คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 46

"คุณนั่งก่อนนะ" หญิงสาวเอื้อมไปกุมมือของเขาที่ยืนตัวแข็งทื่อ ให้มานั่งลงที่เตียงก่อน "เราจะกลับกันคืนนี้ค่ะ" พอเขานั่งลงเธอก็โอบร่างของเขาไว้เพื่อเป็นการปลอบขวัญ

และทันใดนั้นมือของน้ำอิงก็ถูกแทนคุณจับขึ้นมา

เพี๊ยะ!

"อย่าค่ะ"

"ช่วยเรียกสติผมที" เขาจับมือของเธอตบหน้าตัวเขาเอง แต่ก็ไม่กล้าทำแรงเพราะกลัวเธอเจ็บมือ

"ไม่! คุณอย่าทำแบบนี้" น้ำอิงรีบชักมือตัวเองออกมาแต่ก็สู้แรงที่มีมากกว่าไม่ได้ เขายังคงจับมือเธอฟาดลงที่ใบหน้า

"ทำไมผมมันโง่งมขนาดนี้ โง่ไม่มีที่เปรียบ"

"ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ"

"มันผ่านไปแล้วเหรอ แต่ทำไมผมยังเจ็บตรงนี้" เขาจับมือของเธอมาแนบไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย ตอนนี้เขาแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว

"มีอะไรเหรอลูก" พ่อกับแม่ที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในบ้าน เพราะนั่งรับลมอยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงคนในห้องคุยกันแถมยังมีเสียงร้องไห้

"เปิดประตูให้พ่อก่อน" เอนกตะโกนเข้ามาในห้องของลูกสาว

"พ่อคะ" หญิงสาวรีบปล่อยมือจากเขาแล้วมาปลดล็อกประตู "คุณพ่อช่วยเตรียมตัวขับรถหน่อยได้ไหมคะ" เธอคิดว่าเขาคงไม่มีแรงพอที่จะขับรถถึงบ้านแน่

"ขับรถไปไหน"

"กลับกรุงเทพฯ ค่ะ" พ่อกับแม่มองเข้าไปดู แทนคุณที่เอาแต่นั่งหน้าเศร้า แถมยังมีน้ำตา

"คุณลุงเป็นอะไรหรือเปล่าลูก" สิ่งแรกที่อิงนภาคิดก็คือพี่ชายของนางเป็นอะไร ทำไมหลานชายถึงร้องไห้

"คุณลุงไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แต่ตำรวจโทรมาบอกว่าเจอคดีจ้างวานฆ่า ที่นายพงษ์พิบูลย์ทำไว้"

"ฆ่าใคร" พ่อและแม่ถามขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัด

"ฆ่าคุณป้า" ใช่แล้วที่ผู้กำกับโทรมาแจ้ง เพราะเจอหลักฐานอีกชิ้นที่มันเชื่อมโยงกับผู้ต้องหาที่จับมาได้ ก็เลยรื้อคดีขึ้นมาทำใหม่ จนไปเจอว่าคนที่จ้างวานที่แท้จริงก็คือนายพงษ์พิบูลย์

"อะไรนะ?"

"คุณอยู่กับลูกก่อนนะเดี๋ยวผมไปเตรียมของ"

พอเตรียมของเสร็จทุกคนก็พร้อมกันที่รถ จริงๆ ก็ไม่ได้เตรียมอะไรมาก แค่เอนกต้องหาใบขับขี่เพราะไม่ได้ใช้มันนานแล้ว

"ผมขับเองก็ได้ครับคุณพ่อ"

"เรานั่งอยู่เฉยๆ แหละดี ถ้าพ่อเหนื่อยเดี๋ยวพ่อให้มาขับเปลี่ยน"

น้ำอิงให้แม่ไปนั่งด้านหน้ากับพ่อ และเธอนั่งอยู่ด้านหลังกับเขา หญิงสาวกุมมือเขามาตลอดทาง เพราะไม่อยากให้เศร้ามาก

เหตุการณ์ในครั้งนั้นไม่ใช่แค่ทำให้แม่ของเขาเสียชีวิต ยังทำให้พ่อเป็นคนพิการ หนักไปกว่านั้นที่ไม่น่าอภัยให้กับตัวเอง ..ถึงแม้เธอจะยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางแต่ก็พอจะเดาได้ว่าเขาคงไปเชื่อคำนายพันธุ์พิทบลูอะไรสักอย่าง จนยอมให้บริหารบริษัทในระหว่างที่พ่อของเขาสมองเสื่อมเพราะอุบัติเหตุ หนักไปกว่านั้น ตัวเขาเองยังไปหลงใหลลูกสาวของฆาตกรที่ฆ่าแม่

จากที่กุมมือเขาอยู่ หญิงสาวค่อยๆ ขยับเข้าไปแนบใบหน้าลงที่ไหล่ของอีกฝ่าย แทนคุณก็เลยเอื้อมมือมาโอบเธอแล้วกอดไว้

ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาสว่างที่เมืองหลวง ที่ต้องเดินทางด้วยรถก็เพราะเที่ยวบินไม่ค่อยมี ยิ่งถ้าดึกก็ไม่มีเลย

"ทำไมกลับกันมาอีกล่ะ" ทัตเทพแปลกใจที่ทุกคนกลับมาพร้อมกัน