ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 6

“ไอ้หนุ่ม นายอยากได้เงินไม่ใช่หรอ？แสร้งทำท่าทำทางอะไรห้ะ”จางเหยียนเดินออกมาจากห้องผ่าตัด แล้วพูดกับเจียงเฉิงว่า“นายรู้ไหมแค่คำพูดของตระกูลฟางของเรา มีหมอมากมายแค่ไหนที่แย่งจะรักษาลูกสาวฉัน？เป็นแค่บุรุษพยาบาลกระจอกๆเท่านั้น ถือว่าฉันไว้หน้านายแล้วนะ！”

“จริงหรอครับ？ถ้าอย่างงั้นคุณนายฟางก็ไปหาคนอื่นมารักษาเถอะครับ ความสามารถผมมีจำกัด รักษาลูกสาวคุณไม่ได้หรอกครับ”เจียงเฉิงกล่าวอย่างเย็นชา

เจียงเฉิงเกลียดคนที่อาศัยอำนาจกดขี่ข่มเหงคนที่สุด คิดว่าตัวเองสูงส่ง จะสามารถโอหังอวดดีกับคนอื่นได้ โดยเฉพาะตอนนี้ที่ต้องขอร้องคนอื่นให้ช่วย แต่กลับแสดงท่าทางพูดจาเสียดสีคนอื่นแบบนี้

“จางเหยียนหัว！เธอต้องการเห็นลูกสาวตายถึงจะพอใจใช่ไหม？”

ฟางเจี้ยนกั๋วรู้นิสัยของจางเหยียนหัวว่าหล่อนจะก่อเรื่อง เป็นไปตามคาด พอออกมาก็เห็นท่าทีมองคนอื่นอย่างเหยียดหยามกับผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของลูกสาว

ฟางเจี้ยนกั๋วรู้ดี ปรมาจารย์เชวี่ยเห็นด้วยกับเทคนิคการแพทย์ของเจียงเฉิง ชายหนุ่มผู้นี้จะต้องเป็นลูกศิษย์ของผู้มีวิชาขั้นสูง ภรรยาที่น่าผิดหวังของตนเอง ยังมีท่าทีเช่นนี้อีก จะทำให้ลูกสาวของตนต้องตาย

จางเหยียนหัวถูกฟางเจี้ยนกั๋วตะคอกใส่จนตกใจ ตลอดมาเธอไม่เคยถูกฟางเจี้ยนกั๋วตะคอกใส่มาก่อน ครั้งนี้เห็นทีฟางเจี้ยนกั๋วจะโกรธมากจริง จางเหยียนหัวรีบหุบปากทันที

ฟางเจี้ยนกั๋วเดินไปตรงหน้าของเจียงเฉิง แล้วพูดกับเจียงเฉิงอย่างเคารพ“น้องชาย ก่อนหน้านี้เรามีตาหามีแววไม่ นายได้ช่วยชีวิตลูกสาวของฉันแล้ว แต่หล่อนกลับทำกับนายแบบนี้ นายอย่าโกรธไปเลยนะ”

“ภรรยาของคุณพูดแล้วว่า ผมไม่คู่ควรกับการช่วยชีวิตลูกสาวของคุณ แถมเธอยังจะให้หัวหน้าแผนกเฉินไล่ผมออก ผมเป็นแค่คนที่ถูกไล่ออกแล้ว มีสิทธิ์อะไรไปช่วยลูกสาวคุณล่ะครับ”เจียงเฉิงพูดอย่างเย็นชา

ปกติจางเหยียนหัวหยิ่งยโสจองหอง ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา คิดว่าเงินสามารถแก้ไขปัญหาได้ทุกอย่าง

แต่ตอนนี้พอเกิดเรื่องจริงๆ เงินไม่สามารถแก้ปัญหาได้แล้ว

พยาบาลคนหนึ่งรีบวิ่งออกมาจากห้องผ่าตัด พูดอย่างรีบร้อนว่า“อาการของคนไข้แย่ลงแล้วค่ะ กระอักเลือดไม่หยุดเลย”

เมื่อจางเหยียนหัวได้ยินเช่นนั้น สถานการณ์ในตอนนี้วิกฤติขั้นสุด ขืนคนผู้นี้ยังไม่ช่วยลูกสาวของตนอีก ลูกสาวสุดที่รักของตนต้องตายเป็นแน่

เมื่อคิดได้ดังนั้นจางเหยียนหัวจึงรีบึงแขนของเจียงเฉิงไว้ แล้วคุกเข่าต่อหน้าของเจียงเฉิง“น้องชาย ฉันขอโทษนะ ก่อนหน้านี้ฉันทำตัวไม่ดี ฉันสำนึกผิดแล้ว แต่ฉันอยากช่วยชีวิตลูกสาวของฉัน ขอร้องล่ะช่วยชีวิตลูกสาวของฉันด้วย……”

เจียงเฉิงไม่ใช่คนจิตใจโหดเหี้ยม เพียงแค่โกรธในความหยิ่งยโสจองหองของผู้หญิงคนนี้เท่านั้น

เมื่อนึกถึงสภาพน่าสงสารของหลันหลันที่อยู่ในห้องผ่าตัด เจียงเฉิงก็เกิดใจอ่อนขึ้นมา

เป็นหมอต้องมีความเมตตากรุณา ไม่ว่าอย่างไรนี่ก็คือชีวิตหนึ่ง หากตนเองไม่ทำ เกรงว่าคงจะต้องสิ้นอายุขัยเป็นแน่