คนเสเพล นิยาย บท 19

หญิงสาวพยายามคิดไปในทางที่ดี ว่าเธอคงจะลืมล็อกบ้านจริงๆ นั่นแหละ ..พอเข้ามาถึงทอรุ้งก็ตรงไปเปิดไฟ เพราะตอนนี้มืดมากแล้ว

ถุงกับข้าวในมือถูกนำไปวางที่โต๊ะวางของในครัว แล้วเธอก็คิดว่าจะเข้าไปอาบน้ำก่อน ค่อยออกมาหาอะไรทาน เผื่อว่าระหว่างอาบน้ำอยู่พ่อกับแม่จะกลับมาแล้ว

แอดดดด~

"กรี๊ดดด!" หญิงสาวรีบกลับหลังหันเมื่อเปิดประตูเข้าไปเห็นเงาอะไรอยู่ในห้องแว๊บๆ "ช่วยด้วยย อืมมม!!" แต่ไม่ทันคนที่อยู่ในห้องกระโจนมาคว้าร่างของเธอไว้แล้วปิดปาก

"จะเสียงดังทำไมเดี๋ยวคนก็แตกตื่นกันพอดี"

งับ!

"โอ๊ย!"

พอรู้ว่าเป็นใครฟันแหลมๆ ของเธอก็กัดเข้าที่มือ ข้างที่ปิดปากเธออยู่นั่นแหละ

"กัดเข้ามาได้ยังไง เจ็บนะเว้ย" ชายหนุ่มได้แต่สะบัดมือไปมาเพื่อคลายความเจ็บ

"ออกไป"

"ไปทำอะไรมา" เขาไม่สนใจคำที่เธอไล่

"บอกให้ออกไปไง"

"ไม่ออก"

"ไอ้ดิน!" ในขณะที่หญิงสาวกำลังจะตะคอกด่า ก็ได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน ทั้งสองรีบหันไปที่ประตูพร้อมกัน "แม่?" ทอรุ้งรีบผลักดินเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู

"รุ้ง.. แม่ซื้อของกินมาด้วย.. อ้าว.." เดือนมัวแต่ถือของก็เลยไม่ได้มองดูแต่พอเงยหน้าขึ้นถึงกับร้องอ้าวออกมา เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า.. "หนูเป็นเพื่อนของรุ้งเหรอลูก"

"คะ?" นี่ขนาดแม่ของเธอเองนะ อะไรจะเปลี่ยนขนาดนี้ แต่ก่อนเราคงจะซกมกมากเลยใช่ไหม "แม่..นี่รุ้งเอง"

"หิวข้าวแล้วล่ะแม่ เตรียมกับข้าวเลยนะ" ในระหว่างที่แม่กำลังยืนจ้องมองลูกสาวอยู่ พ่อก็ได้เดินตามเข้ามา

"เดี๋ยวรุ้งจัดการให้เองค่ะพ่อ ที่จริงรุ้งก็ซื้อกับข้าวมาแล้วนะ"

"รุ้ง?" คมสันหันมามองหน้าเมียรักที่เข้ามาก่อน

"พ่อกับแม่เป็นอะไร รุ้งแค่อยากจะเปลี่ยนตัวเองบ้าง" ไม่แปลกหรอกที่ทุกคนจำเธอไม่ได้ ขนาดตัวเธอเองยังแทบจะจำตัวเองไม่ได้เลย

"รุ้งไปทำอะไรมาลูก"

"ก็ไอ้กันต์น่ะสิคะ..." ทอรุ้งกำลังจะพูดต่อถึงกับหยุดชะงัก ลืมไปว่าแม่ไม่ชอบให้เธอไปกับชนกันต์ "ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ ไหนบอกว่าหิวไงคะพ่อ ไปนั่งรอเลยค่ะ"

ในขณะที่นั่งทานข้าวอยู่ ทอรุ้งก็ได้แต่มองมาที่ห้องนอนของตัวเอง เพราะคิดว่าเขาคงจะปีนออกไปทางหน้าต่างแล้วมั้ง

