คนเสเพล นิยาย บท 60

ค่ำคืนวันเดียวกันนั้น..

อาบน้ำเสร็จเธอก็กลับเข้ามาในเต็นท์

"ไม่ออกไปหาอะไรกินก่อนเหรอ" เขาเห็นว่าเธอหายเข้ามาแล้วไม่ได้ออกไป ก็เลยมาตาม

"ฉันอาบน้ำแล้ว"

"อาบน้ำแล้วทำไม"

"อาบน้ำแล้วก็ซักชุดนั้นแล้วไง"

ชนกันต์เพิ่งนึกได้ว่าเธอมีมาแค่ชุดเดียว และตอนนี้เธอก็ใส่ชุดของเขา ตัวเมื่อคืนนี้เพราะซักไว้ตอนเช้า

"ทอรุ้งนะทอรุ้ง" หาเรื่องให้เขาได้ตลอด ..ชนกันต์บ่นพึมพำให้กับทอรุ้งที่ยัดเยียดเพื่อนของเธอมาด้วย

แล้วเขาก็เดินออกมาหาอะไรเข้าไปให้เธอทาน ชายหนุ่มเลือกต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่อยู่ในกล่องแล้วไปส่งให้กับเธอ เพราะถ้าหิวเดี๋ยวก็นอนไม่หลับดิ้นไปดิ้นมาลำบากเขาอีก

"ขอบใจนะ" ขอให้เป็นคืนสุดท้ายด้วยเถอะที่อยู่ในป่า ถ้าขืนยังอยู่ต่อไม่ไหวแน่ หญิงสาวรับมันมาแล้วก็นั่งทานและคิดไปด้วย

พอทุกคนทานเสร็จแล้วต่างก็แยกย้ายกันเข้าเต็นท์ ทริปนี้ไม่มีแอลกอฮอล์ติดมาด้วย ก็เลยไม่ค่อยมีเรื่องจะคุยกันเท่าไร

"พรุ่งนี้เราจะออกไปแต่เช้าใช่ไหม" หญิงสาวถามเมื่อเห็นเขานอนลง

"อืม"

"ได้ยินว่าจะไปต่อ พวกนายจะไปไหนกัน"

"ไปเดี๋ยวรู้เอง"

ถึงแม้เขามีท่าทางเหมือนไม่อยากจะคุยด้วย แต่เธอก็ต้องได้ถาม ถ้าไปในป่าแบบนี้เธออยากจะกลับบ้านมากกว่า

"แต่ฉันไปต่อกับนายไม่ได้แล้วนะ"

"ทำไม"

"ฉันมาแบบไม่ได้บอกทางบ้าน"

"เดี๋ยวทอรุ้งก็บอกให้เอง"

"แต่ฉันไม่มีเสื้อผ้าจะใส่แล้ว"

"จะพาแวะซื้อก่อน"

"นี่นาย อืม" หญิงสาวรีบลุกขึ้นแต่มือที่เธอใช้ค้ำยันเกิดเสียหลัก หน้าก็เลยทิ่มลงไป.. "นายจูบฉันทำไม" แพรไหมรีบดันตัวลุกขึ้นมาแล้วก็เช็ดปากออก

"เดี๋ยวนะ? ใครจูบใครกันแน่" เขาก็เช็ดปากตัวเองออกเช่นกัน

"นายกันต์! นายเป็นผู้ชายนะจะเช็ดทำไม"

"เธอเป็นผู้หญิงยังเช็ดได้เลย"

"!!!!" หญิงสาวกัดฟันโมโหที่เขาเช็ดรอยของเธอออก พอมือของเขาถอนออกจากปากเท่านั้นแหละ เธอก็แนบริมฝีปากตัวเองเข้าไปใหม่

"???"

