คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 47

ตุ๊บ! กว่าตำรวจจะหยุดแทนคุณได้ พงษ์พิบูลย์ก็เจอเข้าไปหลายดอกจนหงายลงเก้าอี้ และตอนนี้พงษ์พิบูลย์ถูกนำตัวออกไปทำแผล เพราะตอนถูกเท้าล้มลงไปศีรษะกระแทกพื้นก็เลยทำให้แตก

แทนคุณถูกพาออกมาสงบสติอารมณ์ แต่ทำยังไงอารมณ์ก็ไม่ลง เขาลุกขึ้นกำลังจะเตะเก้าอี้แถวนั้นอีก เพราะสติหลุด จะไม่ให้หลุดได้ยังไง ฆาตกรที่ฆ่าแม่ทำให้พ่อพิการและเกือบจะฆ่าภรรยา..อยู่ตรงหน้าแท้ๆ

"อย่านะคะคุณแทนคุณ" หญิงสาวรีบคว้าตัวเขาไว้ เพราะไม่อยากให้ทำลายข้าวของของราชการ

"คุณไม่ได้ยินเหรอ อีกข้อหาหนึ่งมันจ้างวานฆ่าคุณเลยนะ"

"แต่ฉันก็ไม่เป็นอะไรนี่คะ"

ตอนนี้เครือข่ายของพงษ์พิบูลย์ถูกจับเข้าซังเตหมดแล้ว นิกรหัวหน้าคนเก่า แม้กระทั่งคนงานก่อสร้างที่ถูกว่าจ้าง แทนคุณให้ฝ่ายกฎหมายของบริษัทดำเนินคดีให้ถึงที่สุด

พอเสร็จธุระจากสำนักงานตำรวจ ทั้งสองก็เข้าบริษัท

[บริษัทเทพประทาน]

"ใครนะ?" ชายหนุ่มถามอีกครั้งเมื่อได้ยินรายงานจากเครือวัลย์เลขาหน้าห้อง

"คุณนาเดียค่ะ" สิ่งที่เครือวัลย์รายงานนั้นคือ..นาเดียเข้ามารับตำแหน่งรองประธานแทนพงษ์พิบูลย์ แทนคุณก็รู้สึกโมโหมาก

ส่วนน้ำอิงได้ยินแบบนั้นก็แยกตัวเข้าห้องทำงานของตัวเอง เพราะเรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวอะไรกับเธออีกแล้ว ถ้าเขายืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้ เธอก็คงจะไปจากที่นี่ เพราะเธอได้เซ็นต์หุ้นทั้งหมดคืนให้กับเขาไปแล้ว เรื่องของนาเดีย ยังไงผู้หญิงคนนั้นก็กำลังท้องกับเขาอยู่ และนาเดียก็ไม่ได้มีคดีความเกี่ยวกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นด้วย

..ห้องรองประธาน..

"เก็บของแล้วออกไป" ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

"แทนอย่าลืมนะคะ ว่าหุ้นของคุณพ่อ ก็ยังคงมีอยู่ในบริษัทนี้ โอ๊ย" นาเดียที่นั่งอยู่เก้าอี้ถูกเขากระชากตัวให้ลอยขึ้นมา "เดียเจ็บนะคะ คุณทำแบบนี้เดี๋ยวลูกก็.."

"ไม่ต้องเอาเด็กมาอ้าง ถึงแม้เด็กคนนี้จะเป็นลูกของผมจริง ถ้าคลอดแล้วผมก็จะเอาแค่เด็กมาเลี้ยง"

"เดียไม่ยอม"

"ตามใจ..ถ้าคุณคิดว่าจะเลี้ยงเอง" เขาดูไม่แคร์เลยด้วยซ้ำ "แต่เชิญคุณออกไปจากบริษัทนี้ เรื่องหุ้นคุณคิดว่าหุ้นที่ได้มาโดยไม่โปร่งใส ทนายจะจัดการไม่ได้เหรอ"

"ให้มันถึงเวลานั้นก่อนสิคะ แต่ตอนนี้เดียขอใช้สิทธิ์เพื่อที่จะนั่งเก้าอี้ตัวนี้" ว่าแล้วนาเดียก็แกะมือเขาออกพร้อมกับนั่งลง

