะอะไรอีกล่ะ”

“ไม่มีอะไร ภรรยาของฉันกำลังจะมีลูก” เจียงเฉิงพูดกับติงลี่ด้วยรอยยิ้ม

“นายจะมากเกินไปแล้วนะ เห็นอยู่ว่านายหัวเราะเยาะฉัน” ติงลี่ตบโต๊ะอย่างโกรธเคือง แต่เขาคิดขึ้นมาได้ทันที ภรรยาของเขา? ก็คือเจียงหลายไม่ใช่เหรอ?

“เธอท้องเหรอ?” ติงลี่รีบถามเจียงหลายด้วยความตื่นตระหนก

“ไม่ ฉันล้อเล่น แต่สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ค่อนข้างตลก” เจียงเฉิงมองไปที่ติงลี่ และพยักหน้า

“หึหึ ดูเหมือนนายจะไม่เชื่อฉันใช่ไหม” ติงลี่ กล่าวอย่างเย็นชา

“ฉันจะบอกให้ ลูกพี่ลูกน้องของฉันแข็งแกร่งมาก แม้แต่ฟางเจี้ยนกั๋วก็ต้องให้เกียรติลูกพี่ลูกน้องของฉัน เถ้าแก่อสังหาริมทรัพย์คนอื่นๆ เถ้าแก่ไนท์คลับ ทุกคนต้องก้มหัวเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องของฉัน ถ้านายล้อฉันอีก ระวัง ฉันจะให้ลูกพี่ลูกน้องของฉันฆ่านายได้ทันที” ฟางเจี้ยนกั๋วตะโกนใส่เจียงเฉิงด้วยความโกรธ

“แล้วแต่นายแล้วกัน นายไปตามสวี่เหวินเฉียงมาก็ได้”

เจียงเฉิงพูดเบา ๆ โดยไม่สนใจเด็กที่อวดดีคนนี้เลย

“โอเค คอยดูแล้วกัน” ติงลี่พูดอย่างเย็นชา แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา ราวกับว่าเขากำลังส่งข้อความ

มีคนใหญ่คนโตหลายคนมาที่มาร่วมงานชมรมของผู้ปกครอง เพราะผู้ปกครองของเด็กบางคน เป็นนักธุรกิจเล็กๆที่ประสบความสำเร็จ และมีคนไม่น้อยเป็นคนสนิทของผู้อำนวยการ

“เห็นนั่นไหม วันนั้นผู้อำนวยการของโรงเรียนของเราก็ดื่มกับลูกพี่ลูกน้องของฉัน” ติงลี่ มองเจียงเฉิงและพูดอย่างภาคภูมิใจ

เจียงเฉิงเหลือบมองผู้อำนวยการที่กำลังดื่ม วันนั้นมีคนมากมายที่ดื่มกับเขาในงาน แต่เขาพอจำผู้อำนวยการหัวโล้นนั้นได้

“ฉันควรจะไปดื่มกับเขาหน่อยไหม?”

“ทำไมล่ะ?” เจียงหลายถาม

“ให้เขาดูแลเธอให้มากๆไง”

เจียงเฉิงรู้ด้วยว่าในโรงเรียน ถ้าผู้อำนวยการดูแลเธอ เธอจะใช้ชีวิตได้ง่าย และเขาเองก็จะได้วางใจ

“ถ้าไม่อวดดี นายจะตายเหรอ?”

เมื่อติงลี่ได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง เขาก็พูดอย่างไม่พอใจทันที "นายคิดจะดื่มกับผู้อำนวยการเหรอ์ คิดว่าใครอยากดื่มกับผู้อำนวยการก็ทำได้งั้นเหรอ?”

“นายไม่เชื่อเหรอ?” เจียงเฉิงมองไปที่ติงลี่ และถาม

“แน่นอน ฉันไม่เชื่อ ถ้านายสามารถดื่มกับผู้อำนวยการได้ ฉันจะเรียกนายว่าพ่อ” ติงลี่กล่าวพร้อมกับเยาะเย้ย

เสียงของติงลี่ ดังขึ้น และเขาก็ดึงดูดความสนใจของผู้อำนวยการที่อยู่ไม่ไกลออกไปในทันที