ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 21

ครูริฐาเขย่าแขนของเธออย่างแปลกใจ “คุณครูเชอร์รีน!”

เมื่อรอให้เชอร์รีนได้สติตอบกลับมา ออกัสก็มายืนอยู่ตรงด้านหน้าของเธอแล้ว และพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมเลย “ไปเถอะ”

เขาใส่ชุดสูทที่ตัดเย็บเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า ความหรูหรามีระดับจากภายในมันแผ่ออร่าออกมาภายนอก ยิ่งทำให้ไม่เป็นส่วนเดียวกับร้านกาแฟนี้เลย

ร่างกายสั่นเล็กน้อย เธอจิกเล็บเข้าเนื้อนุ่มในอุ้งมือ พร้อมทั้งพยายามรักษาสีหน้าของตนเองให้สงบลงด้วย “ฉันมีธุระ”

สามารถยื้อเวลาได้สักพัก ก็จะยื้อเอาไว้ ขอแค่มีโอกาสสักนิด เธอก็จะวิ่งหนีเตลิดไปเลย!

สายตาของครูริฐาประเมินผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงด้านหน้า ความเป็นแม่สื่อที่อยู่ในตัวพลันออกอาการทันที

รูปร่าง กิริยามารยาท เป็นของชั้นดีเกรดพรีเมี่ยมเลย เธอใช้ชีวิตมาค่อนชีวิต ยังไม่เคยเจอผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเร้าใจขนาดนี้มาก่อนเลย

“คุณครูเชอร์รีน คนนี้คือใครเหรอ?” ครูริฐากลอกตาไปมาอย่างรวดเร็ว

“ผู้ปกครองของนักเรียนค่ะ” เชอร์รีนตอบเลี่ยงประเด็นให้ผ่อนหนักเป็นเบา

ออกัสย่นคิ้วหากันเล็กน้อย และเริ่มหมดความอดทน แค่ยังคอรอคอยอยู่

“คุณคะ เรื่องปัญหาเกี่ยวกับการเรียนเดี๋ยวค่อยคุยกับคุณครูเชอร์รีนหลังจากนี้ได้ไหมคะ ตอนนี้เธอกำลังดูตัวอยู่ค่ะ ไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไหร่” ครูริฐาใช้น้ำเสียงอย่างระมัดระวัง ผู้ชายคนนี้เห็นก็รู้แล้วว่ามีแบล็กกราวน์ดี ยังไงก็ต้องระวังให้ดีสักหน่อย

ออกัสเลิกคิ้วขึ้น จากนั้นถึงได้สนใจในตัวของผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ซึ่งก็เป็นคนทั่วไป ไม่มีจุดเด่นตรงไหนที่ทำให้คนจดจำเลย

ชายหนุ่มวัยรุ่นลุกขึ้นยืน การถูกบรรยากาศกดดันอย่างหนัก จนเขาแสดงอาการอึดอัดออกมาเล็กน้อย “สวัสดีครับ”

ออกัสพยักหน้าให้อย่างเย็นชา นั่นก็หมายถึงการตอบโต้ของเขาแล้ว สายตากลับจ้องที่ตัวของเชอร์รีนอีกครั้ง “ยังไม่ไปอีกเหรอ? คุณครูเชอร์รีน?”

การถูกเพิกเฉยจนแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน ชายหนุ่มอายุน้อยกว่าจึงเอ่ยปากพูดกับครูริฐาว่า “คุณครูเชอร์รีนมีธุระเร่งด่วนต้องไปจัดการ งั้นค่อยนัดเจอกันในวันอื่น ไม่ทราบว่าเบอร์โทรศัพท์ของคุณครูเชอร์รีนคืออะไรหรือครับ?”

เชอร์รีนบอกเบอร์โทรศัพท์ให้กับชายหนุ่มวัยรุ่นไป เมื่อทำการบันทึกเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มวัยรุ่นกล่าวบอกลาอย่างมีมารยาท และเดินออกไปทันที

ครูริฐาเองก็ไม่สะดวกที่จะนั่งตรงนั้นต่อ แต่ยังไม่ลืมกำชับให้เชอร์รีนกับชายหนุ่มวัยรุ่นคนนั้นติดต่อกันทางโทรศัพท์ เพื่อจะสร้างความสนิทสนมกัน

เหลือแค่คนเพียงสองคน ออกัสเริ่มขยับปากพูด แถมยังแสดงท่าทางเจ้ายศเจ้าอย่างไร้ความรู้สึก ยากเกินกว่าจะคาดเดาได้ “นี่คือขั้นตอนการดูตัวงั้นเหรอเนี่ย?”

เชอร์รีนไม่ได้พูดอะไร แต่เม้มริมฝีปากเอาไว้ เพื่อรอคอยจังหวะให้มาถึง

“ทุกครั้งที่คุณครูเชอร์รีนมาดูตัวก็ต้องแจกเบอร์โทรศัพท์ให้กับอีกคนไปแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?” ออกัสย่นคิ้ว และทำท่าทางแปลกใจ

บรรยากาศเช่นนี้เชอร์รีนอยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ได้แล้ว พลางสูดลมหายใจเข้า เธอเริ่มพูดออกมา “ฉันขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ค่ะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ขายาวๆ ของออกัสก็ยื่นไปทางขวา เพื่อเป็นการดักทางของเธอเอาไว้ พลันใช้สายตากวาดมองยังกระเป๋าเดินทาง และพูดเสียดแทงอย่างผิดปกติ “ไปห้องน้ำยังต้องเอากระเป๋าเดินทางไปอีกเหรอ?”

เชอร์รีนตัวแข็งทื่อ หน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลย “ฉันไม่มีวันเอาเด็กคนนี้ออก! ไม่มีทางเอาออกแน่!”