คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 35

"เรื่องนั้นฉันไม่ทราบค่ะ คุณก็ลองถามเจ้าของห้องดูสิคะ" จังหวะนั้นแทนคุณเดินกลับมา พร้อมกับถุงอาหารที่อยู่ในมือพอดี สายตาที่ยากจะบรรยายของน้ำอิงก็เลยมองไป..เพื่อสื่อให้คนที่มาถามหากุญแจสำรองได้รู้ว่าเจ้าของห้องกำลังเดินมา

"คุณแทนมาพอดีเลยค่ะ"

"มีอะไรหรือเปล่าครับ" ดวงตาคมมองคนดูแลรีสอร์ทแล้วกรอกมองไปที่เธอ..รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมายังไงไม่รู้

"จะมาถามเรื่องกุญแจสำรองค่ะ"

เอาแล้วไง..คงไปถามกับเธอมาแล้วด้วยสิ

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปหา" เขาพูดพร้อมกับมองตามเธอที่เดินกลับเข้าไปในห้อง

"เออ..ค่ะ" คนดูแลรีสอร์ทต้องรีบพาตัวเองไปจากตรงนี้ก่อนที่จะถูกขว้างระเบิดกลับคืนมา เพราะดูเหมือนว่าตัวเองเพิ่งวางระเบิดให้กับเจ้าของห้องนี้ไป อยากตบปากตัวเองนักทำไมรีบถามแบบไม่คิดก่อน

"ผมออกไปซื้อข้าวมาให้..หิวหรือยัง"

"ยัง"

แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอคงจะงอน ไม่สิ..อารมณ์นี้คงจะโกรธเลยด้วยซ้ำ

"คุณมีอะไรจะถามผมไหม"

"ไม่มี"

"วันนี้ผมมีนัดออกไปทานข้าวเย็นกับผู้รับเหมาคนเก่า" เขารู้ดีว่าเธอสนใจเรื่องนี้มาก แต่ก็ดูไม่ได้ผล เพราะเธอยังคงนั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่ "อยากออกไปทานข้าวข้างนอกด้วยกันไหมล่ะ"

หญิงสาวไม่ตอบแต่เธอลุกขึ้น แล้วเดินมาที่ประตู

"นั่นคุณจะไปไหน" ที่ถามเพราะกลัวว่าเธอจะหนีกลับบ้านอีก

"ไหนบอกจะไปทานข้าว"

"ไปเดี๋ยวนี้เลยเหรอ?" ชายหนุ่มรีบหยิบเอากุญแจรถ กระเป๋าเงิน สิ่งที่ลืมไม่ได้ก็คือโทรศัพท์ เขารีบไลน์ไปหาผู้รับเหมาที่เพิ่งจะอ้างกับเธอไป..บอกให้มาเจอกันที่ร้านอาหาร

น้ำอิงเดินออกมายังไม่ถึงรถเลยด้วยซ้ำก็เห็นนอร์เวย์เดินมากับไชยา

"สวัสดีครับคุณน้ำอิง"

"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวยังคงมีใบหน้าไม่ยิ้มแย้ม

"ผมไม่รู้ว่าคุณมาไซต์งานสระบุรี"

น้ำอิงแอบเห็นสายตาไชยาที่มองมา หญิงสาวไม่กล้าสบตาเลยด้วยซ้ำ เพราะคิดว่าพวกเขาคงสงสัยเรื่องผู้หญิงอีกคน ..เพราะแค่นี้น้ำอิงก็รู้แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นนาเดีย พวกเขาคงมานอนค้างที่นี่ด้วยกันตอนที่เธอกลับบ้าน

"จะไปไหนกันหรือครับ" ไชยาเห็นแทนคุณเดินออกมาก็เลยทัก

"ออกไปทานข้าวข้างนอก" แทนคุณพูดพร้อม มองดูเธอ กลัวว่าไอ้สองตัวนี้จะพูดอะไรอีก

"ทานให้อร่อยนะครับ" พอพูดจบไชยาและนอร์เวย์ก็แยกตัวกลับห้อง

"อยากเกิดมาหล่อรวยเหมือนคุณแทนจังเลย สาวๆ แต่ละคนนี้ ไม่อยากจะบรรยายเลย" มันคือคำพูดของไชยา ที่พูดในระหว่างเดินกลับมาห้อง แต่นอร์เวย์ก็ไม่ได้เออออห่อหมกอะไรไปด้วย

