ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 181

“พอแล้วๆๆ เธอเองก็คงจะง่วงแล้ว พักผ่อนเถอะ ฉันให้คนขับรถรออยู่ข้างล่าง เออ ใช่แล้ว อาหารบำรุงที่ซื้อมาพวกนั้นเธออย่าลืมกินล่ะ แล้วก็คุณยายของเธอก็กลับมาจากอเมริกาแล้ว สุขภาพร่างกายคงจะไม่เลวเลย ฉันเห็นตอนที่ฝึกฝนอบรมนั้นก็ดูมีพลังมากพออยู่นะ!”

นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นการเชิญแขกออกไป สุนันท์ลุกขึ้นจากโซฟา แล้วกำชับอีกครั้ง

“อืม......”

เดินออกมาจากคอนโด สุนันท์นึกไปถึงที่คุณยายมัทนาโทรมาหาเมื่อเช้านี้ ทั้งบ่นและไม่พอใจเธอกับสิงหาไปต่างๆนานา

ตั้งแต่ที่มีอาการเลือดออกในสมองกะทันหันแล้วส่งไปที่อเมริกา สิงหาไม่เคยไปหาเลย ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาทำเกินไปมากจริงๆ!

ตอนนี้ หัวหน้ามัทนากลับมาจากอเมริกาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นทางด้านความรู้สึกหรือเหตุผล เขาก็จำเป็นจะต้องไปที่เมืองบีเจรอบหนึ่ง

หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เธอกดเบอร์โทรออก : “ขอโทษค่ะ หมายเลขนี้ไม่สามารถติดต่อได้ชั่วคราว กรุณาติดต่อใหม่ภายหลัง.....”

ได้ยินแล้ว ความโมโหที่อยู่ในใจของสุนันท์ก็พุ่งขึ้นมา ไม่มีคนรับใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะโทรอยู่แบบนี้ เขารับสายเมื่อไหร่ เธอก็ค่อยหยุด!

โทรไปโทรมาหลังจากนั้นหกถึงเจ็ดครั้ง ทางปลายสายก็รับสายขึ้นมา เพียงแต่ลมหายใจที่ส่งผ่านโทรศัพท์มานั้นกลับมีลมหายใจหนักและดูขุ่นๆอยู่บ้าง

“คุณทำอะไรอยู่ ทำไมกว่าจะรับสายถึงได้นานขนาดนี้ ฉันโทรหาเจ็ดรอบแล้ว!” สุนันท์รู้สึกเดือด

“กำลังอนุมัติเอกสารอยู่ พรุ่งนี้ข้างบนจะมีคนลงมาตรวจสอบ คุณมีเรื่องอะไรก็พูดมาสั้นๆ” น้ำเสียงของสิงหาฟังแล้วดูแหบพร่าอยู่บ้าง

สุนันท์ได้ยินแล้วรู้สึกว่าผิดปกติ : “เสียงของคุณเป็นอะไรไป? ฟังแล้วทำไมดูไม่ปกติเลย?”

“เป็นหวัดน่ะ อากาศหนาว คุณรีบพูดมาเถอะว่ามีธุระอะไร” สิงหาเร่ง

“ร้อนขนาดนี้ ทำไมถึงเป็นหวัดได้ คุณดูแลตัวเองยังไง ให้ฉันไปอำเภอซีซ่าไปดูแลคุณไหม?”

“ร่างกายคุณเองก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่หรอก มักจะปรับสภาพไม่ได้อีกอยู่แล้ว มาทางนี้ร่างกายจะต้องต่อต้านไม่ได้แน่ๆ คนที่ต้องมารู้สึกสงสารก็ยังเป็นผมอยู่ดี อยู่ที่บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ไปเถอะ เดี๋ยวผมจะหาเวลากลับไป”

ฟังอย่างละเอียดแล้ว ก็สามารถฟังออกถึงการขอไปทีในน้ำเสียงของสิงหา แต่สุนันท์ที่ทำให้เกิดความหวานชื่นนี้กลับฟังไม่ออกเลยแม้แต่นิดเดียว ความโมโหที่ผลุดขึ้นมาในใจเหล่านั้นก็หายไปแล้วเช่นกัน : “ฉันเชื่อคุณค่ะ แล้วก็แม่ฉันกลับมาจากอเมริกาแล้ว คุณหาเวลาไปเมืองบีเจหน่อยนะ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะโกรธเอาได้”

“อืม รู้แล้วครับ มีเรื่องอื่นอีกไหม? ถ้าไม่มีแล้ว ผมวางสายแล้วนะ”

“โอเคค่ะ คุณอย่าลืม--”

ยังไม่ทันสิ้นเสียง ทางปลายสายนั้นก็วางสายไปแล้ว และในตอนที่วางสายไปนั้น สุนันท์แอบได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกสิงหา น้ำเสียงทั้งอ่อนโยน ทั้งนุ่มนวล เหมือนน้ำเลยอย่างไรอย่างนั้น

จากนั้น เธอก็ส่ายหน้า ตัวเองจะต้องหูฝาดแน่ๆ

สี่ปีนี้เทียบกับเมื่อก่อนแล้ว การแสดงออกของสิงหานั้นดีขึ้นมาก บางครั้งสองสามเดือนกลับมาที ถึงแม้จะไม่ได้ค้างที่บ้านตระกูลสิริไพบูรณ์ แต่ก็จะอยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนเธอ ไปเดินช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้า แม้แต่ในหนังสือพิมพ์ของเมืองบีเจยังรายงานข่าวว่าพวกเขาเป็นคู่สามีภรรยาที่เป็นแบบอย่างอีกด้วย!

……..

วันรุ่งขึ้น

เชอร์รีนตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า ล้างหน้าหวีผม หลังจากนั้นก็นั่งรถไปที่คอนโด ป้าบัวเป็นคนเปิดประตู เมื่อเห็นก็รู้แล้วว่าเธอคือหม่ามี๊ของคุณหนูตัวน้อย

ซารางกำลังเล่นกับเจ้าดิ๊ก ได้ยินเสียงแล้ว ร่างเล็กก็รีบพุ่งเข้าไปหา แล้วกอดขาเธอเอาไว้ : “หม่ามี๊!”

ยื่นมือออกมา แล้วอุ้มเธอขึ้นมาจากพื้น หลังจากที่เชอร์รีนขอบคุณป้าบัวแล้ว ก็นั่งลงบนโซฟา อยู่เป็นเพื่อนซาราง