คนเสเพล นิยาย บท 23

02 : 50 น.

"ทำไมเราถึงหิวอีกแล้ว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย" กว่าจะบังคับตัวเองให้หลับได้ ก็แสนจะลำบาก พอดึกยังนึกหิวขึ้นมาอีก "คนอกหักเขาเป็นแบบนี้กันหรือเปล่า" ตอนนี้ทอรุ้งรู้ซึ้งถึงคำว่าอกหักแล้ว แต่ก่อนรู้แค่ว่าแอบรักเขาเป็นยังไง

พอหาอะไรลงท้องจนอิ่มแล้ว หญิงสาวก็กลับมาที่ห้องนอน แต่อดไม่ได้ที่จะมองไปดูบ้านข้างๆ ทำไมห้องนอนของเราถึงอยู่มุมนี้ ..เพราะห้องนอนของเธอกับเขา แค่มองผ่านรั้วไปก็เจอแล้ว ..เมื่อไรเจ้าของที่ข้างๆ จะมาสร้างบ้านสักที..เธอจะได้ไม่ต้องชะเง้อมองไปอีก

เช้าวันต่อมา..

ทอรุ้งเปิดประตูบ้านออกมาก็เห็นรถของหินขับผ่านไปพอดี อดไม่ได้ที่จะมองตาม วันนี้เขาอยู่ในชุดนักศึกษาคงจะไปเรียน

"กลับมาสิวะทอรุ้ง เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ" หญิงสาวรีบเตือนสติตัวเอง เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่เลือกเธอแล้ว จะวิ่งตามเขาให้เสียศักดิ์ศรีอีกทำไม "ลิปสติก" กำลังจะขับมอเตอร์ไซค์ไป นึกขึ้นได้ว่าลืมพกลิปสติก เผื่อว่าที่ทาไปมันจางลงจะได้เติมใหม่

แต่ก่อนไม่เคยที่จะมีลิปสติกหรือแป้งติดบ้านเลย แต่ตอนนี้ไม่รู้เป็นอะไรขนาดทำงานไปหน้าเริ่มมันก็เอาแป้งมาทาทับแล้ว

เย็นวันเดียวกัน..

"พ่อกับแม่ยังไม่กลับอีกเหรอ จะไปกี่วันเนี่ย" เวลาที่พ่อกับแม่เธอออกรถ ทอรุ้งไม่ค่อยโทรไปหา เพราะถ้าเธอโทรไปแม่ชอบตกใจ ว่าที่ลูกโทรมาเกิดปัญหาอะไรหรือเปล่า

ทอรุ้งออกมายืนรดน้ำผักให้กับแม่ สักพักก็เห็นรถเก๋งคันสีขาววิ่งมาจอดหน้าบ้านอีกหลัง หญิงสาวรีบปิดน้ำกำลังจะเข้าบ้าน

"เดี๋ยวก่อนสิเธอ" หว่าหวารีบลงจากรถแล้วตรงเข้ามาหา

"เรียกฉันเหรอ" ทอรุ้งค่อยๆ หันกลับไป

"ใช่ฉันเรียกเธอ.. ดูเธอจะเปลี่ยนแปลงตัวเองไปเยอะเลยนะ อย่าบอกนะว่าที่เปลี่ยนแปลงแบบนี้เพราะ.."

"เพราะอะไร"

"ก็เพราะคิดอยากจะให้ดินหันมามอง"

"ทำไมฉันต้องทำเพื่อให้เขามองด้วยล่ะ"

"คิดไว้แล้วเธอต้องปากแข็งแน่ แต่บอกไว้ก่อนเลยนะ ฉันกับดินกลับมาคืนดีกันแล้ว"

"ยินดีด้วยค่ะ มีธุระจะคุยแค่นี้ใช่ไหมคะ"

"เธอนี่เก็บอารมณ์ได้ดีจังเลยนะ"

ทอรุ้งยังไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับ รถของพ่อเธอก็วิ่งเข้ามาจอด

"คนนี้แฟนของดินนี่พ่อ" เดือนพูดกับสามีในขณะที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว

"แม่" ทอรุ้งเดินออกมาเปิดประตูรั้วหน้าบ้านให้กับพ่อและแม่ ส่วนหว่าหวาก็กลับไปรอดินที่บ้านของเขา เพราะตอนนี้เขายังกลับมาไม่ถึงบ้าน

ที่หว่าหวามาก่อน เพราะคิดว่าจะมาคุยกับทอรุ้งและมันก็เป็นไปตามแผน ถึงแม้ว่าจะคุยได้เพียงแค่นิดเดียว

"คนนั้นเป็นแฟนของดินไม่ใช่เหรอลูก" เข้ามาในบ้านเดือนก็เลยถามลูกสาวดู

"ใช่ค่ะแม่"

"เขากลับมาคบกันแล้วเหรอ"

"คงงั้นมั้งคะ"

"ถึงว่าทำไมดินกลับไปเรียนอีก ความรักนี่ก็มีอิทธิพลมากอยู่นะ" เดือนแค่พูดไปแบบไม่จริงจังนัก แต่มันก็สามารถทำให้หัวใจของลูกสาวเจ็บจี๊ดเข้าไปถึงทรวงได้

"แม่ได้อะไรมาทานคะเนี่ย" อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้ ก็เลยต้องชวนแม่พูดไปเรื่องอื่น

โต๊ะอาหาร..

"แม่ไม่รู้ว่าเราชอบกินไอ้นี่ ถ้างั้นแม่คงซื้อมาเยอะกว่านี้แล้ว" พ่อและแม่ต่างก็นั่งมอง เมื่อเห็นลูกสาวเอาแต่กินแบบไม่พูดไม่จา

"ก็มันอร่อยนี่คะ"

"อร่อยก็กินเยอะๆ" พ่อก็เลยขยับถ้วยนั้นไปให้ลูกสาวใกล้ๆ

พอทานข้าวเสร็จทอรุ้งก็บอกให้พ่อกับแม่เข้าไปพักผ่อนก่อน ส่วนเธอพอเก็บกวาดทำความสะอาดเสร็จก็เข้าห้องเช่นกัน