คนเสเพล บทที่ 63

"เดี๋ยวผมจะไปค้างที่นั่น ให้ใครไปทำความสะอาดด้วย"

"ได้ค่ะ" แม่บ้านก็เลยคิดว่าเขาคงต้องการความเป็นส่วนตัว เพราะบ้านหลังใหญ่อยู่ร่วมกันกับพ่อ

เรือนหลังเล็กเป็นเรือนไม้สไตล์เรือนไทย แต่ก็ไม่ได้เล็กแบบที่เขาว่า

เย็นวันเดียวกัน..

เขาบอกแม่บ้านว่าจะมาอยู่กับเธอที่บ้านหลังนี้ ตั้งแต่ที่เธอมากับแม่บ้าน ยังไม่เห็นเขามาเลย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มา แพรไหมก็ไม่ได้คิดอะไร กลับเป็นการดีสะอีก เพราะมันสงบมาก บ้านหลังนี้หันหน้าไปที่ริมคลอง ถึงแม้จะเงียบหน่อย แต่มันก็ดีกว่าอยู่บ้านของเธอที่วุ่นวาย

คิดถึงบ้านขึ้นมา น้ำตามันก็ไหล แม่กับพี่ชายคงจะไม่คิดถึงเธอเลย เพราะได้เงินไปใช้ตั้งห้าล้านบาท

แพรไหมไม่กล้าถามเรื่องหนี้สิน และไม่กล้าคุยกับแม่เรื่องนั้นด้วย ว่าแม่จะเอาเงินมาใช้หนี้ไหม แต่คงใช้แหละเงินตั้งเยอะตั้งแยะขนาดนั้น

อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เธอก็ปิดประตูล็อกห้องไว้ เพราะเริ่มรู้สึกเสียวสันหลัง ถึงแม้เรือนหลังเล็กจะอยู่ในรั้วเดียวกันกับบ้านหลังใหญ่ แต่มันก็เงียบมาก

เช้าวันต่อมา..

"เขาไม่ได้มานอนที่นี่เหรอ" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วรีบเดินมาเปิดประตูดู "จะมาไม่มาก็เรื่องของเขาสิ" ว่าแล้วแพรใหมก็กลับเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ถึงแม้จะเป็นบ้านไม้ แต่ก็มีห้องน้ำในตัว

หญิงสาวไม่รู้จะทำอะไรดี เธอก็ปัดกวาดเช็ดถูบ้านหลังนั้น พอหิว ก็ออกมาหาอะไรกิน เพราะมันอยู่ในหมู่บ้านของเธอเอง ก็เลยไม่ลำบากเท่าไร แพรไหมเลือกไปซื้ออาหารตามสั่งที่ร้านป้ากลางหมู่บ้าน อีกแค่นิดเดียวก็จะถึงบ้านของเธอ ทำไมเธอถึงไม่อยากจะไป

พอทานข้าวเสร็จหญิงสาวก็เดินกลับมาที่เดิม

ถ้าเธออยู่แบบนี้คงไม่มีเงินใช้แน่ แต่เรื่องนี้แพรไหมไม่ได้เป็นกังวลเลย เพราะเธอก็หาเงินใช้แบบนี้เองตลอดอยู่แล้ว

เย็นวันนั้น.. หญิงสาวก็เลยไปที่ร้านคาราโอเกะ เพราะเธอทำงานที่นี่อยู่แล้ว ถึงแม้จะหยุดไปหลายวันก็ไม่มีผลต่องาน เพราะเธอรับเงินแบบรายวัน

"รับอะไรดีคะ" ที่นี่งานของเธอแค่เสิร์ฟอาหาร ไม่รับนั่งดริ้งค์ บางวันในครัว พนักงานไม่พอเธอก็เข้าไปช่วย

"พนักงานเสิร์ฟคนนั้นทำไมหน้าคุ้นจังวะ" คนที่พูดนั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่ง

"กูว่าไม่ใช่แค่คุ้นแล้วล่ะ ใช่เลยแหละ"

"ใครเหรอวะ"

"ก็น้องแพรคนสวยไง"

ชนกันต์ที่นั่งดื่มแบบเงียบๆ ถึงกับหันกลับไปมองเมื่อได้ยินเพื่อนพูดขึ้น

ใช่แล้วกลุ่มนี้คือกลุ่มเดียวกับที่ไปออกทริป วันนี้เพื่อนๆ อยากจะชวนมนตรีมาคลายความเศร้า ก็เลยเลือกร้านที่เงียบๆ หน่อย และร้านนี้ก็อยู่ใกล้บ้านของชนกันต์

"มึงคว้าผู้หญิงจากคาราโอเกะนี้ไปด้วยนี่เอง"

ตุ๊บ!! แก้วเหล้าในมือของเขาถูกวางลงที่โต๊ะอย่างแรง จนคนในร้านหันมองมา

แพรไหมก็เป็นอีกคนที่มอง ที่จริงเธอเห็นกลุ่มนี้ตั้งแต่เข้ามาแล้ว แต่เธอไม่ขอมารับแขกโต๊ะนี้

"มึงเป็นอะไรวะกูตกใจหมดเลย"

"เปล่า" ว่าแล้วเขาก็รินเหล้าแล้วยกขึ้นดื่มอีกครั้ง