ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 200

เขาไม่อยากให้เธอรู้สึกผิด เขาเห็นซารางเหมือนเป็นลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองมาโดยตลอด พ่อช่วยลูกสาว มันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

“ฉันเข้าใจ แต่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นเพราะซาราง ฉันก็จะยังคงดูแลคุณอยู่ดี เพราะในใจซาราง คุณคือพ่อของเธอมาโดยตลอด”

เชอร์รีนพูดช้าๆ เน้นทีละคำ

คำพูดนี้สัมผัสหัวใจขององค์ชายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขาก็ยังปฏิเสธอยู่ดี “เชอร์รีน คุณไปกับซารางเถอะ ผมอยู่เฝ้าเมืองS ก็ดีเหมือนกัน จะว่าไปแล้วงานของผมก็อยู่ที่นี่”

“ขาของคุณยังไม่สามารถฟื้นฟูให้เหมือนเดิมได้ จะทำงานได้ยังไง?” เชอร์รีนขมวดคิ้วครุ่นคิด นิสัยใจคอขององค์ชายนั้นดื้อรั้นทีเดียว!

“งานที่ต้องวิ่งมันทำไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว แต่ยังสามารถวิเคราะห์คดีได้”

เธอไม่อยากคุยกับเขาต่อไปแล้ว จึงพูดขึ้นมาตรงๆ ว่า “คุณก็รู้จักนิสัยฉันดี ดังนั้นตราบใดที่ฉันตัดสินใจแล้ว จะไม่มีวันเปลี่ยนใจ”

ซารางเงยหน้าขึ้นมาด้วยความงุนงง ปากของเธอยังเต็มไปด้วยแอปเปิล น้ำเสียงละมุนละไมของเธอดังอู้อี้ “คุณอาองค์ชายไม่อยากอยู่กับแม่ของหนูแล้วเหรอคะ?”

“เปล่า” องค์ชายมองไปที่เธอด้วยความเอ็นดู

“มันเป็นเพราะหนูทำให้ขาของคุณอาองค์ชายขยับเขยื้อนไม่ได้ ดังนั้นคุณอาองค์ชายเลยไม่ชอบหนูแล้วใช่ไหม?” ซารางกะพริบตาปริบๆ ถามอย่างจริงจัง

“คุณอาองค์ชายจะไม่ชอบซารางได้ยังไงล่ะ คิดมาก” เขาเอื้อมมือไปบีบจมูกเธอ

น้ำตาคลอเป็นประกายอยู่ในดวงตา ซารางเบะปากทำท่าจะร้องไห้ “คุณอาองค์ชายโกหก คุณอาองค์ชายต้องไม่ชอบหนูแล้วแน่ๆ เลย!”

สาวน้อยร้องไห้ตาแดงจมูกแดง หัวไหล่น้อยๆ ของเธอสั่นเทา ร้องสะอึกสะอื้น เหมือนกระต่ายที่ถูกทอดทิ้ง

สิ่งที่องค์ชายทนดูไม่ได้ก็คือสาวน้อยร้องไห้ พอเห็นสาวน้อยร้องไห้เขาก็รีบปลอบ

ซารางไม่สนใจเขา ร้องไห้ไปพลางเช็ดน้ำตาไปพลาง เธอร้องไห้อย่างเสียอกเสียใจ “คุณอาองค์ชายต้องไม่ชอบหนูแล้วแน่ๆ เลย! หนูก็ไม่ชอบคุณอาองค์ชายแล้ว ไม่ชอบอีกต่อไป”

องค์ชายจะยอมทนดูซารางร้องไห้จนหายใจไม่ออกได้อย่างไร เขาใจอ่อนแล้ว “เอาล่ะ ไป เราจะไปด้วยกัน”

อันที่จริงเพิ่งผ่าตัดเสร็จ จะไปทำงานทันทีไม่ได้อยู่แล้ว ก็ถือเสียว่าไปพักร้อนให้สบายใจ อยู่เป็นเพื่อนซารางสักระยะหนึ่ง

มือน้อยขาวผุดผ่องเช็ดน้ำตา ในที่สุดซารางก็เปลี่ยนเสียงร้องไห้เป็นเสียงหัวเราะ ยังตั้งใจขยิบตาให้แม่ เธอเจ๋งสุดยอดไปเลยใช่ไหม!

รอยยิ้มคลุมเครือปรากฏขึ้นในดวงตา เชอร์รีนแอบยกนิ้วโป้งให้เธอ พอเห็นดังนั้น สาวน้อยก็ยิ่งหัวเราะอย่างมีความสุข

จากนั้นเชอร์รีนก็เดินไปที่ห้องทำงานของแพทย์เจ้าของไข้ สอบถามเรื่องที่ต้องระมัดระวังและให้ความสำคัญ

จากนั้นเธอก็ไปชำระค่าใช้จ่ายสำหรับหลายวันนี้ ทางโรงพยาบาลบอกเธอว่า ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ได้รับการโอนไปยังชื่อของคุณออกัสแล้ว และได้รับการชำระเงินเต็มจำนวนเรียบร้อยแล้วด้วย

เธอถึงกับอึ้งไป หลังจากกล่าวขอบคุณ เธอก็ออกไปจากที่นี่ จากนั้นจึงไปซื้อตั๋วรถไฟความเร็วสูงสามใบไปยังเมืองทะเลหทัย

ในขณะเดียวกัน เธอยังได้บอกกับพ่อแม่ กนกอรและจักรกฤษเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเธอ

กนกอรกลัวว่าเธอจะจัดการคนเดียวไม่ไหว จึงเสนอว่าขอไปที่เมืองทะเลหทัยด้วย เพื่อช่วยเธอดูแล แต่เชอร์รีนปฏิเสธ

เธอคิดว่าเธอควรจะดูแลด้วยตัวเธอเอง พ่อแม่ของเธออายุมากแล้ว ไม่เหมาะที่จะเดินทางไปไหนมาไหนให้เหนื่อย

ตั้งแต่ตอนบ่ายจนกระทั่งตกกลางคืน ออกัสไม่ได้เข้ามาที่โรงพยาบาลเลย แค่โทรหาซารางหนึ่งครั้งตอนสองทุ่มกว่าเท่านั้น