คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 49

พอเห็นว่าเป็นใครที่ลงมาจากรถรับส่งของสนามบิน เอนกและภรรยามองหน้ากันแบบไม่ได้นัดหมาย

น้ำอิงที่พอจะได้ยินเสียงพ่อกับแม่พูดกัน ก็รีบออกมาดู

หญิงสาวมองดูหน้าแม่เมื่อเห็นว่าเป็นใคร "???" และยิ่งแปลกใจเมื่อประตูรถอีกข้างเปิดออก

"พี่มาได้ยังไง" อิงนภาไม่คิดว่าพี่ชายจะมาถึงที่นี่

ทั้งสามก็เลยรีบเข้าไปช่วยกัน

"หนูไม่ต้องยกลูก" นางรีบห้ามปรามลูกสาวเมื่อเห็นว่ากำลังจะยกรถเข็นลงจากด้านหลังช่วยหลานชาย "พี่ไม่น่าต้องลำบากมาเลย"

"ไม่ได้ลำบากอะไรเลยอยู่แต่บ้านก็เบื่อ ที่นี่ยังคงน่าอยู่เหมือนเดิม" ทัตเทพเคยมาที่นี่ตอนตามหาน้องสาว

พอจ่ายค่ารถเสร็จ แทนคุณก็เลยยกของที่เหลือตามเข้ามา

"พาคนที่มันคิดถึงเมียมาหาเมียมัน" ประโยคนี้ทัตเทพพูดออกมาแค่ลอยๆ แต่ก็หวังให้ลอยเข้าหูของทั้งสองนั่นแหละ

"เดี๋ยวอิงไปหาอะไรมาให้คุณลุงทานนะคะ" หญิงสาวรีบเดินเข้าครัวไป กว่าจะทำใจได้ ทีแรกก็คิดว่าแม่บอกคุณลุงหรือเปล่า แต่ถ้าคุณลุงรู้เรื่องนี้ต้องพูดแล้วสิ หรือแค่ท่านอยากจะมาเที่ยวหาเฉยๆ ขณะที่คิดเธอก็ทำอาหารไปด้วย จนมือพลาดไปโดนกระทะร้อนๆ

"โอ๊ย"

"เป็นอะไร" แทนคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลแถวนั้นได้ยินเสียงก็เลยรีบมาดู ชายหนุ่มกำลังจะเดินเข้าไปแต่กลิ่นอาหารที่เธอทำฉุนมาก เขาเอามือปิดจมูกไว้แต่ก็ยังพยายามเดินเข้าไปจนถึงแล้วปิดแก๊สไว้

"มีอะไรเหรอลูก" อิงนภาตามมาดู "ออกไปข้างนอกทั้งสองคนเลยเดี๋ยวที่เหลือแม่จะทำเอง"

"ที่นี่มียาทาแผลไหม" พอออกมาแล้วเขาก็เลยจะทำแผลที่ถูกความร้อนให้กับเธอ

"แผลแค่นี้ไม่ต้องทำ" น้ำอิงชักมือตัวเองออก แล้วเดินเข้าห้องนอนไป

แต่เข้าไปในห้องไม่นานนักก็ได้ยินเสียงแม่เรียกออกมาทานข้าว

พอเห็นอาหารที่แม่ทำน้ำอิงก็ชักจะงอน เพราะมันเป็นอาหารใหม่ไม่ใช่อาหารที่เธอทำค้างไว้ ..ที่อิงนภาไม่ทำอาหารมีกลิ่นฉุนเพราะเห็นลูกเขยยังคงมีอาการเหมือนเดิมอยู่

"ท่านพอจะทานได้ไหมครับ" เอนกเห็นว่าบรรยากาศอึมครึมก็เลยชวนทัตเทพพี่ชายของภรรยาคุย

"กินได้สิ ไม่ต้องเรียกท่านแล้ว เรียกพี่เหมือนนภาเถอะ"

"คงไม่ได้หรอกครับท่าน" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเอนกเคยเป็นคนสวนในบ้าน คงไม่กล้าอาจเอื้อมเรียกเจ้านายแบบนั้นแน่ ถึงแม้ว่าจะออกมาจากบ้านหลังนั้นนานมากแล้ว

"พ่อคะ" น้ำอิงเอื้อมมือไปกุมมือพ่อไว้ ไม่อยากให้พ่อคิดว่าตัวเองต้อยต่ำ เพราะค่าของคนมีอยู่ในตัวของทุกคน

"เจ้าลูกสาวคนนี้" มือหนาของผู้เป็นพ่อเอื้อมไปขยี้ผมลูกสาวเบาๆ "ก็ได้ พ่อจะเรียกว่า..ท่านพี่แล้วกัน"

จากที่บรรยากาศกำลังอึมครึมอยู่ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นมา

แต่เสียงหัวเราะจากคนตัวเล็กก็ได้หยุดลงเมื่อมองไปเห็นว่ามีดวงตาคู่หนึ่งมองดูขณะที่เธอกำลังหัวเราะอยู่

"แล้วคืนนี้เราจะนอนยังไงล่ะ" พอทุกอย่างเงียบลงอิงนภาก็เลยถามสามีเบาๆ เพราะบ้านหลังนี้มีห้องนอนแค่สองห้อง

"ก็ให้ท่านพี่ไปนอนในห้องเราไง แล้วเราออกมานอนข้างนอกก็ได้"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ ให้คุณลุงนอนในห้องอิงเหมือนเคยนั่นแหละ เดี๋ยวอิงออกมานอนข้างนอกเอง" ครั้งก่อนที่มาทัตเทพก็นอนในห้องหลานสาว ส่วนน้ำอิงออกมากางมุ้งนอนหน้าห้อง ซึ่งเป็นห้องโถงของบ้าน