คนเสเพล นิยาย บท 70

สรุปบท บทที่ 69: คนเสเพล

ตอน บทที่ 69 จาก คนเสเพล – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 69 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ คนเสเพล ที่เขียนโดย ชะนีติดมันส์ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

มีผัว?? ประโยคนี้หญิงสาวทำได้แค่คิดอยู่ในใจ ปากของเธอไม่ว่างที่จะพูดอีกต่อไป เพราะถูกเขาปิดมันไว้

ที่เขาพูดมาหมายความว่ายังไง เขาไม่เต็มใจแต่งงานกับเราไม่ใช่เหรอ วันแต่งงานเธอยังจำได้ดี เพราะไม่เคยอายอะไรเท่านี้มาก่อน ต้องเป็นคนแห่ขันหมากมาที่บ้านของเจ้าบ่าว

"อื้อ" ริมฝีปากหนาซุกไซร้ต่ำลงไปที่ซอกคอระหง มันเป็นจุดที่เธอสยิว อีกจุดหนึ่ง จากนั้นริมฝีปากของเขาก็ไม่ได้อยู่นิ่ง พรมจูบไปทั่วบริเวณ พร้อมกับเม้มหรือขบก็ยังไม่รู้ที่ติ่งหู แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่าง จนเสียงครางค่อยๆ ดังขึ้น

มือหนาเลื่อนต่ำลงไปที่ใต้หว่างขา เขาลูบไล้อยู่แบบนั้นสองถึงสามที แล้วก็เริ่มถอดกางเกงของเธอออก แต่ริมฝีปากก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่าง ยังคงซุกไซร้ตามเรือนร่างแล้วมาหยุดอยู่ที่ยอดปทุมทั้งสองข้าง มืออีกข้างเขาจับชายเสื้อยกขึ้นมา

"นอนอยู่เฉยๆ ทำไมช่วยหน่อยสิ"

"ช่วย?" หญิงสาวยกใบหน้าขึ้นมามองนิดหนึ่ง ถ้าสนิทกับเขามากกว่านี้เธอคงได้ด่าไปแล้ว แต่นี่แพรไหมทำได้แค่ช่วยยกชายเสื้อขึ้นมา พร้อมกับปลดตะขอเสื้อชั้นในที่อยู่ด้านหลังของตัวเอง

แต่เธอไม่ได้สังเกตเพราะใบหน้าของเขาแอบอมยิ้มออกมาเมื่อเห็น เธอเชื่อฟัง

"อืออ" ชายหนุ่มดูเหมือนจะไม่สนใจช่วงบน เพราะตอนนี้เขาเลื่อนใบหน้าขยับต่ำลงไปจนถึงเนินน้องสาว "อ๊อย" ขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกัน เพื่อให้เขาใช้ลิ้นได้สะดวก เธอยอมเขาทุกอย่างไม่ว่าต้องการแบบไหน

จนคนร่างหนาได้ใจ ลากลิ้นยาวลงมาตามน่อง เพราะมันน่ากินไปหมดทุกส่วน

"อื้อออ" แพรไหมไม่คิดว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ พอเขาลากต่ำลงไปจนเกือบจะถึงปลายนิ้วเท้า หญิงสาวก็เลยต้องหยุดเขาไว้ก่อน

ชนกันต์ถึงได้รู้ตัวว่าเขาทำมากเกินไปแล้ว คนตัวโตก็เลยค่อยๆ ขยับขึ้นมาจูบริมฝีปากบาง พร้อมกับรูดซิปกางเกงของตัวเองลง ..เขาทำมันแค่มือเดียว เพราะอีกมือมัววุ่นอยู่กับเนินอกอันอวบอิ่มขาวผ่อง แพรไหมเป็นคนผิวขาวเนียน มันก็เลยกระตุ้นอารมณ์ของเพศตรงข้ามได้ไม่ยาก

"อื้อ อื้อ อ " เขาเริ่มขยับแก่นกายทันทีที่ส่งมันเข้าไปได้ เพราะความต้องการในตัวเธอมันมากเหลือเกิน

ชนกันต์ทำอยู่ในท่านอนหงาย เพียงไม่นานก็เปลี่ยนเป็นจับเธอนอนคว่ำ แล้วสอดใส่แก่นกายผ่านทางด้านหลังเข้าไป แพรไหมทำได้แค่จับหมอนมากอดไว้ แล้วพยายามยกสะโพกโค้งให้ได้ตามความสูงของเขา เพราะถ้าไม่งั้นตอนที่กระแทกเข้ามา มันจะเสียดสีเนื้อบางๆ หนักเกินไป ตอนนี้เธอรู้จังหวะของเขามากขึ้นแล้ว