"อืมม!" แต่จังหวะที่เธอจะขยับออก กลับถูกมือหนากดท้ายทอยไว้ก่อน

ริมฝีปากหนาแนบจูบเข้าไปพร้อมกับเรียวลิ้นอุ่นที่พยายามแทรกเข้าไปในโพรงปาก แต่หญิงสาวก็เม้มไว้ไม่ให้เขาผ่านเข้ามาได้ ..มือหนาจับร่างบางกดลงไปกับที่นอน

"อืมม!" แพรไหมตกใจยิ่งกว่าเดิม เมื่อถูกมือของเขาสอดผ่านชายเสื้อขึ้นมาที่หน้าอกซึ่งตอนนี้มันไม่มีเสื้อชั้นในขวางกั้นอยู่เลย

ชนกันต์รีบขับรถตามพวกเพื่อนๆ ไป ที่ตั้งแคมป์ใหม่ไม่ไกลจากที่เดิมมากนัก ลำธารยังคงเป็นสายเดิม แต่วิวทิวทัศน์ไม่เหมือนเดิมแล้ว ที่นี่สวยกว่าที่แรก และที่ตั้งแคมป์ก็อยู่ริมลำธาร

สวยจัง ..ถ้าเอาโทรศัพท์มาเธอคงจะเก็บภาพส่งให้ทอรุ้งได้ดูแล้ว

"จะลงเล่นน้ำก็ได้นะ" หญิงสาวสะดุ้งเมื่อได้ยินเขาพูดอยู่ข้างหลัง "มีเสื้อผ้าแล้วไม่ใช่เหรอก็ลงมันทั้งชุดนั่นแหละ"

ได้ยินแบบนั้นแพรไหมก็ค่อยๆ ก้าวเดินลงไปในลำธาร ที่มีโขดหิน และน้ำก็ไม่ลึกเท่าไร หญิงสาววิดน้ำเล่นอยู่คนเดียว

"สวยว่ะ มึงไปสอยมาจากไหนวะ" โตโน่แอบกระซิบถามชนกันต์

"ที่หมู่บ้านเดียวกันนั่นแหละ"

"มึงเล่นคนหมู่บ้านเดียวกันเลยเหรอ แล้วจะมองหน้ากันติดไหมวะ" เพราะส่วนมากพวกเขาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยเท่าๆ กับเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย

"พูดมาก ไปหาอะไรมาไว้กินได้แล้วเดี๋ยวก็จะค่ำแล้วเนี่ย" ดีนะที่เขาหยุดตัวเองไว้ได้ ถ้าไม่งั้นคงมองหน้ากันไม่ติดเหมือนที่เพื่อนว่าแน่

เล่นน้ำเสร็จแพรไหมก็ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอใช้พุ่มไม้ในการเปลี่ยน เพราะถ้าเข้าไปในเต็นท์ กลัวว่าเต็นท์จะเปียก

เสื้อผ้าที่ซื้อจากตลาดมีให้เลือกไม่มากนัก ชุดที่เธอเปลี่ยน เป็นกางเกงลำลองขาสั้น เสื้อยืดสีขาว แต่พอมันมาอยู่บนเรือนร่างของเธอแล้ว ยิ่งทำให้น่ามอง

"ของเพื่อน!" มนตรีเป็นคนพูดเมื่อเห็นเพื่อนอีกสามคนเอาแต่จ้องมอง

"กูรู้แล้ว ขอดูหน่อยไม่ได้หรือไง ดูเรียวขาสิ อะไรจะขาวเนียนป่านนั้นวะ" พูดไปยังน้ำลายสอ ถ้ามีผู้หญิงติดมาด้วยคงได้ลากเข้าไปกินในเต็นท์แล้ว

ที่ตั้งแคมป์อยู่ริมน้ำ พอค่ำมาเสียงน้ำที่ไหลผ่านดังแว่วรวมทั้งเสียงนก ไม่เหมือนที่ตั้งแคมป์เมื่อคืนนี้ดูวังเวงมาก แพรไหมก็เลยนั่งดูน้ำไหลผ่านโขดหินจนลืมเวลา

แต่เธอจะนั่งอยู่แบบนั้นต่อไม่ได้ เพราะสายตาเพื่อนของเขาที่มอง รู้สึกขนลุกยังไงไม่รู้

หญิงสาวก็เลยเข้าไปในเต็นท์ "??" เข้ามาถึงก็เห็นเขานอนอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว นี่เขาไม่ได้นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนเหรอ จะเข้ามานอนก็ไม่เรียกเราเนี่ยนะ ทีแรกเธอก็คิดว่าเขายังนั่งอยู่กับเพื่อน ก็เลยนั่งเล่นอยู่ที่ริมลำธารแบบนั้น ..รู้สึกงอนขึ้นมา แต่ไม่รู้ว่าตัวเองจะงอนในฐานะอะไร ก็แค่คนที่เขาเอาติดรถมาด้วย