คนเสเพล นิยาย บท 50

ขณะที่นั่งรถมาด้วยกัน เธอก็แอบมองเขาผ่านกระจกหน้ารถ ทอรุ้งไม่เข้าใจว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ เพราะสิ่งที่เขาทำมันยิ่งกว่าการเปิดตัว ในเมื่อเลิกกันแล้ว ทำไมถึงทำแบบนี้ เขาจะปล่อยให้มันเป็นความลับไปเลยก็ได้ ..หรือว่า?? คิดมาถึงตรงนี้ หญิงสาวถึงกับหันขวับไปมองหน้าคนที่กำลังขับรถอยู่

เขากลัวเราหาพ่อใหม่ให้กับฟ้าใสเหรอ? นี่แหละมันคือสิ่งที่เธอคิด เขาคงกลัวว่าภาณุจะเข้ามาเป็นพ่อใหม่ของฟ้าใส ก็เลยหาเรื่องกีดกันแน่เลย

"มีอะไร" ถึงแม้ใบหน้าหล่อนั้นจะมองตรงไป แต่ดินก็สัมผัสได้ว่าตอนนี้เธอกำลังมองเขาอยู่

"เปล่า"

"แปลกคน"

นั่งรถแบบเงียบๆ ไปได้สักพักก็เห็นว่าเขากำลังออกนอกเส้นทาง เพราะมันไม่ใช่ทางกลับบ้าน

"ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่ นายจะไปไหน"

"พรุ่งนี้วันหยุด และวันนี้ก็เป็นวันเกิดฟ้าใส"

"นายหยุดแต่ฉันไม่ได้หยุดนี่" ถ้าแผนกไหนมีโอทีวันหยุดก็จะได้สองแรง เพราะพวกเธอไม่ได้ทำรายเดือนยังเป็นรายวันอยู่

"เรื่องนั้นไม่ต้องไปสนใจ" เขาเป็นผู้จัดการทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว

ที่จริงมีหลายบริษัทที่ติดต่อดินมาทำงานด้วย เพราะเขาได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ถึงแม้ว่าชั่วโมงเรียนจะไม่พอ แต่คณะกรรมการของมหาวิทยาลัยก็ยังเลือกเขา เพราะรุ่นนั้นไม่มีใครเหมาะสมเท่าดินอีกแล้ว และถ้าที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอทำงานอยู่ เขาก็คงไม่เลือกมาทำงานด้วย

"แล้วนายจะไปไหน" พอบอกว่าเป็นวันเกิดของลูก เธอก็เลยเสียงอ่อนลง เพราะตลอดทั้งปียังไม่เคยพาลูกไปเที่ยวไหนจนถึงวันเกิด

"นั่งหยอกลูกไปเถอะน่าา"

"อย่าไปไกลนะเสื้อผ้าไม่ได้เอามาสักคน"

ถ้าเธอสังเกตคงเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเขา

ดินใช้เวลาขับรถอยู่ร่วมสามถึงสี่ชั่วโมงได้..กว่าจะมาถึงก็ค่ำมืดมาก และแม่กับลูกก็หลับไปตั้งแต่ชั่วโมงแรกแล้ว

"เข้าห้องกัน" ชายหนุ่มเปิดห้องแล้วก็เดินกลับมาตามเธอกับลูกในรถ

หญิงสาวงัวเงียลืมตาขึ้นมา "ที่นี่ที่ไหน"

"อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยส่งลูกมาก่อน แล้วเธอก็ไปเอากระเป๋าหลังรถ"

"กระเป๋าหลังรถ? หมายความว่ายังไง??"

"อย่าเสียงดังสิเดี๋ยวลูกตื่น แล้วเดินตามมาล่ะ" ชายหนุ่มรีบอุ้มลูกสาวเดินนำหน้าไปก่อน แต่ก็ไม่เดินเร็วกลัวว่าเธอจะไม่รู้ว่าอยู่ห้องไหน

"ไอ้บ้าดิน!!" พอเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าเธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาเตรียมการไว้แล้ว เพราะเสื้อผ้ามีทั้งของเธอของลูกและของเขา

ทอรุ้งหิ้วกระเป๋าแล้วเดินตามไปที่ห้อง

"นายเปิดแค่ห้องเดียวเหรอ"

"จะเปิดทำไมหลายห้อง"

"แต่เรา..."