ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 422

“ในเมื่อคุณปู่ไม่ค่อยพอใจกับหลักฐานนี้ ผมยังมีหลักฐานอีกชิ้นหนึ่ง รอยฟกช้ำบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดว่าได้ทาครีมที่ทำจากต้นเต่าร้างแดง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้มีรอยฟกช้ำ ถ้าไม่เชื่อคุณปู่สามารถตรวจสอบได้ด้วยตัวเอง โอ้อวดว่ามาจากตระกูลแพทย์แผนจีน แผนลวงแค่นี้ถ้าดูไม่ออก มันค่อนข้างน่าอับอาย” เจียงเฉิงพูดจบ จากนั้นหันหลังและจากไป

สวี่ฉางเชิงมองเจียงเฉิงที่เดินจากไป เขาโกรธมาก แต่เขาไม่มีแรงที่จะเรียกเจียงเฉิงกลับมา

“คุณปู่ ทำไมท่านยอมปล่อยเขาไปแบบนี้?” หลังจากที่คางของสวี่เหลียงถูกสวีหย่าปรับกลับมา ก็ลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก และตะโกนใส่สวี่ฉางเชิงด้วยความไม่พอใจ

สวี่ฉางเชิงหายใจลึกไม่กี่ครั้ง และในที่สุดก็ปรับลมหายใจให้สงบลงได้ จากนั้นเขาก็มองไปที่สวี่เหลียงด้วยสายตาที่เย็นชา

สวี่เหลียงรู้สึกผิดเล็กน้อย เมื่อเห็นการจ้องมองของคุณปู่ เขาก็หลบหลีกสายตานั้นทันที

“คุณปู่ ทำไมถึงมองผมแบบนี้ล่ะ?” สวี่เหลียงมองไปที่สวี่ฉางเชิงอย่างงงงวยเล็กน้อยและพูด

“นายมานี่สิ!”

สวี่ฉางเชิงพูดเบาๆ

“มีอะไรเหรอ?” สวี่เหลียงถามด้วยความกลัวเล็กน้อย

“ฉันให้นายมานี่!”

สวี่ฉางเชิงตบโต๊ะด้วยความโกรธ และทำให้สวี่เหลียงตกใจกลัวและเดินไปหาทันที

สวี่ฉางเชิงเอื้อมมือไปแตะรอยฟกช้ำบนใบหน้าของสวี่เหลียง หลังจากเอามาดมแล้ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็ดูแย่มาก

เนื่องจากสิ่งนี้เหมือนกับที่เจียงเฉิงเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ รอยช้ำนี้จึงไม่ใช่รอยช้ำจริง แต่เป็นรอยช้ำที่เกิดจากครีมที่ทำจากต้นเต่าร้างแดง

ทันใดนั้นสวี่ฉางเชิงก็รู้สึกว่าเสียหน้ามาก ก่อนหน้านี้เคยหัวเราะเยาะทักษะทางการแพทย์ของเจียงเฉิงและไม่ยอมรับ แต่ใช้วิธีการง่ายๆด้วยต้นของเต่าร้างแดง เขาก็ดูไม่ออก แต่เจียงเฉิงกลับดูออก ทำให้เขาเสียหน้าจริงๆ

“คุกเข่าลง!”

สวี่ฉางเชิงมองไปที่สวี่เหลียงด้วยความโกรธและตะโกน “ทำไมนายจงใจให้ร้ายเจียงเฉิง?”

สวี่เหลียงกลัวปู่ของตัวเองมากจนคุกเข่าลงกับพื้น จากนั้นก็ก้มศีรษะลง ไม่กล้ามองหน้าปู่

“คุณปู่ ผมแค่ล้อเล่นกับเขาเท่านั้น แต่ท่านดูเขาสิล้อเล่นแค่นี้ก็น้อยใจ ล้อเล่นไม่ได้เลย” สวี่เหลียงยังคงรู้สึกตัวเองไม่ได้รับความเป็นธรรมอีก

“ใช่ค่ะ คุณปู่ ดูไอ้สารเลวนั่นสิ อารมณ์ร้ายพอๆกับสวี่ฉิงเลย ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรตีแรงขนาดนี้” สวีหย่ายังมองไปที่น้องชายตัวเองอย่างเป็นทุกข์และพูด