คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 18

"อืมมม" น้ำอิงโน้มตัวเขาลงมายังไม่ถึงริมฝีปากเธอเลยด้วยซ้ำ แต่แทนคุณกลับแนบจูบลงมาก่อนจนเธอตกใจ ทีแรกคิดว่าเขาจะผลักออกเสียอีก ..ที่คิดแบบนั้นเพราะคนรักของเขากำลังจะเปิดประตูเข้ามา ถ้าคนนั้นเห็นต้องเป็นเรื่องแน่

แกร็ก! แอดดดด..

"คุณแทน!!" เปิดประตูเข้ามาก็เห็นภาพนั้นเลย ไม่ใช่แค่นาเดียที่เห็น เครือวัลย์เลขาหน้าห้องของเขาก็เห็นเช่นกัน

จังหวะนั้นน้ำอิงกำลังจะผลักเขาออก เพราะคนที่เธอตั้งใจให้เห็นก็ได้เห็นแล้ว แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย แถมยังดูดปากเธอแรงกว่าเดิม หญิงสาวจะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวคนของเขาจะเห็นว่าเธอไม่เต็มใจให้จูบ ทั้งสองก็เลยยืนจูบกันอยู่แบบนั้น จนนาเดียยอมถอยออกมาเพราะความอาย

"ขะ.. คุณนาเดียจะกลับแล้วเหรอคะ" เครือวัลย์รีบเดินตามหลังนาเดียไป

ทุกคนรู้ดีว่านาเดียคือลูกสาวของพงษ์พิบูลย์ แถมยังเป็นหญิงคนรักของแทนคุณ และเรื่องแต่งงานเมื่อวานนี้ทั่วทั้งบริษัทก็ได้รับรู้กันแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาและเธอจะสงสัยอยู่มากแต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม ได้แค่แอบนินทากันลับหลังแบบสนุกปาก

"ฉันจะอยู่ทำไม" นาเดียไม่กล้าหันไปมองเลขาของเขาเลยด้วยซ้ำ และตอนนี้ก็พยายามหายใจเข้าลึกๆ ไม่ให้ตัวเองวีนออกมาได้

"อ้าว มาหาตาแทนเหรอลูก" พงษ์พิบูลย์ที่เป็นคนสั่งลูกสาวให้เข้าบริษัท เมื่อเห็นว่าเวลาพอที่ลูกสาวจะมาถึงแล้วก็เลยเปิดประตูออกมาดู

นาเดียไม่ได้ตอบพ่อ เพราะยังคงโมโหภาพที่เห็น

"มีอะไรก็ค่อยๆ พูดกัน เข้าไปหาพี่หรือยังล่ะ" พงษ์พิบูลย์กำลังหาวิธีให้แทนคุณเลิกกับน้ำอิงให้เร็วที่สุด โดยการเอาลูกสาวเข้ามาล่อ

"คุณพ่อยังจะถามอีกหรือคะ" นาเดียแอบปลายสายตามองไปที่เครือวัลย์ เพราะรู้สึกอายจนหน้าชา

"มีอะไรหรือเปล่า" เห็นสีหน้าของลูกสาวก็พอจะเดาออกแล้ว

"พ่อก็เข้าไปดูเองสิคะ"

แกร็ก.. พงษ์พิบูลย์ถือวิสาสะเดินมาเปิดประตูห้องของแทนคุณ

??? ภาพที่เห็นก็ยังคงเป็นภาพเดิม ที่จริงทั้งสองปล่อยจูบออกจากกันแล้ว แต่แทนคุณยังไม่ได้เดินไปไหนเลย ก็ถูกน้ำอิงกระชากลงมาจูบอีกครั้ง เมื่อได้ยินนาเดียบอกพ่อให้มาเปิดประตูดูเอง "พวกคุณทำอะไรกัน เกรงใจสถานที่หน่อยสิ รู้ไหมว่าที่นี่คือบริษัท"

"อุ๊ย..พวกคุณเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรคะ" น้ำอิงแกล้งอายรีบซุกใบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างของอีกฝ่าย

"มีอะไรกันหรือเปล่า" แทนคุณถามรองประธานและลูกสาว โดยปล่อยให้เธอซุกอยู่แบบนั้นไปก่อน

"คุณทำแบบนี้ไม่นึกถึงจิตใจของลูกสาวผมบ้างเลยหรือไง!"

