คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 8

อือออ!! หญิงสาวทำได้แค่ขยะแขยงอยู่ในใจ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเมื่อถูกเขาไซร้ซอกคอ มือเรียวโอบร่างของคนที่ทับตัวเธออยู่ในเวลานี้ไว้เหมือนกลัวว่าเขาจะหนีหาย "อื้อ" เสียงครางในลำคอดังออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเริ่มจะมีอารมณ์แล้ว

ริมฝีปากหนาย้ายจากทางซ้ายมาขวา มือของเขาก็อยู่ไม่นิ่งลูบคลำต่ำลงไป แต่ก็ไม่เห็นปฏิกิริยาปฏิเสธจากเธอเลย

"อะไรวะ!!" ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้น ทิ้งเธอให้นอนอยู่ท่าเดิมบนโต๊ะนั่น ทีแรกเขาคิดว่าจะทำแค่ขู่ให้กลัว ดีไม่ดีอาจจะวิ่งแจ้นกลับบ้านไป แต่นี่อะไร ตอบสนองเฉยเลย

"จะไปไหนล่ะคะ ไม่ต่อแล้วเหรอ" หญิงสาวตะโกนตามหลังชายหนุ่มที่เดินไปหน้าประตู

"ไม่มีอารมณ์" ว่าแล้วเขาก็กระชากประตูเปิดออกอย่างแรง

ถ้าเขายังอยู่ในห้องนี้คงได้ยินเสียงหายใจเข้าแบบโล่งอกของเธอ

เย็นวันเดียวกันที่บ้าน..

"ทำไมป่านนี้มันยังไม่กลับ"

"คงกำลังยุ่งอยู่กับโครงการสระบุรีมั้งคะ"

ทัตเทพมองจ้องใบหน้าของเธอที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ในเวลานี้ แบบทึ่งในการเลี้ยงดูลูกของน้องสาว เพราะท่านรู้อยู่แล้วว่าลูกชายคงไม่ได้กำลังทำแบบที่หลานสาวพูด

"หน้าอิงมีอะไรติดหรือเปล่าคะคุณลุง"

"เปล่าหรอก กินเยอะๆ หน่อย ถ้าแม่เรามาเห็นว่าผอมแบบนี้ เดี๋ยวก็ว่าลุงเลี้ยงไม่ดี"

"คุณลุงนั่นแหละค่ะกินเยอะๆ หน่อย เดี๋ยวแม่ก็ว่าให้อิงดูแลลุงไม่ดี"

"ฮ่าาาาา" ทัตเทพถึงกับขำเมื่อหลานสาวพูดยอกย้อนแบบน่าเอ็นดู

"ดูมันนะ"

"ปล่อยเขาไปเถอะค่ะลุง" จริงๆ น้ำอิงก็นึกตำหนิผู้ชายคนนี้อยู่ในใจ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพราะกลัวผู้เป็นลุงคิดมาก

พอทานข้าวทานยาเสร็จ น้ำอิงก็พาลุงเข้านอน

"ฝากคุณลุงด้วยนะคะคุณพยาบาล"

"ได้ค่ะ" พยาบาลดูแลทัดเทพผลัดเปลี่ยนกันเข้าเวร ที่จริงหลานสาวอยากจะดูแลตอนกลางคืน แต่ลุงไม่ยอมเพราะว่าทำงานที่บริษัทก็เหนื่อยมากพอแล้ว

ห้องนอนของน้ำอิงอยู่ชั้นบน พอส่งลุงเข้านอนแล้วเธอก็กลับขึ้นไป

แกร็ก~ "??" ตอนที่ขึ้นมาอาบน้ำเธอก็เปิดไฟทิ้งไว้แล้วนะ ..แล้วใครมาปิดไฟในห้องเรา?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คลั่งรักเมียแต่ง