คนเสเพล นิยาย บท 12

"ทำไมจะไม่มีใครสั่งสอน แต่ฉันไม่จำเอง ขอโทษแล้วกัน ที่ไปละลาบละล้วงของของนายแบบนี้" โมโหเป็นแค่เขาคนเดียวหรือไง คนบ้าอะไรเจ็บแล้วไม่จำ เขาไม่รักตัวเองแล้วยังจะเก็บเขาไว้ทำไม!

แต่ยังไงเขาก็เคยรักกัน ส่วนเธอเป็นได้แค่เพื่อนคนข้างบ้าน มีความสำคัญอะไรกับเขานักหนา

"ได้เบอร์ไหมลูก..อ้าวร้องไห้ทำไม" เดือนได้แต่ถามลูกสาวที่เช็ดน้ำตาวิ่งเข้าห้องไป

"ใครเป็นอะไร" พอคมสันต์ได้ยินภรรยาพูดว่าลูกสาวร้องไห้ก็รีบออกมาดู

"สงสัยจะทะเลาะกันอีกนั่นล่ะพ่อ" บ่อยครั้งที่เดือนเห็นลูกสาวร้องไห้เพราะดิน แต่ก็คิดว่าเด็กคงจะทะเลาะกัน

หลายวันต่อมา.. จากวันนั้นวันที่ทั้งสองคนมีอะไรกันก็ร่วมสัปดาห์แล้ว

วันนี้พ่อกับแม่ของเธอ ก็ต้องได้ไปออกรถอีก รถปิคอัพของพ่อนำไปจอดไว้ที่บริษัท แล้วไปขับรถส่งของของบริษัท ต่อไปที่ต่างจังหวัด ถ้าส่งของแถวภาคกลางก็จะค้างคืนหนึ่ง แต่ถ้าไกลกว่านั้น อาจจะ 2-3 คืน เพราะของในรถเยอะมากต้องรอให้เขาลงของจนเสร็จก่อนถึงเอารถออกมาได้

"จะไปตลาด อยากได้อะไรไหม" เสียงที่คุ้นหูตะโกนลอดช่องหน้าต่างเข้ามา

"ไม่" ทอรุ้งตอบออกไปโดยไม่เปิดหน้าต่าง ตั้งแต่วันที่ถูกเขาต่อว่า เธอไม่โผล่หน้าออกมาให้เขาเห็นเลย

"อะไรของมึง จะงอนอีกนานไหม ทำเหมือนไม่เคยโดนว่า"

ใช่แล้วแต่ก่อนเขาพูดแรงกว่านี้อีก เธอยังโกรธแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง แต่นี่หลายวันแล้วที่เธอยังคงโกรธ มันสมควรจะโกรธไหมล่ะ ทั้งๆ ที่มีอะไรกันแล้ว แต่เขาก็สลัดคนรักเก่าออกไปไม่ได้

หญิงสาวรอฟังอยู่ว่าเขาจะพูดอะไรต่ออีกไหม แต่ก็เงียบ เธอก็เลยเปิดหน้าต่างออกมาดู "ไปแล้วเหรอ" พอเปิดออกมาก็ไม่เห็นเขาอยู่แล้ว

20 : 20 น.

"หอม" กลิ่นโชยมาจากช่องหน้าต่างที่เธอเปิดไว้ "หอมอะไรเนี่ย คนยิ่งหิวข้าวอยู่" วันไหนที่แม่ไม่อยู่ เธอชอบจะไม่ทานข้าวเย็น เพราะขี้เกียจหาทาน

กลิ่นหอมเริ่มโชยเข้าจมูกแรงขึ้น หญิงสาวก็เลยทนไม่ไหวเปิดประตูออกมาดู "มันทำอะไร" ทอรุ้งอดไม่ได้ที่จะมองข้ามรั้วบ้านออกไปดูตรงพื้นที่ว่างเปล่า ว่าดินกำลังทำอะไรอยู่ตรงนั้น

"สุกกำลังได้ที่" ชายหนุ่มคีบเนื้อที่ย่างจากเตาถ่านขึ้นมาสูดดม เหมือนยั่วน้ำลายใครบางคน "หอม" ว่าแล้วเขาก็กัดชิมดู "อืม..อร่อย"

"ไอ้บ้าเอ้ย" อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายตาม แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ออกไป "มีอะไรกินบ้างเนี่ย" ทอรุ้งกลับเข้ามาในครัวเพื่อหาอะไรทาน

ของสดในตู้เย็นไม่มี หญิงสาวก็เลยได้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และหั่นผักใส่เล็กน้อยเพื่อให้มีสีสันหน่อย

ในขณะที่คีบเส้นเข้าปากกลิ่นหอมก็ยังโชยมาให้ได้กลิ่น

"ขอให้ติดคอทีเถอะ!"

และทันใดนั้นเสียงคนที่อยู่ด้านนอกก็สำลักออกมา จนกลายเป็นไอ

"หึ! สมน้ำหน้า" นั่งกินไปได้สักพักก็ยังได้ยินเสียงเขาไออยู่ "จะตายไหมเนี่ย" ทอรุ้งก็เลยรีบออกมาดู

"นายเป็นอะไร ทำไมไม่กินน้ำเข้าไปล่ะ" หญิงสาวรีบเข้าไปเอาน้ำในบ้านของเขาออกมาให้ "กินซะ"

พอเอาน้ำให้เสร็จกำลังจะกลับเข้าบ้าน แต่ถูกเขาคว้าตัวไว้ขณะที่กำลังดื่มน้ำอยู่

"อะไรอีก" หญิงสาวหันกลับมาถามแบบไม่สบอารมณ์

"กินด้วยกันก่อน"

"อิ่มแล้ว"

"อิ่มได้ไงยังไม่เห็นกินอะไรเลย"