ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 189

พอได้ยินเสียงที่มาจากด้านข้างของตัวเอง คิ้วของเชอร์รีนก็เริ่มขยับ แต่ว่ามือก็ยังคงทำงานต่อไป ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา

จนองุ่นถูกล้างเกือบหมดแล้ว เธอถึงได้เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองอย่างไม่ตั้งใจ แต่ก็เห็นว่าในมือของทั้งสองคนมีองุ่นจำนวนมากที่เปลือกแตกขาด แม้แต่น้ำองุ่นก็ไหลออกมา

ท่าทางดูรื่นเริงไม่น้อย มือเล็กๆ ขาวๆ ของซารางหยิบเอาองุ่นลูกที่มีน้ำไหลออกมา ยื่นไปตรงหน้าของออกัส กลิ้งไปกลิ้งมา และปากเล็กๆของเธอก็พูดว่า “คุณลุงอย่าขยับ เดี๋ยวหนูจะนวดให้”

ออกัสเลิกคิ้วขึ้น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเคร่งขรึมเล็กน้อย พอเห็นดังนั้น ซารางก็รู้สึกกลัว ไม่กล้าทำอะไรไม่ดีต่อ

วินาทีต่อมา ออกัสก็ยื่นแขนที่เรียวยาวของเขาไปหยิบองุ่นจากที่เชอร์รีนได้ล้างเอาไว้แล้ว แล้วก็ปอกเปลือกองุ่นออก พร้อมกับยัดเข้าไปในเสื้อของซาราง

องุ่นยังเปียกน้ำอยู่ เมื่อไหลผ่านเสื้อผ้า ร่างเล็กๆ ของซารางก็บิดเบี้ยว ปากน้อยๆ ของเธอหัวเราะคิกคัก แล้วก็เลียนแบบเขา เยิบองุ่นจากน้ำขึ้นมา แล้วก็ยัดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตผ้าไหมสีดำของเขา

องุ่นบางเม็ดลงไปในเสื้อผ้า ส่วนบางเม็ดก็ไหลลงไปในกางเกงของเขา แล้วก็ไหลผ่านสูตและกางเกงของเขาแล้วตกลงไปที่พื้น

ซารางเต้นอย่างมีความสุข เธอกระโดดโลดเต้น แล้วก็เผลอเหยียบองุ่นที่อยู่ตรงเท้าของตัวเอง จนยุ่งเหยิงไปหมด

ห้องครัวซึ่งสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยเมื่อครู่นี้ กลับกลายเป็นความโกลาหลในทันที ตรงเท้าก็ทั้งยุ่งเหยิงและเลอะเทอะ เชอร์รีนขมวดคิ้วเข้าหากันและพูดว่า “ออกไป！”

เสียงที่ดังขึ้นฉับพลันทำให้ซารางหดตัวเล็กน้อย จะเงียบลงไปทันที แต่ก็ไม่ได้ลืมที่จะปัดความรับผิดชอบ มือน้อยๆ ของเธอยื่นไปดึงกางเกงของออกัสแล้วพูดว่า “คุณลุงขา หม่ามี๊ให้คุณลุงออกไป！”

“เจ้าคนทรยศ！”ออกัสหรี่ตาลง เสแสร้งทำเป็นโกรธ

“หึ!หนูไม่ใช่คนทรยศสักหน่อย คุณลุงนั่นแหละเริ่มก่อน หนูก็เลยทำตามคุณลุง” จมูกอันน่ารักของเธอย่น แล้วก็ตอบอย่างไม่พอใจ

องุ่นที่ถูกเหยียบอยู่ใต้เท้ามันสกปรกขึ้นเรื่อยๆ เชอร์รีนมองซาราง แล้วก็พูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำและเคร่งขรึม “ลูกออกไปเลย！”

ซารางรู้สึกเศร้าใจ เธอก้มหน้าลง แล้วก็จับมือของตัวเองเอาไว้ทั้งสองข้าง ท่าทางนั้นมันดูใสซื่อและน่ารักดี