เก็บของเสร็จทอรุ้งก็มาที่ห้องนอน

"ทำไมนายยังอยู่" หญิงสาวรีบปิดประตูล็อกห้องไว้ กลัวแม่จะตามมา เพราะตอนนี้เขานอนอยู่บนเตียง "ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่เห็นหรือไงว่าพ่อกับแม่"

"ไปกับมันทำไม" ดินได้ยินตั้งแต่ตอนที่เธอบอกว่าไปกับกันต์ ถึงเธอไม่พูดต่อเขาก็พอจะเดาออกแล้ว

"แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย"

"ทำไมจะไม่เกี่ยว อย่าบอกนะว่าจะคบกับไอ้กันต์" ดินไม่ชอบใจตั้งแต่เธอออกมากับชนกันต์เมื่อคืนนี้แล้ว

"ฉันจะคบกับใครก็ได้ไม่ใช่เหรอ ในเมื่อฉันยังโสด"

"โสด?"

"ออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้เลยนะ" ทอรุ้งรีบถอยหลังไป เมื่อดินลุกขึ้นจากเตียงแล้วค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหาเธอ "ถ้านายทำอะไรฉันจะตะโกนเรียกพ่อกับแม่"

"อย่าครางเสียงดังนะเดี๋ยวพ่อกับแม่ได้ยิน" ดินกระซิบพูดในขณะที่ขยับนิ้วเข้าออก เพราะกลัวว่าเธอจะครางออกมาเสียงดังเหมือนทุกครั้ง "อ้าาา น้ำออกเยอะเลย" ชายหนุ่มพึงพอใจมาก จนพูดออกมาให้อีกฝ่ายได้ยิน เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอ

"พะ พอได้แล้ว" นิ้วเรียวจิกลงที่ลำแขน ข้างที่เขาใช้มันเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธออยู่ในเวลานี้

"ขอนะ" ทีแรกคิดจะลงโทษที่เธอไปกับชนกันต์ แต่พอได้สัมผัสเรือนร่างระหง คนที่หยุดไม่ได้กลับเป็นตัวเขาเอง

ความใหญ่โตได้ถูกงัดออกมาจากที่ซ่อน แล้วค่อยๆ สอดใส่เข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย "อ่าา ซี๊ดด" ความเสียวซ่านเริ่มก่อตัวกันขึ้นเมื่อเขาค่อยๆ ขยับมันให้เข้าที่

"อื้อ.. นายทำแบบนี้กับฉันอีกทำไม ในเมื่อนายกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้ว" จะไม่ให้พูดก็ไม่ได้ เพราะเธอเห็นเต็มสองตา

ชายหนุ่มถึงกับหยุดท่อนเอ็นแช่ไว้ เมื่อได้ยินคำถามประโยคนั้น

"หยุดแค่นี้เถอะ ถ้านายเห็นฉันเป็นแค่ของเล่นของนาย"

เช้าวันต่อมา..

"ไอ้ดิน! นายยังอยู่อีกเหรอ!"

ตุ๊บ!

"ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ ไหนนายบอกว่าจะออกไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้ไง"

"อือ.. อย่าเพิ่งกวนสิ คนจะนอน" ใช่แล้วเมื่อคืนนี้คำพูดนั้นของเธอไม่สามารถที่จะหยุดเขาได้ แถมยังมีซ้ำต่ออีก จนหมดเรี่ยวแรงเผลอหลับไปด้วยกันทั้งสองฝ่าย

"ยังจะนอนได้อีกอยู่เหรอ แหกตาดูบ้างสิตอนนี้สายแค่ไหนแล้ว!"

"รุ้งพูดกับใครลูก" เสียงแม่ของเธอดังมาจากนอกหน้าต่าง เพราะตอนนี้นางกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ตรงนั้น

"??!!....."