คนไม่เอาถ่าน นิยาย บท 2

มีรถจำนวนสามคันในโรงจอดรถของนิรันดร์กุล

มีเมอร์เซเดส-เบนซ์ เอส 600 แล้วยังมีมาเซราติ สุดท้ายเป็นมอเตอร์ไซค์รุ่นเก่าที่เมฆาใช้ไปซื้อของชำ

ประธานสาวคนสวยอย่างของขวัญชินกับการขับเมอร์เซเดส-เบนซ์ เอส 600 ของตน รถคันนี้ให้ความรู้สึกหรูหราแต่ไม่เทอทะ

แต่ทันทีที่หญิงสาวจะเปิดประตูเข้าไปในรถ มือหนาพลันมาขวางไว้เสียก่อน

หือ?

ของขวัญชะงักก่อนจะหันไปมองยังเมฆาด้วยความงุนงง

“ผมขับเองครับ” เมฆายิ้มจาง ๆ ก่อนจะเข้าไปนั่งเบาะคนขับโดยมีสายตาประหลาดใจของของขวัญจดจ้องไม่ห่าง

“นายรู้วิธีขับรถเหรอ” ของขวัญทำอะไรไม่ถูก

ในช่วงสามปีที่แต่งงานกันมา เธอไม่เคยเห็นเมฆาขับรถเลยสักครั้ง ปกติเขามักจะขับมอเตอร์ไซค์ออกไป

เธอไม่เคยเห็นใบขับขี่ของเมฆามาก่อนเลยด้วยซ้ำ

เอิ่ม...

“เดี๋ยวก็รู้เองครับ” เมฆาไม่ได้อธิบายอะไร เขาทำเพียงยิ้มจาง ๆ ก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัย

เมื่อมองภาพตรงหน้า แม้ว่าของขวัญจะยังงงงวยอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ หญิงสาวทำเพียงเดินไปนั่งเบาะข้างคนขับแทน

เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน!

ของขวัญสังเกตเห็นว่าเมฆาดูเปลี่ยนไปมาก

เมื่อก่อนเมฆาเป็นคนเจ้าระเบียบและเก็บตัว แต่ตอนนี้เขามีรอยยิ้มมั่นใจประดับบนใบหน้าราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม

ว่ากันว่าผู้ชายที่มีความมั่นใจคือผู้ชายที่หล่อเหลาที่สุด และในขณะนี้ ในสายตาของของขวัญ เมฆาเวอร์ชันนี้มันช่าง... หล่อเหลาเสียจริง

ประตูรถถูกปิดลง

ของขวัญอดประหลาดใจไม่ได้ เมฆาไม่ได้สตาร์ตรถทันที แต่กลับมีแววตาแห่งความคิดถึงและเศร้าหมองปรากฏขึ้นในดวงตาคม “คุณขวัญ คุณยังจำร้านซาลาเปาอาปาได้ไหม”

ห้ะ?

ของขวัญชะงัก

แน่นอนว่าเธอจำได้ เมื่อเธอยังเด็ก พ่อแม่และปู่ของเธอมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก สามคนพ่อแม่ลูกถูกปู่ของไล่ออกจากนิรันดร์กุล พวกเขาต้องหาเลี้ยงชีพด้วยการทำร้านซาลาเปา เธอจะลืมได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเมฆาถึงพูดถึงเรื่องนี้

เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ปัจจุบันของของขวัญ ภาพของเด็กหญิงตัวเล็กเปรอะน้ำมูกพร้อมมัดผมหางม้าก็ผุดเข้ามาในความคิดของเมฆา

มันคือเมื่อสิบปีก่อน

ตอนที่เขาอายุได้ 13 ปี เจ้านายผู้ชั่วร้ายได้มอบหมายภารกิจสังหารให้แก่เขา เขาต้องสะกดรอยตามหัวหน้าดุร้ายขององค์กรลึกลับซึ่งพาเขาเข้าไปในเขตของเหยียนหวง

การต่อสู้ครั้งนั้น!