"ไม่รู้ว่าคุณจะมาหาผมที่บริษัท ที่มามีธุระอะไร" เขาหันไปพูดกับนาเดียที่แกล้งทำหน้าซีดอยู่ข้างพ่อ

"แต่ก่อนแทนไม่เคยพูดแบบนี้กับเดีย เพราะผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมคะ แทนจะเขี่ยเดียทิ้งเหรอ" นาเดียแกล้งบีบน้ำตาให้น่าสงสาร เพราะรู้อยู่แล้วว่าแทนคุณเป็นคนใจอ่อน ถ้าเห็นน้ำตาของเธอขี้คร้านจะวิ่งเข้ามาปลอบ

"ฉันขอตัวนะคะ" ละครฉากที่เธอต้องการได้จบลงไปแล้ว น้ำอิงก็เลยรีบออกมาจากห้องนั้นปล่อยให้พวกเขาปลอบใจกันไป

"วันหลังถ้าจะเข้ามาหาผม ก็โทรมาบอกก่อน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน

"มีอะไรกันหรือเปล่าแทน" พอลูกสาวไม่พูดพ่อก็เลยเป็นฝ่ายถาม เพราะรู้สึกว่าเขาไม่เหมือนคนที่ตัวเองเคยจูงจมูกได้

"เปล่าหรอกครับ พอดีช่วงนี้ผมเหนื่อยๆ"

"เหนื่อยงานล่ะสิ อาว่าเราหาโอกาสพาเดียไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง"

"ผมแต่งงานแล้วนะครับคุณอา จะพาเดียไปได้ยังไง"

"แต่งได้ก็เลิกได้ ในเมื่อแทนรักลูกสาวของอา อาไม่ถือหรอกนะเรื่องนี้ ขอแค่ให้รับผิดชอบนาเดียก็พอแล้ว"

"แล้วคนที่ผมแต่งงานด้วยล่ะครับ ใครจะรับผิดชอบเธอ"

"แทนขาาเที่ยงแล้วนะ"

"งานผมยังไม่เสร็จเลยถ้าคุณหิวก็ออกไปทานก่อน"

"คุณพูดอะไร เดียนั่งรอตั้งหลายชั่วโมง" นาเดียถือวิสาสะเดินมาปิดแฟ้มงานของเขาลง "คุณอย่าทำเหินห่างกับเดียแบบนี้สิคะ"

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วก็ลุกขึ้น ถ้าไม่พาไปกินข้าวก็คงจะวุ่นวายอยู่แบบนี้

แอดดดด.. ประตูสองห้องเปิดออกมาพร้อมกัน

"ไปเถอะค่ะแทน" นาเดียใช้สายตามองไปดูผู้หญิงที่เพิ่งจะออกมาจากอีกห้อง พร้อมกับเอื้อมมือไปควงแขนของแทนคุณให้เดินไปที่ลิฟต์

พอประตูลิฟต์เปิดออก นาเดียก็ลากแขนแทนคุณให้เดินเข้าไปด้วย แต่จังหวะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิด น้ำอิงก็รีบแทรกตัวเข้าไปในนั้น

"แทนขาอย่าลืมนัดของเราคืนนี้นะคะ" นาเดียแกล้งพูดออดอ้อนออเซาะ เพื่อให้อีกคนที่อยู่ในลิฟต์ด้วยได้ยิน

"นัดอะไร"

"หึหึ" น้ำอิงอดที่จะขำไม่ได้ เมื่อฝ่ายชายไม่เล่นด้วย

"เดียยังไม่ได้บอกคุณเหรอคะ เดียโทรไปจองห้องอาหารที่เราเคยไปดินเนอร์กันไว้แล้ว" คนแบบนาเดียเนี่ยเหรอจะยอมเสียหน้าง่ายๆ

"ช่วงบ่ายผมจะไปไซต์งานสระบุรี อาจจะค้างที่นั่นเลย"

จากที่น้ำอิงไม่มองหน้าทั้งสอง เธอถึงกับหันกลับไปมอง เมื่อได้ยินว่าเขาจะไปไซต์งานสระบุรี

"ให้เดียไปด้วยนะคะ เดียอยากจะไปเห็นไซต์งานนั้นอยู่เหมือนกัน ได้ยินแต่คุณพ่อพูดถึงบ่อยๆ เราจะได้ค้างที่นั่นด้วยกันเลยไงคะแทน"