ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 422

“ในเมื่อคุณปู่ไม่ค่อยพอใจกับหลักฐานนี้ ผมยังมีหลักฐานอีกชิ้นหนึ่ง รอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดว่าได้ทาครีมที่ทำจากต้นเต่าร้างแดง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้มีรอยฟกช้ำ ถ้าไม่เชื่อคุณปู่สามารถตรวจสอบได้ด้วยตัวเอง โอ้อวดว่ามาจากตระกูลแพทย์แผนจีน แผนลวงแค่นี้ถ้าดูไม่ออก มันค่อนข้างน่าอับอาย” เจียงเฉิงพูดจบ จากนั้นหันหลังและจากไป

สวี่ฉางเชิงมองเจียงเฉิงที่เดินจากไป เขาโกรธมาก แต่เขาไม่มีแรงที่จะเรียกเจียงเฉิงกลับมา

“คุณปู่ ทำไมท่านยอมปล่อยเขาไปแบบนี้?” หลังจากที่คางของสวี่เหลียงถูกสวีหย่าปรับกลับมา ก็ลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก และตะโกนใส่สวี่ฉางเชิงด้วยความไม่พอใจ

สวี่ฉางเชิงหายใจลึกไม่กี่ครั้ง และในที่สุดก็ปรับลมหายใจให้สงบลงได้ จากนั้นเขาก็มองไปที่สวี่เหลียงด้วยสายตาที่เย็นชา

สวี่เหลียงรู้สึกผิดเล็กน้อย เมื่อเห็นการจ้องมองของคุณปู่ เขาก็หลบหลีกสายตานั้นทันที

“คุณปู่ ทำไมถึงมองผมแบบนี้ล่ะ?” สวี่เหลียงมองไปที่สวี่ฉางเชิงอย่างงงงวยเล็กน้อยและพูด

“นายมานี่สิ!”

สวี่ฉางเชิงพูดเบาๆ

“มีอะไรเหรอ?” สวี่เหลียงถามด้วยความกลัวเล็กน้อย

“ฉันให้นายมานี่!”

สวี่ฉางเชิงตบโต๊ะด้วยความโกรธ และทำให้สวี่เหลียงตกใจกลัวและเดินไปหาทันที

สวี่ฉางเชิงเอื้อมมือไปแตะรอยฟกช้ำบนใบหน้าของสวี่เหลียง หลังจากเอามาดมแล้ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็ดูแย่มาก

เนื่องจากสิ่งนี้เหมือนกับที่เจียงเฉิงเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ รอยช้ำนี้จึงไม่ใช่รอยช้ำจริง แต่เป็นรอยช้ำที่เกิดจากครีมที่ทำจากต้นเต่าร้างแดง

ทันใดนั้นสวี่ฉางเชิงก็รู้สึกว่าเสียหน้ามาก ก่อนหน้านี้เคยหัวเราะเยาะทักษะทางการแพทย์ของเจียงเฉิงและไม่ยอมรับ แต่ใช้วิธีการง่ายๆด้วยต้นของเต่าร้างแดง เขาก็ดูไม่ออก แต่เจียงเฉิงกลับดูออก ทำให้เขาเสียหน้าจริงๆ

“คุกเข่าลง!”

สวี่ฉางเชิงมองไปที่สวี่เหลียงด้วยความโกรธและตะโกน “ทำไมนายจงใจให้ร้ายเจียงเฉิง?”

สวี่เหลียงกลัวปู่ของตัวเองมากจนคุกเข่าลงกับพื้น จากนั้นก็ก้มศีรษะลง ไม่กล้ามองหน้าปู่

“คุณปู่ ผมแค่ล้อเล่นกับเขาเท่านั้น แต่ท่านดูเขาสิล้อเล่นแค่นี้ก็น้อยใจ ล้อเล่นไม่ได้เลย” สวี่เหลียงยังคงรู้สึกตัวเองไม่ได้รับความเป็นธรรมอีก

“ใช่ค่ะ คุณปู่ ดูไอ้สารเลวนั่นสิ อารมณ์ร้ายพอๆกับสวี่ฉิงเลย ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรตีแรงขนาดนี้” สวีหย่ายังมองไปที่น้องชายตัวเองอย่างเป็นทุกข์และพูด

เมื่อสวี่ฉิงได้ยิน ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอพูดว่า “พวกเขาทำให้คุณลำบากใจหรือเปล่า? ถ้าคุณไม่ได้รับความเป็นธรรม ก็ไม่ต้องไปงานฉลองวันเกิดแล้วล่ะ”

“อย่ากังวลไป สามีของคุณไม่เคยถูกใครทำร้ายจิตใจ แต่พวกเขาควรจะถูกทำร้ายจิตใจมากกว่ามั้ง?” เจียงเฉิงพูดด้วยรอยยิ้มผ่านทางโทรศัพท์

แน่นอน สิ่งที่เจียงเฉิงทำก่อนหน้านี้ มันทำให้สมาชิกของตระกูลสวี่รู้สึกหดหู่ใจมาก

“ก็ดี” สวี่ฉิงรู้ถึงความสามารถของเจียงเฉิง คงไม่ถูกทำร้ายจิตใจมากนัก

เจียงเฉิงยังรู้ว่า แม้ว่าจะถูกทำร้ายจิตใจจริงๆ แต่เขาก็ต้องหาเหตุผลที่ดีช่วยครอบครัวของสวี่ฉิง เพื่อให้สวี่ฉางเชิงมีมุมมองที่ดีกับครอบครัวของตัวเอง

บางทีครอบครัวของเจียงเฉิงไม่มาอวยพรวันเกิด และสามารถหลีกเลี่ยงความอัปยศอดสูนี้ได้ชั่วคราว แต่นั่นไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาในระยะยาว ดังนั้นงานฉลองวันเกิดนี้ จึงเป็นโอกาสที่ตระกูลสวี่จะได้เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อครอบครัวสวี่จื้อจุน

หลังจากเจียงเฉิงคุยกับสวี่ฉิงสักพักก็วางหูโทรศัพท์ แต่เขาก็อารมณ์ไม่ดี ดังนั้นจึงอยากไปบาร์เพื่อดื่มให้ผ่อนคลายเล็กน้อย

หลังจากสั่งไวน์แล้ว เจียงเฉิงก็หาที่นั่ง และในขณะที่เขากำลังดื่ม ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวผมสีแดงในชุดเสื้อเอวลอยและกางเกงขาสั้นเซ็กซี่มากเดินเข้ามาหาเจียงเฉิง

เธอพิงร่างไปที่เจียงเฉิงโดยตรง ใช้สองนิ้วเกี่ยวเข็มขัดของเจียงเฉิง และถามด้วยรอยยิ้ม “หนุ่มหล่อ ดื่มคนเดียวเหรอ อยากหาผู้หญิงสักคนเพื่อใช้เวลาด้วยกันในคืนที่เหงาไหม?”