ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 131

“แน่ใจว่าจะไปแบบนี้ ฉันต้องพูดเตือนสักหน่อย เหตุการณ์ รักสามเส้าเช่นนี้มีแต่ยิ่งน่าอาย ไม่ใช่เหรอ？”

เชอร์รีนกลับไม่ดูเหมือนว่าจะออกไป นั่งตรงนั้นไม่ยอมขยับ พูดต่อไปว่า：“ฉันถามแค่ประโยคเดียว ต่อหน้าของเธอ！”

ระหว่างที่พูด สายตาของเธอก็กวาดมองไปที่หยาดฝน จากนั้น พูดไปทีละคำว่า：“ในใจของคุณ รู้สึกกับฉันสักนิดบ้างไหม แม้ว่าจะนิดหนึ่งก็ตาม！”

เสียงดังมาก และชัดเจนมาก มากพอที่ทุกคนในร้านกาแฟต่างได้ยินชัดเจน

ออกัสได้รับความสนใจจากผู้คนรอบๆตั้งแต่เด็ก แต่ไม่ได้อยู่ภายใต้สถานการณ์และสิ่งแวดล้อมเช่นนี้

คิ้วที่สวยงามขมวดขึ้น ใบหน้าของออกัสหมองหม่นลงไป สายตาที่รอดูฉากเด็ดๆรอบๆนั้น ทำให้ระหว่างคิ้วของเกิดความทนไม่ไหวและหงุดหงิด

ที่เขาไม่ชอบมากที่สุดก็คือสถานการณ์เช่นนี้ ……

เขาไม่พูดอะไร มือใหญ่นั้นได้แต่จับข้อมือของเธอไว้ จะเดินออกไปข้างนอก

แต่เชอร์รีนกลับดูเหมือนตัดสินใจที่จะสู้กับเขาให้ถึงที่สุด นั่งตรงนั้นไม่ขยับไปไหน และก็ยิ่งพูดเหมือนเติมเชื้อเพลิงไปในกองไฟอีกว่า：“แค่คำถามง่ายๆเช่นนี้ ตอบยากขนาดนั้นเชียวเหรอ？”

สายตาที่รอดูฉากเด็ดพวกนั้นก็ยิ่งมากขึ้น เปลวไฟที่ออกมาจากออกัสเมื่อกี้ ในที่สุดก็ระเบิดออกมา เตือนออกไปอย่างเย็นชาว่า：“อย่ามางี่เง่า！”

งี่เง่า？

ปลายจมูกร้อนผ่าว เชอร์รีนมองเขาด้วยสายตาหม่นหมอง กลับไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

ในสายตาเขา เขามีภาพลักษณ์เช่นนั้นเหรอ？

ครั้งนี้ พฤติกรรมของเธอนั้นเอาแต่ใจ ทำตัวเป็นเด็ก ตามใจตัวเอง ไม่ดูกาลเทศะ แต่ยังร้ายกาจอย่างไม่ต้องสงสัย！

บีบบังคับเขาจนมุม ต่อหน้าหยาดฝน และต่อหน้าของลูกค้าทุกคนในร้านกาแฟ และยังบีบบังคับตัวเองเข้าไปอีก

ถ้าคำตอบของเขาคือ‘รู้สึก’งั้นคนที่จะรู้สึกอับอายแทบจนดินก็ต้องเป็นหยาดฝน

แต่คำตอบของเขากลับงี่เง่า ซึ่งหมายความว่า ในใจของเขาเธอไม่สำคัญเลย แค่ช่องว่างเล็กๆก็ไม่

ได้รับคำตอบเช่นนี้ ในที่สุดหัวใจของเธอก็ตายด้าน ไม่มีความหวังเหลืออยู่

ทำตัวเด็กขนาดนี้ ไม่สอดคล้องกับพฤติกรรมภาพลักษณ์ของตัวเอง เพียงเพราะในใจของตัวเองไม่ลึกพอ อยากจะได้รับความกล้าจากเขา ให้เหตุผลที่ยืนหยัดต่อไปแก่เธอได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่มีเหตุผลที่จะเดินต่อไปแล้ว……

“ฉันงี่เง่าจริงๆ ขี้โมโห ดูสถานการณ์ไม่ออกเท่าเธอ แต่ว่า คุณก็ไม่สำคัญในใจฉันเหมือนกันแล้ว และก็ ฉันมีธุระต้องไปก่อน พวกคุณตามสบายเลย”

ถึงแม้เธอจะแพ้อย่างยับเยิน แต่ขณะเดียวกันก็ภูมิใจกับตัวเอง

เขาไม่รักเธอแล้วไง เธอสามารถเอารักนั้นของตัวเองไปไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ โจมตีเขา ดูหมิ่นเขา！

พูดจบ เธอก็สะบัดข้อมือของเขา หันกลับ ออกไปกับอาโน ใบหน้าออกัสหม่นลง เหมือนว่าพายุจะเข้ามา จ้องแผ่นหลังของเธอเขม็ง

เธอรู้ไหม เมื่อกี้เธอพูดอะไรไป？