เมฆาผู้เยาว์วัยได้สังหารนักฆ่าระดับทองถึง 32 คนจากองค์กรลึกลับนั่น และแม้ว่าการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนั้นเขาจะสามารถฆ่าหัวหน้าผู้โหดเหี้ยมนั่นได้ แต่เมฆาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้เขาอาการหนักพอควร

มันเกิดขึ้นเมื่อตอนเช้าตรู่

บนถนนในเมืองเหยียนหวงที่ทั้งหนาวและอ้างว้าง มีร้านซาลาเปาเพียงร้านเดียวที่เปิดไฟอยู่

เมฆากำลังตะเกียกตะกายอยู่บนถนนเพื่อพาตัวเองออกไปจากบริเวณนี้

เลือดสีแดงฉานทิ้งคราบเป็นทางยาวบนพื้นถนน เขาคิดว่าตัวเองกำลังจะตายจริง ๆ

ความหิวโหย ความเจ็บปวด และความเหนื่อยล้าได้ทำลายจิตใจของเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

แต่ทันทีที่เขาแทบจะยื้อชีวิตตัวเองไว้ไม่ไหว เด็กหญิงตัวเล็กก็มาปรากฏตัวตรงหน้า

ใช่! เธอคือของขวัญ!

“พี่หิวไหม นี่ค่ะ ซาลาเปาลูกใหญ่ เพิ่งนึ่งเสร็จจากร้านของที่บ้านขวัญ กินหน่อยนะ”

เมฆาจำรอยยิ้มหวานของของขวัญได้เสมอ มันช่างหวานหยดเหมือนลูกกวาด เขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเธอที่แผ่ซ่านในกายเขา

มันเป็นซาลาเปาที่ทำให้หนุ่มน้อยเมฆามีกำลังกลับคืนมา เป็นเหมือนปาฏิหาริย์ที่ช่วยเขาจากสถานการณ์ที่สิ้นหวัง

จากนั้นเขาก็ออกจากเหยียนหวง!

ชายหนุ่มเสร็จสิ้นภารกิจสุดท้ายจากเจ้านายตน พออายุได้ 13 ปี เขาก็กลายเป็นราชาคนใหม่แห่งดาร์กเวิลด์

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชนะตลอดกาลและก้าวไปข้างหน้าด้วยชัยชนะครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าเขาได้รับชัยชนะในต่างแดน แต่ชายหนุ่มกลับยังลืมของขวัญในวัยเยาว์กับซาลาเปาที่เปื้อนเลือดนั่นไม่ได้

“เมฆ เป็นอะไรหรือเปล่า” ของขวัญมุ่นคิ้วเล็กน้อย

หญิงสาวรู้สึกถึงความเศร้าโศกและไอความปรารถนาที่แผ่มาจากเมฆา บรรยากาศลึกลับนั่นทำให้เธอเริ่มสงสัยว่าคนตรงหน้าใช่สามีไร้ค่าของเธอที่อาศัยอยู่ด้วยกันมาตลอดสามปีที่ผ่านมาหรือไม่

“เปล่า ไปเถอะ”

เมฆาหายใจเข้าลึก ๆ และปิดกั้นเหตุการณ์ในอดีตจากจิตใจของตน ชายหนุ่มสตาร์ตรถก่อนจะออกจากคฤหาสน์นิรันดร์กุลไป

ถนนมีรถวิ่งสวนทางกันไปมาไม่ขาดสาย

ของขวัญสังเกตเห็นว่าทักษะการขับรถของเมฆานั้นดีมาก ไม่เพียงจะไม่รู้สึกถึงแรงกระแทกของช่วงล่างเท่านั้น แต่รถยังขับด้วยความเร็วสูงเป็นพิเศษ อีกทั้งยังแซงและเร่งผ่านแนวยานพาหนะอย่างต่อเนื่อง