แทนคุณเปิดประตูออกมาจากห้องของนาเดีย จังหวะเดียวกับที่น้ำอิงออกมาเช่นกัน

"คุณจะไปไหน" ชายหนุ่มเห็นเธอสะพายกระเป๋าออกมาด้วย

"ฉันเหนื่อยค่ะอยากกลับไปพักผ่อน" ทำงานไปก็ไม่เป็นอันทำ ยิ่งได้ยินว่าผู้หญิงคนนั้นมาเป็นรองประธาน เธอก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ทำไม

"เดี๋ยวผมไปส่ง"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันให้รถที่บ้านมารับแล้ว"

"คุณไม่สบายเหรอ" มือหนายื่นไปแตะหน้าผากของอีกฝ่ายเพื่อเช็คอุณหภูมิ เพราะเห็นสีหน้าของเธอไม่ค่อยดี

"ฉันก็บอกว่าเหนื่อยไง คงจะเพราะเรื่องวุ่นวายในหลายวันนี้มั้ง..ฉันไปล่ะ"

แทนคุณได้แต่ยืนมองตาม จนประตูลิฟต์ปิดลงเขาถึงได้เข้ามาในห้อง

เข้ามาถึงชายหนุ่มก็เลยโทรเช็ครถที่บ้านว่าออกมารับเธอหรือยัง เพราะตอนนี้เธอกำลังลงไปข้างล่าง ..คำตอบที่ได้คือ คนที่บ้านไม่รู้ว่าเธอโทรมาให้รถไปรับ ชายหนุ่มวางสายแล้วก็รีบออกมาจากห้อง

ลงมาถึงก็มองหาว่าเธออยู่ที่ไหน

"ไหนบอกว่าให้รถมารับไงทำไมต้องมายืนรอแท็กซี่แบบนี้"

"คุณลงมาทำไม" หญิงสาวรีบหันกลับไปมองคนที่เพิ่งจะเอ่ยพูด พร้อมกับรีบเช็ดน้ำตาที่มันไหลลงมา

"ฉันไม่มีคุณก็อยู่ได้ แต่เด็กไม่มีพ่อแล้วเขาจะอยู่ยังไง"

"ไม่มีผมคุณก็อยู่ได้งั้นเหรอ" ชายหนุ่มทวนคำที่เธอพูดมา

"ค่ะ แต่ก่อนฉันก็ไม่มีคุณนี่คะฉันยังอยู่มาได้เลย ..ฉันไปนะคะ" น้ำอิงไม่รอแท็กซี่อีกแล้วเธอเห็นรถเมล์มาก็รีบเดินขึ้นไป โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารถเมล์สายนี้จะไปหยุดอยู่ที่ไหน

หลายวันต่อมา..

"ทำไมต้องเอางานกลับมาทำที่บ้านด้วย ดึกดื่นขนาดนี้ยังจะทำงานอีกเหรอ" แต่ก่อนอยากให้ลูกชายเอางานเอาการบ้าง แต่พอเดี๋ยวนี้ลูกทำงานจนไม่โงหัว ทัตเทพเริ่มไม่สบายใจ

"ให้ใครเอากาแฟขึ้นไปให้ผมด้วย" ชายหนุ่มหันไปสั่งแม่บ้าน เขาทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่พ่อพูด แล้วหอบงานขึ้นห้องไป

"ดึกขนาดนี้มันจะกินกาแฟทำไม ไม่ต้องเอาขึ้นไป"

วันต่อมาที่ต่างจังหวัด..

"หนูไม่ต้องออกมาทำสวนช่วยพ่อหรอกลูก"

"ถ้าไม่ให้ช่วย งั้นอิงคงต้องได้ไปหางานทำในตัวจังหวัด"

"ช่วยก็ได้..แต่ไม่ต้องยกของหนักหรอกตัวแค่นี้ เอาไว้นั่นเดี๋ยวพ่อยกเอง"

"อิงยกได้สบายมากค่ะพ่อ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ยกตะกร้าผลไม้ เพื่อจะวางใส่รถซาเล้งของพ่อ ผลไม้พวกนี้จะนำไปส่งที่ตลาด ให้กับพ่อค้าแม่ค้าที่ขายผลไม้ "โอ๊ย"

"อิง เป็นอะไรไหมลูก" เอนกรีบเข้ามาหาลูกสาวเมื่อเห็นเอามือกุมท้อง

"เปล่าค่ะพ่อ"

"เปล่ายังไง เจ็บท้องเหรอ" ถึงแม้ลูกสาวจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่มือก็ยังคงกุมอยู่ที่ท้อง..

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คลั่งรักเมียแต่ง