ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 165

เธอสามารถยืดอกบอกเขาชัดถ้อยชัดคำว่า ซารางเป็นของเธอ ตอนนั้นเขาสลัดโอกาสนี้ทิ้งแล้วก็อย่าคิดมาแย่งลูกไปเลย ทว่าไม่รู้เพราะเหตุใด เธอถึงทำแบบนี้ไม่ได้？

มันไม่ใช่นิสัยของเธอ นิสัยของเธอไม่ใช่แบบนี้！

“อันนี้ปกติมาก เพราะหนูรักซารางจากใจจริง อีกอย่างซารางเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของหนูแล้ว คุณไม่อยากให้มีการเปลี่ยน คิดแต่เพียงว่า

ถ้าขาดลูกสาวไปแล้วหนูจะอยู่ยังไง ดังนั้น หนูไม่ยอมให้ใครแย่งลูกสาวไปจากหนู เวลาผ่านไปนานเข้า หนูก็จะสะท้อนสิ่งนี้ ดังนั้น เมื่อเขาปรากฏตัว หนูเลยไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขา เอาแต่จะซ่อนซาราง ไม่อยากให้เขารู้ ซ่อนได้แล้ว หนูถึงจะวางใจ……”

กนกอรทอดถอนใจก่อนจะกล่าวว่า“อันนี้คือหัวใจคนเป็นแม่ แม่เข้าใจลูกดี ลูกรักและใส่ใจซาราง มาก ดังนั้นจึงทำให้ตัวเองจมปลักกับสิ่งนี้อย่างไม่ค่อยมีสติ”

เชอร์รีนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกคลายปมในใจทีละนิด คล้ายกับเด็กที่หลงทางมานาน ตอนนี้ได้หาทางออกเจอแล้ว

“ดังนั้นเผชิญหน้าอย่างปกติเถอะ ไม่ต้องกลัวและไม่ได้คิดมาก อีกอย่างยังมีแม่กับพ่อนะ ใช่ไหม?”

“ขอบคุณค่ะคุณแม่” เชอร์รีนก้มตัวกอดกนกอร

“พอแล้ว ไปนอนเถอะ เดี๋ยวลูกไม่อยู่แล้วซารางจะตื่น”

“ค่ะ หนูไปนอนก่อนค่ะ คุณแม่ก็รีบเข้านอนเถอะค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ”

เชอร์รีนนอนบนเตียงคิดวนถึงคำพูดของกนกอร เชอร์รีนรู้ว่าคุณแม่พูดมีเหตุผล

คุณแม่พูดความรู้สึกช่วงนี้ของเธอออกมา บอกว่าเธอกำลังหลบหนีและหวาดกลัวอยู่

อันที่จริง กระดาษไม่อาจห่อเพลิงไฟได้เลย ต้องมีวันรู้สักวันแน่ เธอทำอย่างนี้ตลอดไปไม่ได้

ถ้าอยากให้ซารางอยู่กับเธอ เธอก็ต้องเผชิญหน้า ไม่ใช่เป็นเหมือนสองสามวันนี้

เมื่อคิดตก ความกดดันก็มลายหายไป เชอร์รีนกอดซารางแล้วเข้าสู่นิทรา

......

อีกที่หนึ่ง

ณ ห้องทำงานของสิริไพบูรณ์กรุ๊ป

ออกัสพับแขนเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นเล็กน้อย เส้นผมปรกอยู่ตรงหน้าผาก ท่าทางผ่อนคลาย ขี้คร้านและหล่อเหลายิ่ง นิ้วมือยาวกำลังพลิกอ่านเอกสารด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ชวนให้คนยากแท้หยั่งถึง

เสียงเคาะประตูแว่วเข้ามา เขาหลุบตาลง ปากเอ่ยคำเงียบง่ายว่า“เข้ามา！”

“ท่านประธานครับ” เลขาเตโชเดินเข้ามา

มือใหญ่ของออกัสล้วงเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะนำเส้นผมออกมาหลายเส้น ซึ่งเส้นผมมีผ้าเช็ดมือราคาสูงห่อไว้ จากนั้นก็ยื่นให้ผู้ช่วยเตโช

ผู้ช่วยเตโชรับมาด้วยความแปลกใจ เขาเตรียมจะพูด ทว่ากลับเห็นประธานของตนดึงเส้นผมของตัวเองมาให้เขาด้วย ต่อด้วยสั่งการด้วยถ้อยคำกะทัดรัดได้ใจความ“ไปตรวจดีเอ็นเอ”

ดี……ดีเอ็นเอ……

ผู้ช่วยเตโชงุนงงอยู่นาน ท่านประธานมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？

เมื่อนึกถึงใบหน้าใสซื่องดงามและมักยิ้มอย่างใจเย็นของคุณครูเชอร์รีน เขาก็เข้าใจขึ้นมา

ยังไม่ทันเดินออกนอกห้องทำงาน เสียงทุ้มต่ำของออกัสเอ่ยขึ้นอีกว่า“ด่วนที่สุด”

“ครับท่านประธาน”

ดวงตาและริมฝีปากของเขายกขึ้น แสงประกายแพรวพรายพลันแวบผ่าน……