คนเสเพล นิยาย บท 37

ที่เขาทำไปแค่อยากจะรู้ความรู้สึกของเธอ ถ้าเธอยังบอกให้หยุดอยู่ นั่นแสดงว่าทุกคำที่เธอพูดออกมา เพราะคิดแบบนั้นจริงๆ

และคำตอบที่ได้ก็คือการพยักหน้า ถึงแม้เธอจะต้องการมากแค่ไหน แต่ก็อยากให้เขาหยุดเพียงแค่นี้

หลายวันต่อมา..

ช่วงหลังดินไม่ค่อยกลับบ้านเลยด้วยซ้ำ หมกตัวอยู่แต่กับงาน บางวันก็นอนมันที่มหาวิทยาลัยเลย อาจารย์หลายคนต่างก็เอ็นดูในความขยันของเขา มีอะไรช่วยได้ก็มักจะยื่นมือเข้ามาช่วย อย่างเช่นตอนนี้ดินมีห้องพักของตัวเองอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ซึ่งอาจารย์หลายคนที่อยู่ต่างจังหวัดก็พักอาศัยกันอยู่ที่นี่ด้วย ถึงแม้ช่วงนี้จะเป็นช่วงปิดภาคเรียน แต่อาจารย์ก็ไม่ได้หยุดเพราะต้องเตรียมงานในเทอมต่อไป

"รุ่นพี่คะ"

"ครับ"

"ขอโทษค่ะแนนต้องเรียกว่าอาจารย์ใช่ไหมคะ"

"แล้วแต่สะดวกจะเรียกเลยครับ มีอะไรเหรอครับ"

"แนนอยากจะขอไลน์ของอาจารย์ไว้ค่ะ เผื่อว่ามีอะไรไม่เข้าใจจะได้ถาม"

"ได้สิครับ" ชายหนุ่มก็เลยบอก ID LINE ไป

"??" พอเห็นรูปโปรไฟล์ของเขาปรากฏขึ้น แนนถึงกับมองกลับมาดูหน้าอีกฝ่าย

"รูปเมียของผมเองครับ แต่เครื่องอยู่ที่ผมนี่แหละถ้ามีเรื่องอยากจะสอบถามอะไรเกี่ยวกับการเรียน ก็ถามมาได้เลย"

"ค่ะ" แนนตอบกลับไปแบบเซ็งๆ แล้วก็เดินจากไป

"เป็นไงบ้างวะแนน" เพื่อนที่รอเชียร์อยู่ต่างก็ลุ้นว่าจะจีบรุ่นพี่ได้สำเร็จไหม

"จะเป็นไงล่ะก็ดูนี่สิ"

"ไลน์ใคร"

"ก็ไลน์ของรุ่นพี่นั่นแหละ ดูจะรักเมียมากด้วย"

"นี่เมียของรุ่นพี่เหรอ"

"อืม"

อีกหลายวันต่อมา..

"เมียเรายิ่งกำลังท้องอยู่ ถ้ากลับมาค้างที่บ้านได้ก็กลับมา แม่ไม่ชอบเลยนะดินทำแบบนี้" วันนี้ธิมาพรโทรให้ลูกกลับมาที่บ้าน หลังจากที่เขาออกจากบ้านไปเป็นอาทิตย์อาทิตย์แล้ว

"ใกล้จะสอบเอนทรานซ์แล้วครับแม่ ช่วงนี้ผมคงต้องได้อยู่ที่มหาวิทยาลัยเยอะกว่าที่บ้าน"

"ถ้างั้นเอาแบบนี้แล้วกัน พาเมียไปค้างที่โน่นด้วย" บางวันนางแอบมองเห็นลูกสะใภ้ ยืนส่องผ่านหน้าต่างห้องของเธอออกมาดู

"แล้วลูกสะใภ้แม่จะไปกับผมไหมล่ะ" ขนาดคุยเธอยังไม่คุยด้วยเลย ..ประโยคหลังเขาแค่คิดเอา เพราะถ้าพูดออกมาเดี๋ยวแม่ก็เค้นเอาความจริงว่าทะเลาะเรื่องอะไรกันอีก

ธิมาพรก็เลยมาคุยกับเดือนแม่ของทอรุ้ง ทั้งสองตกลงกันว่าจะให้ทอรุ้งตามดินไปพักที่มหาวิทยาลัยด้วย ดีเหมือนกันไม่อยากให้ทอรุ่งขับรถมอเตอร์ไซค์ไปทำงานอีกแล้ว

"ห้องน้ำแยกอยู่ข้างนอก ส่วนห้องนอนก็มีเท่าที่เห็นนี่แหละ" เขาไม่คิดว่าจะได้พาเธอมาค้างที่นี่ด้วย ที่นอนก็เลยซื้อแบบปิคนิคง่ายๆ พัดลมมีอยู่ตัวหนึ่ง รวมทั้งที่นอนผ้าห่มหมอนก็มีอย่างละชิ้น

ทอรุ้งถือกระเป๋าไปวางตรงมุมหนึ่งของห้อง แล้วเธอก็ออกมาเอาไม้กวาดเข้าไปทำความสะอาดห้องโดยที่ไม่พูดอะไร

"หนูเป็นนักศึกษาที่นี่เหรอ" ขณะที่กำลังถือไม้กวาดผ่านห้องของอาจารย์คนหนึ่ง ก็มีเสียงถาม