[ร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด]

"อ้าวคุณมาถึงแล้วหรือครับ" พอมาถึงร้านอาหารก็เห็นเกรียงไกร ผู้รับเหมาคนเก่าที่ถูกไล่ออกจากไซต์งานมาถึงก่อนแล้ว

"ผมเห็นข้อความคุณก็รีบออกมาเลยครับ"

แทนคุณกระพริบตาใส่เล็กน้อยเพื่อไม่ให้เกรียงไกรพูดอะไรต่อ

จริงๆ ในไลน์เขาก็เน้นย้ำไว้แล้วว่าไม่ต้องพูดเรื่องนี้ แค่ให้ออกมาทานข้าวกันเฉยๆ

"คุณเป็นผู้รับเหมาคนเก่าหรือคะ"

"ใช่ครับคุณคือ.." เกรียงไกรถามทิ้งช่วงไว้เพื่อให้อีกฝ่ายแนะนำตัว

"ฉันชื่อน้ำอิงค่ะ"

"เธอเป็น.." แทนคุณกำลังจะแนะนำต่อให้ แต่น้ำอิงรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อน

"..ฉันเป็นหลานสาวของคุณลุงทัตเทพค่ะ แม่ฉันเป็นน้องสาวแท้ๆ ของคุณลุง และฉันกับคุณ..แทนคุณ เรานามสกุลเดียวกันด้วยค่ะ"

"เรื่องระหว่างเราสองคน ไม่สิ..มันอาจจะไม่มีเรื่องระหว่างเราสองคนก็ได้"

"เธอหมายความว่ายังไง"

"ฉันจะคืนอิสระให้กับคุณทุกอย่าง คุณจะได้กลับไปหาผู้หญิงคนที่คุณรัก"

"ใครอยากกลับไป"

"คุณไม่ต้องโกหกฉันแล้วค่ะ ตอนนี้เราอยู่กันแค่สองคน"

"ถ้าคุณหมายถึงเรื่องนาเดียที่ไปขอกุญแจสำรองมา.."

"อ๋อ..ผู้หญิงคนนั้นคือนาเดียหรือคะ ขอบคุณนะคะที่บอก" เธอก็รู้แหละว่าผู้หญิงคนนั้นที่มาหาเขาคือนาเดีย แต่แค่อยากจะพูดให้เขาดูเหมือนว่าเธอโง่ ไม่รู้อะไรเลย

"มันไม่ได้มีอะไรสักหน่อย"

"เรื่องนั้นคุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว" เพราะทุกคำพูดของเขามันก็คงจะเป็นแค่คำโกหก

"ถ้าไม่พูดแล้วจะคุยกันรู้เรื่องไหม"

"ทำไมคุณต้องอยากคุยรู้เรื่องกับฉันด้วย"

พอเธอพูดจบแทนคุณก็ไม่ได้ต่อความยาว เพราะเขารู้ดีว่าทำยังไงให้ผู้หญิงสงบได้

"คุณจะทำอะไร" ทะเลาะกันอยู่แท้ๆ พอเห็นว่าเขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ หญิงสาวก็รีบเบือนหน้าออกไม่ให้เขาจูบได้

แต่แทนคุณก็ยังคงไม่ยอมแพ้ จนริมฝีปากหนาแนบลงไป

"อืม!" มือเรียวผลักหน้าอกของเขาให้ออกห่าง เธอจะไม่ยอมให้เขาทำแบบนี้กับเธออีกแล้ว

แทนคุณเห็นว่าเธอขัดขืนแบบจริงจังมากเขาก็เลยหยุดก่อน ทั้งสองมองสบตากันในระยะใกล้แค่ลมหายใจเข้าออกก็สัมผัสได้ถึงอีกฝ่ายแล้ว

"ฉันจะให้คุณเลือกระหว่างฉันกับผู้หญิงคนนั้น ถ้าคุณยังจะทำแบบนี้กับฉัน คุณต้องเลิกขาดกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้ก่อน" น้ำอิงคิดว่ามันคงเป็นวิธีเดียวที่จะหยุดเขาได้..เพราะเขาคงไม่เลือกเธออยู่แล้ว