ความประหลาดใจในดวงตากลมเพิ่มมากขึ้น

ทันทีเธอก็เข้าใจว่าสามีไร้ค่าของตนไม่ได้ไม่มีประโยชน์เสียหมด

สองคนนี้รู้จักกันในนามนักเลงหัวไม้สองคนของเมืองเจียง

ก่อนหน้านี้พวกเขาก็ทั้งสองเคยพยายามชนรถคันอื่นแถวนี้มาก่อน

และก็เริ่มจองหองขึ้น

วรวุธมองไปยังเมฆาซึ่งอยู่ในที่นั่งคนขับ เขาอดไม่ได้ที่จะชะงักก่อนคำเย้ยหยันจะปรากฏขึ้นบนใบหน้า “ฮ่า ๆ ๆ … คุณขวัญ นี่คือสามีที่ไร้ค่าของคุณเหรอครับ? อืม... ได้ข่าวว่าเขามันเป็นพวกไร้ค่า ไม่คิดว่าจะขับรถเป็น แปลกจริง ฮ่า ๆ ...”

คำพูดของวรวุธเต็มไปด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

ภูวดลก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาข้าง ๆ เขาเช่นกัน “คุณขวัญ คุณชอบอะไรในตัวเขากันเนี่ย? ไม่มีงาน หน้าตาก็ดูไม่จืด ความสามารถไม่มี อย่าบอกนะครับว่าคุณติดใจเรื่องบนเตียงของหมอนี่น่ะ ฮ่า ๆ ...”

สายตาของนายน้อยทั้งสองเต็มไปด้วยความริษยาและดูถูก

ในสายตาของพวกเขา มีเพียงนายน้อยผู้มั่งคั่งอย่างพวกเขาเท่านั้นที่คู่ควรกับสตรีอย่างเทพธิดาของขวัญ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าคุณค่าและความงามของของขวัญนั้นสูญเปล่าไปกับเมฆา สามีผู้ไร้ค่าของเธอ

เมื่อได้ยินคำปราศรัยที่น่าอัปยศอดสูเหล่านี้ ร่องรอยของความเย็นเยียบก็ฉายผ่านดวงตาของเมฆา

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ของขวัญที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบเกลี้ยกล่อมเขาอย่างรวดเร็วเสียก่อน “เมฆ ไปกันเถอะ อย่าไปสนใจพวกนี้เลย”

ใบหน้าสวยของของขวัญซีดมาก สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

เห็นได้ชัดว่าพวกเธอไม่สามารถทำอะไรนักเลงหัวไม้สองคนนี้ได้

เมื่อเห็นดังนั้น เมฆาจึงทำได้เพียงแค่พยักหน้า เมื่อเห็นสัญญาณไฟสีเขียวกะพริบ ชายหนุ่มก็เหยียบคันเร่งพุ่งเบนซ์ไปข้างหน้าทันที

แต่แค่เพราะพวกเขาอยากไปก็ไม่ได้หมายความว่าวรวุธและภูวดลซึ่งอยู่ในรถของตนจะเต็มใจปล่อยให้เรื่องนี้จบลง

“หืม? กล้าดียังไงมาพยายามหนีฉัน ไอ้คนงี่เง่า!”

ว่าจบวรวุธก็หัวเราะเยาะก่อนจะกระแทกคันเร่งทันที ลัมโบร์กินีเป็นเหมือนลูกศรถูกยิงออกจากคันธนู มันคำรามก่อนจะพุ่งเข้าหาเมอร์เซเดสที่อยู่ด้านหน้า มันไล่ตามเมฆาอย่างรวดเร็ว

เขาเป็นสมาชิกหลักของสโมสรรถแข่ง ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเป็นหนึ่งในนักแข่งที่เก่งที่สุดในวงการแข่งรถสมัครเล่นในเมืองเจียง

ด้วยลัมโบร์กินีนำเข้าและถูกดัดแปลงคันนี้ มันคงเป็นเรื่องง่ายที่จะไล่ตามเมอร์เซเดส-เบนซ์ที่ขับโดยลูกเขยไร้ค่านั่น

บรื้นน!

เกือบจะในพริบตาลัมโบร์กินีก็เข้าใกล้เมอร์เซเดสมากขึ้น

ร้อยเมตร!

ห้าสิบ!

สามสิบ!

…