คนเสเพล นิยาย บท 8

"มึงถอยไปนะไอ้ดิน" ทอรุ้งมองซ้ายมองขวาเพื่อหาทางหลบ

ด้วยความที่โมโห เพิ่งเห็นภาพบาดตาบาดใจมา พอกลับมาถึงบ้านเธอยังมาพูดกระตุ้นอารมณ์อีก

"กรี๊ดดดไอ้ดิน!" ทอรุ้งกำลังจะพุ่งออกไปที่ประตูแต่ไม่ทัน..มือหนายื่นไปคว้าร่างเธอไว้ได้ก่อน "กูรู้ว่ามึงไม่ได้เมา มึงจะทำอะไร"

"ก็ทำแบบที่มึงอยากได้ไง" จบประโยคคำพูดดินก็โน้มใบหน้าลงมาจูบริมฝีปากบางของคนที่กำลังจะอ้าปากด่า

ที่จริงแล้วเขาไม่ได้คิดอะไรกับทอรุ้งเลย เห็นเป็นแค่เพื่อนสนิทที่อยู่ข้างบ้านโตมาด้วยกัน แต่พออกหักถูกผู้หญิงทิ้งมา ก็เลยอยากหาที่ระบายความโกรธที่มีต่อผู้หญิงอีกคน ซึ่งเธอคนนี้เป็นที่ระบายได้ดีนัก เพราะถึงแม้ว่าเขาจะด่าทอต่อว่ายังไง เธอก็ยังคงวนเวียนอยู่ข้างกาย เหมือนไม่ได้สนใจคำพูดของเขาเลย

ที่จริงแล้วทุกครั้งที่ถูกด่าว่า ทอรุ้งไปแอบนั่งร้องไห้ จนหายโกรธและน้อยใจ ถึงได้โผล่หน้ามาให้เขาเห็นอีก ทั้งๆ ที่เขาคงไม่อยากจะเห็นหน้าเธอหรอก แต่เธอต่างหากที่อดใจไม่ได้

ทอรุ้งดิ้นรนอยู่เพียงชั่วครู่ ร่างกายของเธอก็อ่อนระทวย ด้วยหัวใจที่มีให้เขาก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว

ประตูห้องนอนถูกเปิดออก ด้วยมือแกร่งของคนร่างหนา แต่ในขณะที่พาเธอเข้ามาในห้อง เขาไม่ได้ถอนจูบออก