คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 18

"อืมมม" น้ำอิงโน้มตัวเขาลงมายังไม่ถึงริมฝีปากเธอเลยด้วยซ้ำ แต่แทนคุณกลับแนบจูบลงมาก่อนจนเธอตกใจ ทีแรกคิดว่าเขาจะผลักออกเสียอีก ..ที่คิดแบบนั้นเพราะคนรักของเขากำลังจะเปิดประตูเข้ามา ถ้าคนนั้นเห็นต้องเป็นเรื่องแน่

แกร็ก! แอดดดด..

"คุณแทน!!" เปิดประตูเข้ามาก็เห็นภาพนั้นเลย ไม่ใช่แค่นาเดียที่เห็น เครือวัลย์เลขาหน้าห้องของเขาก็เห็นเช่นกัน

จังหวะนั้นน้ำอิงกำลังจะผลักเขาออก เพราะคนที่เธอตั้งใจให้เห็นก็ได้เห็นแล้ว แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย แถมยังดูดปากเธอแรงกว่าเดิม หญิงสาวจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวคนของเขาจะเห็นว่าเธอไม่เต็มใจให้จูบ ทั้งสองก็เลยยืนจูบกันอยู่แบบนั้น จนนาเดียยอมถอยออกมาเพราะความอาย

"ขะ.. คุณนาเดียจะกลับแล้วเหรอคะ" เครือวัลย์รีบเดินตามหลังนาเดียไป

ทุกคนรู้ดีว่านาเดียคือลูกสาวของพงษ์พิบูลย์ แถมยังเป็นหญิงคนรักของแทนคุณ และเรื่องแต่งงานเมื่อวานนี้ทั่วทั้งบริษัทก็ได้รับรู้กันแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาและเธอจะสงสัยอยู่มากแต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม ได้แค่แอบนินทากันลับหลังแบบสนุกปาก

"ฉันจะอยู่ทำไม" นาเดียไม่กล้าหันไปมองเลขาของเขาเลยด้วยซ้ำ และตอนนี้ก็พยายามหายใจเข้าลึกๆ ไม่ให้ตัวเองวีนออกมาได้

"อ้าว มาหาตาแทนเหรอลูก" พงษ์พิบูลย์ที่เป็นคนสั่งลูกสาวให้เข้าบริษัท เมื่อเห็นว่าเวลาพอที่ลูกสาวจะมาถึงแล้วก็เลยเปิดประตูออกมาดู

นาเดียไม่ได้ตอบพ่อ เพราะยังคงโมโหภาพที่เห็น

"มีอะไรก็ค่อยๆ พูดกัน เข้าไปหาพี่หรือยังล่ะ" พงษ์พิบูลย์กำลังหาวิธีให้แทนคุณเลิกกับน้ำอิงให้เร็วที่สุด โดยการเอาลูกสาวเข้ามาล่อ

"คุณพ่อยังจะถามอีกหรือคะ" นาเดียแอบปลายสายตามองไปที่เครือวัลย์ เพราะรู้สึกอายจนหน้าชา

"มีอะไรหรือเปล่า" เห็นสีหน้าของลูกสาวก็พอจะเดาออกแล้ว

"พ่อก็เข้าไปดูเองสิคะ"

แกร็ก.. พงษ์พิบูลย์ถือวิสาสะเดินมาเปิดประตูห้องของแทนคุณ

??? ภาพที่เห็นก็ยังคงเป็นภาพเดิม ที่จริงทั้งสองปล่อยจูบออกจากกันแล้ว แต่แทนคุณยังไม่ได้เดินไปไหนเลย ก็ถูกน้ำอิงกระชากลงมาจูบอีกครั้ง เมื่อได้ยินนาเดียบอกพ่อให้มาเปิดประตูดูเอง "พวกคุณทำอะไรกัน เกรงใจสถานที่หน่อยสิ รู้ไหมว่าที่นี่คือบริษัท"

"อุ๊ย..พวกคุณเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรคะ" น้ำอิงแกล้งอายรีบซุกใบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างของอีกฝ่าย

"มีอะไรกันหรือเปล่า" แทนคุณถามรองประธานและลูกสาว โดยปล่อยให้เธอซุกอยู่แบบนั้นไปก่อน

"คุณทำแบบนี้ไม่นึกถึงจิตใจของลูกสาวผมบ้างเลยหรือไง!"

"ไม่รู้ว่าคุณจะมาหาผมที่บริษัท ที่มามีธุระอะไร" เขาหันไปพูดกับนาเดียที่แกล้งทำหน้าซีดอยู่ข้างพ่อ

"แต่ก่อนแทนไม่เคยพูดแบบนี้กับเดีย เพราะผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมคะ แทนจะเขี่ยเดียทิ้งเหรอ" นาเดียแกล้งบีบน้ำตาให้น่าสงสาร เพราะรู้อยู่แล้วว่าแทนคุณเป็นคนใจอ่อน ถ้าเห็นน้ำตาของเธอขี้คร้านจะวิ่งเข้ามาปลอบ

"ฉันขอตัวนะคะ" ละครฉากที่เธอต้องการได้จบลงไปแล้ว น้ำอิงก็เลยรีบออกมาจากห้องนั้นปล่อยให้พวกเขาปลอบใจกันไป

"วันหลังถ้าจะเข้ามาหาผม ก็โทรมาบอกก่อน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน

"มีอะไรกันหรือเปล่าแทน" พอลูกสาวไม่พูดพ่อก็เลยเป็นฝ่ายถาม เพราะรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนคนที่ตัวเองเคยจูงจมูกได้

"เปล่าหรอกครับ พอดีช่วงนี้ผมเหนื่อยๆ"

"เหนื่อยงานล่ะสิ อาว่าเราหาโอกาสพาเดียไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง"

"ผมแต่งงานแล้วนะครับคุณอา จะพาเดียไปได้ยังไง"

"แต่งได้ก็เลิกได้ ในเมื่อแทนรักลูกสาวของอา อาไม่ถือหรอกนะเรื่องนี้ ขอแค่ให้รับผิดชอบนาเดียก็พอแล้ว"

"แล้วคนที่ผมแต่งงานด้วยล่ะครับ ใครจะรับผิดชอบเธอ"