คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 7

"คงจะเตี๊ยมกันมาอย่างดีแล้วสินะ"

"คุณหมายความว่ายังไง"

หลังจากที่ทัตเทพออกไปแล้ว แทนคุณก็ยกเลิกการประชุม และให้ทุกคนออกจากห้องไปให้หมด..ยกเว้นเธอ

"เข้ามาได้จังหวะดีเลยนี่" ชายหนุ่มที่นั่งอยู่คนละมุมโต๊ะ ลุกขึ้นแล้วก้าวเดินมาหาเธอแบบช้าๆ

"ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่"

"ฉันคิดถูกใช่ไหมล่ะ"

"จะเอาความจริงหรือพูดประชดดีล่ะคะ"

"เธอไม่ต้องมากวนอารมณ์ฉัน" เพราะเวลาที่เธอกวนอารมณ์เขาเริ่มจะโมโหแล้วก็จากไป แต่วันนี้ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ก็เลยไม่เดินตามเกมที่เธอวางไว้

"ก่อนอื่นฉันขอแนะนำก่อนนะว่าคุณต้องกินปลาเยอะๆ"

ตุ๊บ!! มือหนาทุบลงที่โต๊ะยาวของห้องประชุมจนมีเสียงดัง "ฉันเตือนเธออีกครั้งว่าอย่ามากวนโมโหฉัน" เขารู้ดีการที่เธอบอกกินปลานั่นหมายถึงว่าเขาโง่

"ก็ได้ค่ะ เรื่องแต่งงานฉันไม่รู้ว่าคุณลุงจะเข้ามาพูดในห้องประชุม และฉันก็เพิ่งจะรู้พร้อมคุณนี่แหละว่าฤกษ์แต่งงานจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า" เขาอยู่ใกล้ระยะเผาขนขนาดนี้เธอก็เลยไม่กล้าหาเรื่องใส่ตัว

"ถ้าฉันจะยกเลิกงานแต่งมันคงเป็นไปไม่ได้" เพราะเขาเคยทะเลาะกับพ่อมาแล้วหลายครั้งเรื่องที่จะไม่แต่งงาน และพ่อก็ได้ขู่กลับมาว่าหุ้นที่เหลือจะยกให้เธอ และจะให้ทนายรีบเร่งเรื่องหุ้นที่ยังค้างคาอยู่ ให้เป็นของเธอโดยชอบธรรม "ก็เหลือแต่เราสองคนต้องมาตกลงกัน"

"ตกลงกัน?" คิ้วเรียวงามได้รูปยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อถามว่าจะตกลงอะไรกับเธอ

"ก่อนอื่นเธอต้องรู้ก่อนว่าฉันมีเมียอยู่แล้ว และรักมาก"

"เรื่องนั้นจำเป็นต้องเล่าให้ฉันฟังด้วยหรือคะ?" หญิงสาวยังคงทำสีหน้าไม่แคร์ ไม่สะทกสะท้านสะเทือนใดๆ กับคำพูดของเขา