มือหนาค่อยๆ จับขาข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นในท่าคว่ำ แล้วก็กระแทกต่อ

"โอ๊ย" ท่าเมื่อสักครู่ว่าจุกแล้ว เจอท่านี้เข้าไปจุกยิ่งกว่า แต่มันก็ทำให้เธอเสียวได้ "อื้อ อื้อ อื้อ" จากที่กอดหมอน ตอนนี้ต้องใช้แขนค้ำยันร่างกายของตัวเองไว้ เพื่อไม่ให้กระเด็นตามแรงที่เขากระแทก

"อ๊าา" ชายหนุ่มเริ่มจะโอดครวญเพราะอดกลั้นความเสียวแทบจะไม่ได้อยู่แล้ว แต่เขาก็พยายามกลั้นไม่ให้หลั่งออกมา เพราะยังอยากจะเชยชมร่างกายของเธอให้มากกว่านี้

ชนกันต์ก็เลยต้องได้เปลี่ยนท่าใหม่ โดยการขยับร่างของเธอให้มาโก้งโค้งที่ริมขอบเตียง แล้วเริ่มซอยถี่เข้า จนตัวเองทนความเสียวไม่ไหว "ซี๊ดดด"

พอน้ำรักถูกหลั่งเข้าไปในร่างกาย ของอีกฝ่าย เขาก็ได้ปล่อยมือออกจากการจับสะโพกของเธอรั้งไว้ ร่างบางไถลนอนลงไปบนที่นอนแบบหมดเรี่ยวแรง

ชายหนุ่มก็เลยช้อนร่างของเธอให้ขยับขึ้นไปนอน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เป็นคนทำเอง แต่ร่างกายถูกกระแทกขนาดนั้น มันก็ทำให้เธอหมดเรี่ยวแรงไปได้

วันต่อมา..

"สายแล้วนี่ ตื่นได้แล้ว" แพรไหมตื่นขึ้นมา ก็เห็นว่าเขายังคงนอนหลับอยู่

"อืมม.. จะรีบลุกไปไหน" ชายหนุ่มงัวเงียพูดขึ้นพร้อมกับนอนตะแคงหันหลังให้

แพรไหมก็เลยเลือกที่จะไม่กวน หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ออกมาเดินเล่น

หญิงสาวชักจะอิจฉาคนที่ได้อยู่กับบรรยากาศแบบนี้ ไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากมายเหมือนชีวิตของเธอ

"ช้าๆ หน่อยสิ ฉันตามไม่ทัน" เพราะเขาไม่ยอมปล่อยมือของเธอ แถมยังก้าวยาวด้วย

"รู้จักกับมันหรือไงถึงไปยืนคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนั้น"

"ไม่รู้จัก แต่เขาทักก็ต้องคุยด้วยสิ"

"ใครทักก็ต้องคุยด้วยหรือไง"

"นายเป็นบ้าอะไร จะมาโกรธให้ฉันทำไม"

"ทีหลังไม่ต้องไปคุยกับคนแปลกหน้าเข้าใจไหม" ว่าแล้วเขาก็ปล่อยมือของเธอ แล้วก็พาขับรถออกมาจากรีสอร์ทมุ่งหน้าไปที่แคมป์

"จะเก็บของไปไหนกันเหรอคะ" มาถึง แพรไหมก็เห็นว่าพวกเพื่อนๆ ของเขากำลังเก็บของกันอยู่

"กำหนดค้างคืนที่นี่หนึ่งคืนครับ" โตโน่เป็นคนตอบพร้อมกับเก็บของไปด้วย

"จะย้ายที่ตั้งแคมป์กันแล้วเหรอคะ" แพรไหมมองไปรอบๆ แบบเสียดายวิวและบรรยากาศที่นี่ เพราะเธอยังไม่ค้างคืนเลย

"มึงก็รีบเก็บของสิ ทีแรกว่าจะเก็บให้แล้วแหละแต่โชคดีที่มึงมาก่อน เก็บเองเลยแล้วกัน"

"เราจะค้างที่นี่กันอีกคืนหนึ่ง"

"ห๊าา!?" เพื่อนอีกสี่คนได้ยินคำสั่งถึงกับหันมามอง เพราะพวกเขาเก็บของกันเสร็จหมดแล้ว

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คนเสเพล