ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 425

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้เจียงเฉิงก็จำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของใคร และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขาทันที จริงๆแล้วเขาไม่คาดคิดว่าจะบังเอิญพบเขาที่นี่

เป็นดั่งที่คิด หลังจากนั้นไม่นาน ชายคนนั้นก็บุกเข้าไปในบ้านของเหยียนปิงหรู พร้อมกับพวกอันธพาลสิบกว่าคน

“คุณมู่จื้อหลงไม่เจอกันนาน ช่วงนี้คุณไม่ได้ไปขอทานอยู่นอกโรงพยาบาลแล้วเหรอ?” เจียงเฉิงอมยิ้มแล้วพูดกับคนที่เป็นหัวหน้า

ถูกต้อง หัวหน้าของกลุ่มอันธพาลนี้ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นผู้ชายที่เคยเป็นแฟนของปี้หมิงจู ชื่อมู่จื้อหลง

ในขณะที่ชีวิตของปี้หมิงจูแขวนอยู่บนเส้นด้าย มู่จื้อหลงต้องการถ่วงเวลาในการรักษาเพื่อต้องการให้ปี้หมิงจูตาย เพื่อที่เขาจะได้รับทรัพย์สินทั้งหมดของปี้หมิงจู แต่เขาไม่คาดคิดว่าปี้หมิงจูจะถูกเจียงเฉิงช่วยชีวิตเอาไว้

และสิ่งแรกที่ปี้หมิงจูทำหลังจากที่เธอรอดชีวิตมาได้ก็คือการหย่ากับมู่จื้อหลง และการหย่าครั้งนี้โดยที่เขาไม่ได้อะไรสักอย่าง

แม้ว่าอยู่หน้าโรงพยาบาลมู่จื้อหลงจะขอร้องปี้หมิงจูหลายวันอย่างน่าสมเพช แต่เขาก็ไม่สามารถทำให้ปี้หมิงจูกลับใจ

ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้มู่จื้อหลงเกลียดเจียงเฉิงแทบตาย เขาบังเอิญไปดื่มเหล้าที่บาร์ และเห็นเจียงเฉิง ดังนั้นเขาจึงรีบโทรหาลูกน้องของเขาและให้สะกดรอยตามเจียงเฉิงจนมาถึงที่นี่

“ไอ้เด็กบ้า เป็นเพราะนาย ชีวิตเดิมของฉันต้องพังพินาศ นายต้องชดใช้” มู่จื้อหลงมองไปที่เจียงเฉิงด้วยความเกลียดชัง และตะโกนด้วยความโกรธ

“นายคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ฉันเป็นคนผิดเหรอ? เห็นได้ชัดว่านายหาเรื่องเอง” เจียงเฉิงมองไปที่มู่จื้อหลง และพูดอย่างเย็นชา

มู่จื้อหลงก็รู้เช่นกัน ถ้าตอนนั้นเขาไม่มีใจที่ทะเยอทะยานมากเกินไป และต้องการฆ่าปี้หมิงจู เขาจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนนี้

อย่างไรก็ตามคนที่มีประสบการณ์ย่อมได้เปรียบกว่า เขายังมีทรัพย์สินบางส่วนที่สามารถนำมาใช้ ดังนั้นจึงมีกลุ่มลูกน้องที่ติดตามเขา และพาพวกเขามาจัดการกับเจียงเฉิง

“ฉันไม่สนใจ ต้องชดใช้กับสิ่งที่เคยทำไว้ ฉันขอมือทั้งสองข้างของนายก่อน มือของนายได้ช่วยเหลือคนที่ไม่สมควรช่วย” มู่จื้อหลงมองไปที่เจียงเฉิงด้วยความโกรธแล้วพูด

เมื่อเจียงเฉิงได้ฟังคำพูดของมู่จื้อหลง รู้สึกหมดหนทาง คนเหล่านี้มักไม่รู้จักวิธีควบคุมตัวเอง ทุกครั้งหลังจากที่พวกเขาเสียเปรียบไปหนึ่งครั้ง พวกเขาต้องเสียเปรียบอีกครั้งเพื่อเพิ่มความทรงจำ

แน่นอนว่าเจียงเฉิงไม่กลัวคนพวกนี้ คนพวกนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้กังฟูจริงๆ ใช้มือข้างเดียวก็สามารถจัดการกับพวกมันได้

แต่ก่อนที่เจียงเฉิงจะลงมือ ในขณะนี้เหยียนหวางจุนซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเจียงเฉิงก้าวไปข้างหน้า และยืนอยู่ข้างหน้าเจียงเฉิง

“คุณเจียง คุณช่วยชีวิตฉันไว้ ให้ฉันช่วยคุณจัดการกับความยุ่งเหยิงเหล่านี้” เหยียนหวางจุนพูดอย่างมั่นใจ

ในเวลานี้ร่างกายของเหยียนหวางจุนเพิ่งฟื้นตัว และเขาต้องการยืดเส้นยึดสาย เพื่อดูว่าเขาฟื้นตัวได้ขนาดไหน

“ลุงเหยียน ร่างกายของคุณเพิ่งฟื้นตัว ไหวหรือเปล่า?”

เจียงเฉิงถามอย่างเป็นกังวล ไม่ว่ายังไงซะ นั่นมันก็เป็นโรคหัวใจ ออกกำลังกายหักโหมเกินไปก็ไม่ดี

“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณเจียงไม่ต้องห่วง ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันป่วยหนัก พวกอันธพาลมากมายที่หวังร้ายต่อลูกสาวของฉันถูกฉันต่อยจนวิ่งหนีกลับไป ตอนนี้ฉันฟื้นตัวเป็นปกติแล้ว ก็ยิ่งไม่มีปัญหาแล้ว” เหยียนหวางจุนยิ้มแล้วมองไปที่เจียงเฉิงและพูด