คนเสเพล นิยาย บท 11

"นายถอยไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" พอหญิงสาวแกะมือเขาออกได้ เธอกำลังจะตรงมาที่ประตูแต่ถูกคนร่างสูงตามมายืนขวางไว้ก่อน

"ยังไม่บอกเลยว่ามาเคาะห้องทำไม"

ทอรุ้งหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนมันออกมาแบบช้าๆ เพราะแค่ยอมเป็นของเขาแบบง่ายๆ มันก็น่าอายมากพออยู่แล้ว นี่ยังจะมาขอให้เขาทำอะไรแบบนี้อีก

"ไปซื้อยาคุมให้หน่อย" แต่ก็คงเหลือแค่วิธีนี้วิธีเดียว เพราะจะวานคนอื่นทำเรื่องแบบนี้คงไม่ได้นอกจากเจ้าตัว

"ยาคุม?" เขาลืมไปเลย "เธอยังไม่ได้กินยาเหรอ"

"ฉันจะเอาที่ไหนมากิน"

"แย่แล้ว..แล้วจะทันไหมเนี่ย" ดินรีบออกมาที่รถ เขาชั่งใจอยู่ว่าตอนนี้จะมีร้านยาที่ไหนเปิดไหม

สองชั่วโมงผ่านไป.. และตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว

พอมาถึงเขาก็รีบเข้าไปในบ้านของตัวเอง เพราะคิดว่าเธอยังรออยู่ แต่พอไม่เจอชายหนุ่มก็รีบออกมา

"รุ้ง..รุ้ง.." เสียงดินตะโกนอยู่นอกรั้ว ตรงห้องของเธอพอดี เพราะเขารู้ว่าห้องเธออยู่ตรงไหน

แกร็ก! ทอรุ้งได้ยินเสียงก็เปิดหน้าต่างออกมา แล้วเอานิ้วชี้แตะริมฝีปาก เพราะกลัวพ่อกับแม่จะได้ยิน

"ร้านยาปิดหมดแล้ว"

"ทำไมไม่ไปในจังหวัด"

"ก็ไปมาแล้วนี่ไง"

"แล้วทำไงดี"

"จะทำไงได้ก็ตัวเองทำไมถึงไม่บอกตั้งแต่ตอนกลางวัน"

"ก็ฉันคิดว่าจะเข้าไปซื้อกับกันต์แล้ว แต่พ่อกับแม่กลับมาก่อน"

"ไปซื้อกับไอ้กันต์?! ไปซื้อกับมันทำไม"

"ฉันจะไปซื้อกับใครมันก็เรื่องของฉัน พรุ่งนี้ไปซื้อมาให้แต่เช้าเลยนะ!" จบคำพูดหญิงสาวก็ปิดหน้าต่างลงกลอนไว้

"หึ!!" ถ้าตั้งใจฟังคงได้ยินเสียงพ่นลมหายใจแบบไม่สบอารมณ์ จริงๆ แล้ว เขาก็ไม่ค่อยลงรอยกับชนกันต์เท่าไร เพราะเคยมีเรื่องแย่งจีบผู้หญิงกัน

เช้าวันต่อมา..

"ไปไหนมาแต่เช้าเลยล่ะ" เดือนถามขึ้นเมื่อเห็นดินขับรถกลับเข้ามาบ้าน

"ไม่เช้าแล้วนะครับน้า" เขาออกไปเช้ากว่านี้อีกเพื่อรอร้านขายยาเปิด

ทอรุ้งได้ยินเสียงที่แม่ถาม ก็ค่อยๆ แง้มหน้าต่างออกมา

"นี่ก็อีกคนแม่ตกใจหมด" นางกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่แถวนั้นพอดี

แต่ทอรุ้งไม่ได้สนใจแม่ สายตาของเธอมองไปดูเขา เพราะอยากจะถามว่าได้ยามาหรือเปล่า

พอเห็นสัญญาณจากดิน ทอรุ้งก็รีบออกมาจากห้อง แล้วเดินไปหยิบถ้วยหนึ่งใบออกจากบ้านมา

"มันเอาถ้วยไปทำไมวะ" แม่แอบมองตามหลังลูกสาวที่เดินเข้าไปในบ้านเพื่อนชาย แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะลูกสาวทำแบบนี้ประจำอยู่แล้ว แต่ส่วนมากจะมีอาหารอยู่ในถ้วยนั้นไปด้วยมากกว่า

"นายไปซื้อที่ไหนมา"

"ก็ร้านยาที่ตำบลนี่แหละ"

"นายไม่รู้เหรอว่าแพรไหมทำงานอยู่ที่นั่น"

"รู้..ก็แพรไหมนั่นแหละเอามาให้"

"แล้วแพรไหมได้ถามอะไรนายไหม"

"จะให้ถามอะไร"

"ก็เรื่องที่นายซื้อยามาให้ใครนี่ไง"