ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 223

ดวงตาคมราวกับมีเลือดพลุ่งพล่าน จ้องเขม็งมององค์ชาย อยากจะเลาะกระดูกของอีกฝ่ายไม่ให้เหลือในชั่วพริบตา

เขาโกรธมาก และมีอารมณ์โมโหที่รุนแรง ในใจอยากจะหักคออันเรียวระหงของเธอทิ้งซะ

เธอปฏิเสธเขา แต่กลับไปถ่ายพรีเวดดิ้งกับองค์ชาย และจะแต่งงานกับองค์ชายอีก เรื่องนี้เขาทนรับมันไม่ได้

องค์ชายที่กำลังจะอ้าปากพูด ออกัสก็หันหลังให้ ยื่นมือไปคว้าข้อมือของเชอร์รีน แล้วพาเธอลงบันไดไป ด้วยแรงอันมหาศาล

“ปล่อยฉัน！ออกัส ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ คุณจะทำอะไร！” เชอร์รีนดิ้นรนขัดขืน ขยับแขนเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม และทุกครั้งที่ขยับ ก็เกิดความเจ็บปวดที่รุนแรงตามมาด้วยทุกครั้ง

เขากำข้อมือที่เจ็บปวดของเธอให้แน่นยิ่งขึ้น ดิ้นไม่หลุด ขยับไปไหนไม่ได้ และองค์ชายก็เคลื่อนไหวไม่สะดวก ได้แต่มองดูเธอถูกฉุดกระชากไป

ออกจากย่านที่พักอาศัย ออกัสลากเธอเข้าไปในร้านกาแฟที่เคยมานั่งเมื่อครั้งก่อน และจึงได้ปล่อยข้อมือเธอในที่สุด

จับไปยังข้อมือที่เจ็บปวด เชอร์รีนขมวดคิ้ว“ออกัส คุณเป็นบ้าอะไร ！”

ยิ้มเยาะ ด้วยร่างกายอันเย็นเยือกของออกัส เขาโน้มตัวลง จูบไปที่ริมฝีปากของเธอ และจูบมันอย่างแรง

เชอร์รีนขัดขืน แต่ขยับไม่ได้ จึงกัดไปที่ริมฝีปากของเขา กัดจนริมฝีปากของเขามีเลือดไหลออก เขาก็ถึงได้ปล่อย

หอบหายใจแรง ออกัสเช็ดเลือดบนริมฝีปากบางออกอย่างลวกๆ ยิ้มเยาะ“บ้างั้นเหรอ ? ผมบอกว่าผมต้องการคุณ แต่คุณกลับทิ้งลูกเอาไว้ให้ผม หันหลังแล้วมาถ่ายรูปงานแต่งงานกับองค์ชาย คุณว่าผมเป็นบ้าเพราะอะไรล่ะ ？”

“ฉันจะแต่งงานกับเขา ก็ต้องถ่ายรูปแต่งงานอยู่แล้วไหม —”

แน่นอนว่า ไม่รอให้เธอได้พูดจบ ออกัสก็โน้มตัวไปข้างหน้า และจูบเธออย่างดุเดือดอีกครั้ง

คนบ้าคนนี้！สองมือของเชอร์รีนทุบตีไปที่หน้าอกของเขา แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้เลย เธอจึงกัดไปที่ริมฝีปากของเขาอีกครั้ง และครั้งนี้ กลิ่นคาวเลือดก็คละคลุ้งไปทั่วโพลงปากของคนทั้งสอง

เมื่อผละออก ริมฝีปากของทั้งคู่ก็ย้อมไปด้วยสี และมีคราบเลือดปนมาด้วยเล็กน้อย หน้าอกของเชอร์รีนกระเพื่อมไหว รู้สึกโกรธ“ออกัส！”

เขาไม่ได้สนใจเธอ หอบหายใจหนัก “ ยังจะแต่งงานกับเขาอีกไหม？”

“แต่ง——”

เขาจูบเธออีกครั้ง หนักกว่าสองครั้งที่แล้ว และเธอก็กัดเขาอีก

“กลับไปกับผม ที่เมืองs ！”

“ไม่——”

เขาจูบเธอต่อ แรงแบบนี้ไม่ใช่การจูบ แต่ราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวเสียมากกว่า และเธอก็หมดแรงที่จะกัดแล้ว

“คุณรักเขาไหม ？”

“รัก——”

จูบลงไปอีก แต่เชอร์รีนขาอ่อนแล้ว บวกกับสูดอากาศเข้าปอดไม่ได้ เธอจึงรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเล็กน้อย

แผลที่กลีบปากของคนทั้งสองไม่มีใครรุนแรงกว่าใคร ออกัสถามคำถาม ขอแค่เธอตอบได้ไม่ตรงใจ เขาก็จะกดจูบเธอราวกับสัตว์ป่า

เป็นอยู่แบบนี้ ซ้ำๆไปมา จนเชอร์รีนไม่มีแรงยืน ก็จึงต้องนั่งลงตรงเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