คนเสเพล นิยาย บท 36

ยังไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ ดินก็ถอดสิ่งที่เชื่อมต่อกันอยู่ออก แล้วควานหาเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่

หญิงสาวยังคงนอนอยู่บนเตียงในท่าเดิม และก็มองดูเขาเดินออกจากห้องไป

"แม่ทำถูกแล้วใช่ไหมลูก ในเมื่อเขาไม่ได้รักเรา แล้วเราจะรั้งตัวเขาไว้ทำไม"

เช้าวันต่อมา..

ทอรุ้งตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นงานของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะ แสดงว่าเขากลับมาเอางานตอนที่เธอยังหลับอยู่เหรอ เมื่อคืนนี้เธอไม่ร้องไห้ไม่มีน้ำตาแม้สักหยด เพราะเธอตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยเขาไป ถ้ายังร้องไห้อยู่นั่นแสดงว่าแค่พูดไปเพราะความน้อยใจ

หญิงสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกมา

"กำลังท้องกำลังไส้ขับรถระวังนะลูก" เห็นลูกจูงมอเตอร์ไซค์ออกมาแบบนี้ทีไรแม่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

"ที่จริงพ่อว่าไม่ต้องไปทำแล้วมั้ง ถ้าดินให้เงินไม่พอใช้เดี๋ยวพ่อให้เอง"

"รุ้งขอทำอีกสัก 2-3 เดือนนะคะพ่อ ถ้าท้องโตแล้วรุ้งจะหยุดทำค่ะ"

พ่อกับแม่ได้แต่มองหน้ากัน แต่ก่อนไม่เห็นลูกสาวอยากจะทำงาน พอมีครอบครัวก็เริ่มมีความคิดอยากจะเก็บเงิน แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะทั้งสองก็อยู่กับลูกไปไม่ได้ตลอดชีวิตของเขาอยู่แล้ว

สามวันผ่านไป..

ดินทำงานหนักยิ่งกว่าเดิม จากรับเด็กแค่สองห้อง ตอนนี้รับถึงสี่ห้อง แทบจะไม่มีเวลานอนเลย กว่าจะจัดเตรียมเอกสาร ในการสอนแต่ละห้อง เขายืมห้องที่มหาวิทยาลัยเป็นการติวให้กับรุ่นน้องที่เตรียมสอบเอนทรานซ์

และรุ่นน้องสาวๆ หลายคนต่างก็ปลื้ม เพราะเขาไม่ได้เก่งเพียงอย่างเดียว ยังมีหน้าตาที่หล่อเหลา

เย็นวันนั้น..

"เราสองคนมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า" แม่ทั้งสองและพ่อ ต่างก็คุยกันแล้วดูเหมือนว่าดินกับทอรุ้งจะไม่คุยกันหลายวันแล้วแถมดินยังไม่มานอนที่บ้านภรรยาอีก

"เปล่านี่คะแม่" หญิงสาวรีบปฏิเสธเสียงแข็ง

"ดินก็เหมือนกันไม่ว่าจะยุ่งงานแค่ไหนก็ให้กลับมานอนที่บ้าน" เดือนหมายถึงให้มานอนกับเมียที่บ้าน ไม่ให้แยกกันอยู่แบบนี้

"ครับ" ในขณะที่ตอบเขาก็มองหน้าเธอไปด้วย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

หลังทานข้าวเสร็จทั้งสองก็ต้องได้เข้ามาในห้องนอน เพราะไม่อยากจะทำให้ผู้ใหญ่ไม่สบายใจ

"นายจะเอางานมาทำในนี้ก็ได้นะ"

ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะมองหน้าเธอ เพราะไม่ได้คุยกันหลายวันแล้ว แต่กลับเป็นเธอที่ชวนเขาคุยก่อน

"ฉันมาคิดดูแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมดีกว่า" ทอรุ้งยังคงพูดต่อ

"เหมือนเดิม?"

