คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 6

"ทะ.. ท่านประธาน"

ทุกคนกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพ เมื่อเห็นว่าทัตเทพนั่งรถเข็นซึ่งมีพยาบาลส่วนตัวเป็นคนเข็นพาเข้ามา

"ไม่ต้อง ไม่เป็นไร" ทัตเทพบอกให้ทุกคนนั่งลง

"อิงช่วยค่ะ" น้ำอิงเดินไปเพื่อจะช่วยเข็น

"หนูอิงก็ไม่ต้องหรอกลูก ไปนั่งเถอะ"

"คุณพ่อมาได้ยังไงครับ"

"ก็นั่งรถเข็นมา"

"ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง"

"แล้วจัดการได้ไหมล่ะ" ที่จริงแล้วทัตเทพรออยู่หน้าห้องได้สักพักแล้ว พอได้ยินพงษ์พิบูลย์ใช้คำพูดไม่ดีกับหลานสาว ท่านก็เลยเข้ามาช่วย

แทนคุณพ่นลมหายใจออกมาแบบไม่พอใจ แล้วก็ลุกขึ้น

"นั่งลง"

"ในเมื่อคุณพ่อจะจัดการเอง ทำไมผมต้องอยู่ด้วยล่ะครับ"

"พ่อบอกให้นั่งลงไง"

แทนคุณกลัวเสียหน้า ก็เลยต้องได้นั่งลง

"ผมจะใช้ตำแหน่งที่ผมมี มอบหมายงานนี้ให้ลูกชาย และลูกสะใภ้ของผม"

พอสิ้นคำพูดของทัตเทพทุกคนก็รู้ได้ในทันที ว่าหมายถึงใครที่บอกว่าเป็นลูกสะใภ้ เพราะสายตาท่านมองไปที่ใบหน้าของหลานสาว ..ผู้หญิงที่ท่านเคยแนะนำบอกว่าเป็นหลานสาวแท้ๆ

เวลานี้ทุกคนมองไปที่น้ำอิงแบบแปลกใจ แต่กลับมีอีกหนึ่งคนที่มองสวนทาง เพราะเขามองไปดูใบหน้าของพ่อหญิงคนรัก ท่านก็ยังไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน

"เอาล่ะถ้ามีอะไรจะประชุมกันต่อก็เชิญได้เลย ผมแค่อยากจะมาบอกเรื่องโครงการสระบุรี คุณพยาบาลพาผมกลับได้แล้ว"

พยาบาลที่ยืนอยู่มุมห้องก็รีบเดินเข้ามา

"เดี๋ยวก่อน" ทัตเทพบอกพยาบาลหยุดก่อน เพราะมีเรื่องจะคุยอีกนิดหน่อย "ผมถือโอกาสเชิญทุกท่านไปร่วมงานแต่งตาแทนและหนูน้ำอิง ในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าเลยแล้วกันนะครับ"