คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 20

"เอาไงดีเรา" นิ้วเรียวยกขึ้นมานับเสี่ยงดวงว่ามันจะตก..ขอให้เขาช่วยหรือไม่ขอดี "ขอ ไม่ขอ ขอ ไม่ขอ ..??" ยังนับไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ เขาก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา ..ผู้ชายร่างสมส่วนซิกแพคเรียงกันเป็นชั้นๆ ตามเนื้อตัวยังมีน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย

"ทำอะไร" ขณะที่ถามสายตาคมก็มองดูนิ้วที่เธอกำลังนับอยู่

"ปะ..เปล่า" หญิงสาวรีบเอามือลง เมื่อสักครู่นับถึงตรงไหนแล้วเรา

"อาบน้ำแล้วใช่ไหม" ผ้าเช็ดตัวอีกผืนเขาใช้มันซับผมให้แห้ง แล้วก็ทิ้งไปพร้อมกับเดินก้าวเข้ามา

"อะ..อาบแล้ว" เกี่ยวอะไรกับอาบน้ำ? หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ค่อยๆ เดินหลบ "..ฉันอยากขอให้คุณช่วย"

"ก็กำลังจะช่วยอยู่นี่ไง นอนลงสิ"

"ทำไมต้องนอนด้วย"

"ชอบท่ายืนเหรอ"

ไอ้คนลามก ว่าแล้วมันไม่ได้คิดเรื่องเดียวกับเรา "คุณอย่าพูดเล่นได้ไหม ฉันอยากคุยเรื่องงาน ..คุณช่วยหาข้อมูลให้ฉันหน่อยสิ"

"หือ?? เธอเข้ามาหาฉันดึกๆ เพื่ออยากจะคุยเรื่องงานเนี่ยนะ"

"ใช่แล้วค่ะ คุณอย่าเพิ่งว่าฉันนะถ้าฉันจะพูดอะไร"

"ก็ว่ามาสิ"

"ก่อนอื่นคุณขยับออกไปก่อนได้ไหม" หญิงสาวผลักคนร่างหนาให้ขยับออกห่าง เพราะตอนนี้เธอไม่มีที่จะหลบแล้ว

เขาไม่ขยับออกแถมยังค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมา

น้ำอิงเบือนหน้าหลบริมฝีปากของอีกฝ่าย "ฉะ..ฉันอยากจะรู้เรื่องฮั้วประมูลงานสระบุรี"

"??" ชายหนุ่มถึงกับหยุดชะงัก จริงๆ เขาก็รู้แล้วว่าเธอจะคุยเรื่องโครงการสระบุรี แต่ไม่คิดว่าเธอจะถามไปถึงเรื่องฮั้วประมูล ตอนเริ่มโครงการใหม่ๆ "เธอไปรู้เรื่องอะไรมา"

"ฉันไม่ได้รู้อะไรสักหน่อย แค่ฉันไม่อยากจะทิ้งงานตรงนั้นไป ฉันขอทำให้เสร็จได้ไหม" น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ ถ้าเขาไม่พอใจคงจะจับเราโยนออกไปจากห้อง ..ดวงตากลมมองสูงขึ้นไปสบตาคนที่ยืนอยู่ใกล้แค่ลมหายใจเข้าออก..เพื่ออ้อนวอน

"ไม่ได้"

"ฉันรู้ว่ารองประธานเป็นพ่อของคนรักคุณ แต่คนที่เสียผลประโยชน์คือพ่อแท้ๆ ของคุณนะ ทำไมคุณถึง อืมมม" หญิงสาวยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำก็ถูกเขาปิดปากด้วยจูบ

มือเรียวพยายามผลักดันคนร่างกำยำให้ออกห่าง ก่อนจะมาเขาคงจูบกับผู้หญิงคนนั้น ถึงแม้จะอาบน้ำชำระร่างกายแล้ว แต่ก็ยังขยะแขยงอยู่ดี

"อย่าลืมสิว่าเราแต่งงานกันแล้ว" ชายหนุ่มถอนจูบออกเมื่อเห็นว่าเธอไม่เต็มใจ

"คุณไปค้างกับผู้หญิงคนนั้นเพิ่งจะมา ยังไม่อิ่มอีกเหรอ"

"ไปค้างกับผู้หญิงคนไหน"

"ก็แฟนของคุณไง ฉันได้ยินเต็มสองหูว่าเธอคนนั้นขอไปด้วย"

"ไม่ได้ให้ไปด้วยสักหน่อย ก็บอกแล้วไงว่าไปทำงาน"

"ฉันไม่เชื่อ"

"ฉันคงไปบังคับใครให้เชื่อเรื่องนี้ไม่ได้หรอก..ว่าแต่" สายตาคมมองต่ำลงไป จนหญิงสาวรีบดึงเสื้อมาปิดหน้าอกไว้ เพราะถ้าเขามองลงไปคงเห็นแน่

"คุณรู้ไหมว่าโครงการสระบุรีคุณพันธุ์พิทบลู โกงกินแค่ไหน" หญิงสาวยังคงพูดต่อเพราะเธออยากจะให้เข้าหูเขาให้มากที่สุด

"ฉันจะเอายังไงกับเธอดี โครงการบ้านจัดสรร คงน้อยไปใช่ไหม เดี๋ยวหางานใหม่เพิ่มให้"