"ใช่เหมือนเดิม..เหมือนตอนที่เราเป็นเพื่อนกัน"

"หึ..เหมือนตอนที่เป็นเพื่อนกัน แล้วไอ้ที่อยู่ในท้องเธอ? ยังเป็นเพื่อนกันได้เหรอ"

"นายอย่านอกเรื่องได้ไหมดิน และนายก็ห้ามทำอะไรฉัน"

"อันนี้ไม่รับปาก ถ้ามันแข็งกูก็เอาอยู่ดี" เขาพูดเหมือนไม่จริงจัง แต่ก็จริงจังนั่นแหละ

"ไอ้ดิน! กูพูดกับมึงดีๆ แล้วนะ หรือมึงอยากจะเห็นผู้ใหญ่ไม่สบายใจ"

"ผู้ใหญ่จะรู้เพราะมึงนี่แหละ เบาๆ เสียงหน่อยสิ"

หลังจากที่คุยกันเสร็จ..ดินก็ไปเอางานมาทำ

"นั่นอะไร" ดินถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอกำลังหาอะไรมาปูพื้น

"ก็ที่นอนของนายไง"

"อย่าบอกนะว่าจะให้กูนอนพื้น กูไม่ใช่พระเอกนะที่จะยอมนอนพื้นแข็งๆ แบบนั้น"

"ถ้ามึงไม่นอนกูนอนเองก็ได้"

"แล้วแต่" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยักไหล่ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานเหมือนเดิม

เวลาผ่านไป.. เขาทำงานอยู่แบบนั้นจนลืมดูเวลา กว่าจะเสร็จก็ดึกมากแล้ว

"ไงเพื่อน เราทำเพื่อนตื่นเหรอ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเดินเซเข้ามา

"ไหนบอกทำงานจนไม่มีเวลา แล้วนี่เอาเวลาไหนไปกินเหล้า"

"ตกลงมึงจะเอายังไงกันแน่ จะเป็นเพื่อนหรือเป็นเมีย"

ตุ๊บ! ทอรุ้งจับหมอนเขวี้ยงใส่ดินอย่างแรง

"มึงพูดเบาๆ หน่อยได้ไหมพ่อกับแม่เพิ่งจะเข้านอน"

"ถ้าเบาก็คงจะมีแต่เสียงครางนั่นแหละ" ดินยังคงพูดยียวนกวนประสาทเธอต่อ

"ไอ้ดิน! ไอ้ลามก กลับไปนอนบ้านนายเลยนะ"

"ไม่กลับ วันนี้กูจะนอนกับเพื่อน" ว่าแล้วคนร่างหนาก็ทิ้งตัวลงเตียงโดยที่ดึงเธอลงไปด้วย

"ปล่อยนะดินนายคิดว่าฉัน! อืมม!!" หญิงสาวไม่มีโอกาสที่จะได้พูดต่อ เพราะถูกเขาปิดปากด้วยปากของเขา

แต่ในระหว่างที่จูบ ทอรุ้งสัมผัสได้ว่ากลิ่นเหล้าไม่ได้ออกมาจากลมหายใจของเขา เหมือนมันติดมาแค่กับเสื้อผ้า

"ไม่นะดิน.อืออ" มือเรียวหาที่เกาะไว้แน่น เมื่อลิ้นสากสัมผัสกับจุดที่ไวต่อความรู้สึก "อ๊อยย ดิน"

ยิ่งเธอครวญครางเขาก็ยิ่งรัวลิ้น เพียงไม่นานนิ้วแกร่งก็ถูกแหย่เข้าไปในร่องคับแคบแล้ววนอยู่แถวนั้น

ดวงตาคมกรอกมองขึ้นมาดูใบหน้าของอีกฝ่ายที่บิดเบี้ยวไปด้วยความเสียว ในขณะที่เขาลากลิ้นยาวขึ้นลงแบบจงใจ

"พะ..พอแล้ว" หญิงสาวดิ้นพล่านแทบจะขาดใจ แต่เขาก็ไม่หยุด ทั้งนิ้วและลิ้นเริ่มประสานกันเร็วขึ้น

"อ่ะ อ่ะ อื้อ อื้อ"

ชายหนุ่มยังคงมองดูกิริยาที่เธอแสดงออกมาแบบพึงพอใจ

ร่างหนาขยับขึ้นมา แต่มือของเขาก็ไม่ได้หยุด ยังคงกระแทกเข้าออกในร่องเล็กนั้นอยู่

"จะให้พอแค่นี้ไหม" เสียงทุ้มเปล่งออกมาเพียงแค่เบาๆ ข้างใบหู