คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 31

[บริษัทเทพประทาน]

ทำไมรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้ เธอไม่อยู่ก็ดีแล้วจะได้รีบเคลียร์ทุกอย่าง เพราะถ้าเธออยู่คงจู้จี้ที่จะถาม แต่ทำไมเหมือนมันขาดอะไรไป

"กาแฟค่ะ" เครือวัลย์เลขาหน้าห้องเอากาแฟเข้ามาให้ แล้วกำลังจะเดินออกไป..

"ผมขอกาแฟด้วยนะ"

"คะ?" เครือวัลย์หันกลับมาแล้วมองไปดูกาแฟแก้วที่ตัวเองเพิ่งจะวางไว้

"ผมหมายถึงเอาเข้ามาอีกแก้ว" เพิ่งรู้ว่าตัวเองใจลอยมากจนไม่เห็นกาแฟที่เลขาเอาเข้ามาให้ ..แต่จะหลุดไม่ได้

"อ้อ..ค่ะ?" ตอบรับไปแบบงงๆ แก้วนี้ก็ยังไม่ได้ดื่มเลย แต่เลขาก็ต้องได้ทำตาม

เพียงไม่นานเครือวัลย์ก็นำกาแฟเข้ามาให้อีกแก้ว

"ผมจะไปสระบุรี มีอะไรก็โทรไปแล้วกัน" ชายหนุ่มหยิบของสำคัญแล้วเดินออกไป

"อะไร??" เลขาถึงกับงง กาแฟแก้วนั้นก็ยังไม่ได้ดื่ม แก้วที่สองยังไม่ได้วางเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เจ้านายเดินออกจากห้องไปแล้ว

และทุกอย่างที่เขาเป็นอยู่ก็ถูกรายงานไปถึงใครบางคน

{"แล้วคุณเครือวัลย์คิดว่ายังไงล่ะคะ"} พอได้ยินสิ่งที่รายงานมา ปลายสายก็ถามกลับ

{"ก็คิดว่าคงจะคิดถึงคุณนาเดียมาก จนไม่เป็นอันทำงานน่ะสิคะ"}

{"จริงหรือคะ"} นาเดียคิดว่าคงจะใช่ เพราะเมื่อวานนี้ที่ตัวเองแกล้งงอนแล้วเดินออกมาจากห้องทำงาน..ให้มันรู้ซะบ้าง

เย็นวันเดียวกัน..ที่รีสอร์ทสระบุรี

"นั่นรถใครครับ" เวลานี้เป็นเวลาเลิกงาน และที่หน้ารีสอร์ทก็กำลังนั่งกินลมชมวิวกัน ขณะนั้นได้มีรถคันหนึ่งวิ่งเข้ามา

".???" แทนคุณจำรถคันนี้ได้แม่น

"แทนขาาา" คนที่ลงจากรถก็คือนาเดีย พอเล่าเรื่องนี้ให้พ่อฟัง พ่อก็รีบวางแผนใหม่ให้ลูกสาวตามเขามาที่ไซต์งาน คนเคยรักกันยังไงก็ลืมกันไม่ได้

"ใครครับคุณแทน" ไชยาเป็นคนเอ่ยถาม เพราะสาวสวยคนนี้แต่งตัวเซ็กซี่มาก

"มาทำไม" แทนคุณถามออกไปแบบไม่สบอารมณ์

"เดียคิดถึงแทนนี่คะ วันนี้เดียจะมาค้างกับแทนที่นี่"

ทั้งนอร์เวย์และไชยาต่างหันมองหน้ากัน แค่ฟังประโยคเดียวก็รู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแทนคุณ

"กลับไปซะ"

ไชยาและนอร์เวย์ลุกขึ้นพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย

"ไม่ใช่พวกคุณ"

"อ้าว.." ทั้งสองคิดว่าประโยคเมื่อสักครู่ แทนคุณไล่พวกเขาเสียอีก

"เธอกลับไปซะ" เขาก็เลยพูดเพื่อยืนยันอีกครั้งว่าตัวเองไล่ใครกันแน่

"แทนจะให้เดียขับรถกลับกรุงเทพฯ ได้ยังไง กว่าจะถึงบ้านก็ดึกน่ะสิ"

"เราไปกินข้าวกันดีกว่าครับ" แทนคุณไม่สนใจแถมยังหันไปชวนนอร์เวย์กับไชยาไปทานข้าว ที่จริงพวกเขาชวนกันไปทานก่อนหน้านั้นแล้วแต่ยังคุยติดลมกันอยู่

"คุณจะไม่ชวนเธอมาทานด้วยหรือครับ" ไชยาแอบถามตอนที่เดินมาใกล้จะถึงร้านอาหาร

"ไม่ต้องไปสนใจ"

ทั้งสามทานข้าวและก็ดื่มกันเล็กน้อย กว่าจะกลับห้องก็มืดค่ำ

แกร็ก! ใครเข้ามาในห้อง? ..ก่อนออกไปแทนคุณไม่ได้เปิดไฟไว้ แต่พอกลับเข้ามาก็เห็นว่าห้องสว่าง

"กลับมาแล้วเหรอคะแทน"

"คุณเข้ามาห้องนี้ได้ยังไง"

"จะยากอะไรล่ะคะ ก็ไปขอกุญแจสำรองจากเจ้าของรีสอร์ทไง" แค่นาเดียโกหกเล็กๆ น้อยๆ คนที่ดูแลรีสอร์ทแห่งนี้ก็ให้มาแล้ว

"ออกไป"