ออกัสยกริมฝีปากขึ้น เขาเอนตัวเข้าไป แล้วก็อุ้มซารางขึ้นมา แล้วก็เอานิ้วลูบหน้าผากเล็กๆ ของเธอเบาๆ “ถูกทิ้งซะแล้วเหรอ หืม? ”

ซารางไม่พูดอะไร ได้แต่ทำปากมุ่ย มองดูท่าทางของเธอแล้วออกัสก็ได้แต่ยิ้ม แล้วสายตาที่ลึกซึ้งของเขาก็กวาดมองไปที่เชอร์รีน หลังจากนั้นก็พูดกับซารางว่า “หม่ามี๊หนูดุเหมือนเสือไหม？”

ซารางเหลือบมองหม่ามี๊อย่างระมัดระวัง แล้วก็บิดตัวมากอดออกัสไว้แน่น หัวเล็กๆ ของเธอพยักหน้าอย่างรุนแรงเหมือนไก่จิกแล้วก็พูดว่า “เหมือนแม่เสือเลยค่ะ คุณลุงไปเร็ว！”

แล้วเธอก็มองไปที่เชอร์รีนด้วยสายตายั่วยุเล็กน้อย ออกัสอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ใบหน้าหล่อเหลานั้นอ่อนโยนและมีความสุข

เชอร์รีนไม่พูดอะไร แล้วก็ไม่ไปโต้เถียงอะไรกับเขา สำหรับสายตาที่ยั่วยวนและลำพองใจนั้น เธอเอาแก้วตักน้ำขึ้นมาจากอ่าง แล้วก็สาดเข้าไปที่เขาทันที

แน่นอนว่าสายตาและร่างกายว่องไวกว่า ออกัสอุ้มซารางหลบไปด้านข้าง แล้วก็เดินออกจากห้องครัวไปด้วยรอยยิ้ม

พอทั้งสองคนเดินออกไปแล้ว เชอร์รีนก็กัดฟัน ก้มตัวลงและทำความสะอาดบนพื้น ไม่ควรปล่อยให้เขาเข้ามาในห้องครัวเลยจริงๆ ！

ในห้องรับแขกนั้น ออกัสนั่งพิงโซฟาอยู่ ซารางก็ห้อยโหนอยู่บนตัวเขาเหมือนลิง เมื่อเด็กๆ ของเธอก็กดรีโมท

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ป้าบัวก็ยิ้มออกมา ความสัมพันธ์ระหว่างคุณออกัสกับคุณหนูน้อยนั้นดีขึ้นมากเลย

พอเดินไปถึงห้องครัว หลังจากที่เธอเห็นเชอร์รีนกำลังทำความสะอาดพื้นอยู่นั้น ก็รีบพูดว่า “คุณเชอร์รีน ให้ป้าทำเองเถอะค่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า ให้ฉันทำเองเถอะ ไหนๆ มือฉันก็เลอะไปแล้ว ให้เลอะคนเดียวเถอะค่ะ”

ถึงแม้ว่าจะรู้ดีว่าเรื่องบางอย่างก็ไม่ควรถาม แต่ว่า ป้าบัวก็ยังไม่สามารถอดทนต่อความสงสัยในใจได้ ก็เลยถามว่า “ทำไมตอนแรกคุณเชอร์รีนถึงหย่ากับคุณออกัสเหรอคะ？”

เธอรู้สึกว่าทั้งสองคนนี้เหมาะสมกันมาก แล้วอีกอย่างก็ยังมีซารางอีก ดูเป็นครอบครัวที่มีความสุขมาก แล้วทำไมถึงต้องหย่ากันด้วยล่ะ?

พอได้ยินดังนั้น มือของเชอร์รีนก็ชะงักไปทันที แต่ก็กลับมาเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว แล้วก็ตอบอย่างสบายๆ ว่า “ก็หย่านั่นแหละค่ะ”

ป้าบัวก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เธอก็แค่รู้สึกเสียดายพวกเขาทั้งสองคน