หลังจากที่ผ่านไปซักพักหนึ่ง ก็มีข้อความส่งมาอีกหนึ่งข้อความ เธอขมวดคิ้วพลางกดเปิด : นอนแล้วจริงๆเหรอ?
เธอจึงลบข้อความทั้งหมดไปเสียเลย และผ่านไปอีกพักหนึ่ง เสียงข้อความก็ดังขึ้นมาอีก เธอรู้ว่าเขาเป็นคนส่งมา จึงไม่ได้อ่าน
ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอ่าน เพราะว่าในใจนั้นได้ตัดสินใจไปเรียบร้อยแล้ว
หลังจากนั้น โทรศัพท์มือถือก็ไม่ได้ดังขึ้นมาอีก ดวงตาของเชอร์รีนไหวติง เธอหลับตาลง แล้วพลิกตัวนอนตะแคง
วันรุ่งขึ้นตื่นเช้าขึ้นยิ่งกว่าเดิม กดโทรศัพท์มือถือดูเวลา แล้วกดไปโดนข้อความ สองคำว่า : ฝันดี
มือชะงักไปครู่หนึ่ง เธอปิดมือถือลงอย่างไม่มีความรู้สึกอารมณ์ขึ้นลงใดๆมากนัก เห็นว่าเป็นเวลาตีห้าแล้ว จึงรีบลุกขึ้น แล้วปลุกซาราง เธอจะต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาว และซารางยังจะต้องเป็นเด็กโปรยดอกไม้ จะสายไม่ได้.....
เห็นได้ชัดว่าซารางยังนอนไม่เต็มอิ่ม มือเล็กๆขาวเนียนทั้งสองข้างขยี้ตา ร่างเล็กเข้าไปชิดในอ้อมกอดของกนกอรอย่างไม่ยอมตื่น
กลัวว่าจะเป็นการปลุกทั้งสองคนให้ตื่น เชอร์รีนก้มลงแล้วตบหลังซารางเบาๆ แล้วเอ่ยพูดขึ้นมาอย่างแผ่วเบา : “ซาราง ลุกขึ้นมาเร็วๆ อย่าดื้อสิลูก หนูจะไม่เป็นเด็กโปรยดอกไม้แล้วเหรอ?”
ผลปรากฏว่าเธอหลับตา แล้วขยับไปอีกทางด้านหนึ่ง ไม่ยอมลุกขึ้นมา เห็นได้ชัดว่ายังหลับไม่เต็มอิ่ม ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไม่ตื่น
แล้วเธอก็ไม่พูดดีๆอีกแล้ว ขยับมือแล้วอุ้มร่างของซารางขึ้นมา คิดไม่ถึงว่าจะโกรธมากแบบนี้ สองขานั้นสะบัดไม่หยุด
บังคับพาเธอออกไป เชอร์รีนล้างหน้าแปรงฟันแล้วหลังจากนั้นก็พาซารางไปยังสถานที่แต่งหน้าของนาโน
สวมใส่ชุดแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เวลานี้กำลังแต่งหน้าอยู่ ยังไม่เปลี่ยนแปลงสไตล์แบบเมื่อก่อนจริงๆ ด้านหลังโล่ง ไม่ใช่กระโปรงบาน แต่เป็นกระโปรงยาวทรงนางเงือก ทำให้เดิมทีรูปร่างที่เป็นส่วนโค้งส่วนเว้าของเธอนั้นยิ่งมีความประณีตและขับให้เด่นมากยิ่งขึ้น บนชายกระโปรงและตรงคอของชุดแต่งงานนั้นย้อยลงมาด้วยเพชรรูปดาว ราวกับดวงดาวที่วาววับเต็มท้องฟ้า งดงามเป็นอย่างมาก
“ว้าว คุณน้าสวยจริงๆเลยค่ะ!” เดิมทีซารางที่งัวเงียสะลึมสะลืออยู่ก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที เดินไปรอบๆนาโนไม่หยุด
“มา หอมแก้มน้าหน่อย” นาโนหันหน้าด้านข้างให้
ปากเล็กของซารางยื่นเข้าไปเกือบจะถึงแล้ว แต่กลับถูกเชอร์รีนขวางเอาไว้ : “อย่าซนสิ หน้าของเธอเพิ่งจะแต่งหน้าเสร็จนะ อยากจะให้น้ำลายของซารางทำให้หลุดออกใช่ไหม?”
นาโนยิ้มออกมาอย่างสวยหยาดเยิ้ม ในมือถือช่อดอกไม้ บิดเอวโพสท่า : “ฉันสวยไหม?”
เชอร์รีนเหลือบมองแวบหนึ่ง คิ้วกระตุก แต่ก็พยักหน้าลงอย่างชื่นชม : “สวย สวยเหลือเกิน ทั้งน่าทึ่งแล้วก็น่าประทับใจด้วย”
“พอแล้ว จะว่าไป เธอกับคุณชายใหญ่ออกัสเป็นยังไงบ้างแล้ว ฉันได้ยินดนัยบอกว่า คุณชายใหญ่ออกัสตามเธอไปถึงเมืองทะเลหทัย ทั้งหน้าด้านหน้าทนแบบนี้ พวกเธอไม่มีความคืบหน้าแม้แต่นิดเดียวเลยเหรอ?”
“คุณน้า ทั้งหน้าด้านหน้าทนหมายความว่าอะไรเหรอคะ?” ซารางที่นอนคว่ำหน้าอยู่ที่โต๊ะเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่อาย
“ก็คือหน้าไม่อายไงคะ”
เชอร์รีนเปลี่ยนชุดพิธีการให้กับซารางไปพลางเอ่ยขึ้น : “ฉันจะแต่งงานกับองค์ชายในอีกไม่นานนี้แล้ว”
นาโนรู้สึกตะลึงงันไป สีหน้าท่าทางนั้นเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา : “เธอแน่ใจนะ ในใจเธอคิดดีแล้วใช่ไหม?”
“อืม” เธอพยักหน้า
เห็นเช่นนี้แล้ว นาโนก็ไม่ได้เอ่ยพูดออกมาอีก เธอเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวที่สุดในบรรดาพวกเธอสามคน ทำเรื่องให้ยืดเยื้อน้อยครั้งมาก เพียงแค่เป็นเรื่องที่ตัดสินใจแล้วก็ยากที่จะหันกลับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง