กนกอรที่อยู่ข้างหลังยิ้มออกมา พร้อมคิดว่าการตัดสินใจของเธอถูกต้องแล้วจริงๆ “ออกไปได้หรือยัง”
แต่ปลายทางกลับเป็นสนามบินไม่ใช่สถานีรถไฟ พี่ให้ผู้ช่วยเตโชยกเลิกตั๋วรถไฟแล้ว และเปลี่ยนเป็นตั๋วเครื่องบิน
ผู้ช่วยเตโชรออยู่ที่สนามบินแล้ว เมื่อเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาตรวจสอบกระเป๋าเดินทาง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดี และเครื่องได้ออกไปแล้ว ทั้งสามคนจึงกลับ
ตอนเช้าตื่นเช้าเกินไป แถมฝนเริ่มตกห่าใหญ่ เมื่อมาถึงคอนโด เชอร์รีนก็สะลืมสะลือ และหลับไปบนโซฟา ส่วนซารางก็หลับมาตลอดทาง ไม่ตื่นเลย
เมื่อออกัสมาส่งสองแม่ลูกที่คอนโดแล้ว เดิมทีเขาก็คิดจะกลับไปที่บริษัท แต่เมื่อหันมาเห็นสองแม่ลูกที่หลับฝันหวานอยู่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะลุ่มหลง และรู้สึกเหนื่อยล้า พร้อมทั้งเกิดความง่วงขึ้นมา
ทั้งสามคนนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่สีดำ เสียงเดียวที่ดังอยู่ในห้องคือเสียงหายใจผสมปนเปกันเบาๆ เงียบมาก มากจริงๆ
….
สุนันท์ไปที่บริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่าในห้องผู้บริหารนั้นว่างเปล่า
“ออกัสล่ะ” เธอมองไปที่ผู้ช่วยเตโช
ผู้ช่วยเตโชลำบากใจ เขาไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างไรดี สีหน้าลังเลและยุ่งเหยิงของเขาทำให้สุนันท์เดาออกในทันที “เขาอยู่กับเชอร์รีนหรอ”
ผู้ช่วยพยักหน้า สุนันท์ขมวดคิ้วสูงแล้วถามต่อว่า “ไปไหน”
“พักผ่อนที่คอนโดครับ”
หึหึ เจ้าเล่ห์จริงๆ ถึงขนาดพาลูกชายเธอเสียคนขนาดนี้ได้ แม้แต่บริษัทก็ไม่สนใจ เอาแต่นอนหลับอยู่ในคอนโด
ความโกรธเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง แม้แต่ผู้ช่วยเตโชก็สัมผัสได้ถึงความร้อนระอุที่เกิดขึ้น รองเท้าส้นสูงที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอกระแทกพื้นเสียงดัง ก่อนจะเดินออกไปด้วยความโกรธ
เธอจะไม่มีทางปล่อยนางสาระเลวนั่นต่อไป ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปตกุลศิริไพบูรณ์ทั้งหมดต้องตกไปอยู่ในกำมือเธอแน่
นังเจ้าเล่ห์ คงจะภูมิใจมากสินะที่สามารถจับผู้ชายได้ คอยดูสิว่าถ้าโดนฉีกหน้าแล้ว เธอจะเชิดหน้าชูตายังไงได้อีก!
ความคิดของสุนันท์กลายเป็นความหวัดระแวงจนแทบบ้าอย่างแยกไม่ออก เธอไม่รู้เลยว่าความคิดที่เธอกำลังคิดในเวลานี้ช่างน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน
ตราบใดที่ทำตามขั้นตอนนี้ ถึงจะรู้สึกเสียใจในอนาคต แต่วันเวลาก็ไม่อาจย้อนกลับไปเหมือนสายน้ำ
…..
เมื่อตื่นมาในตอนเที่ยง เชอร์รีนเห็นชายหนุ่มข้างกาย ถึงจะรู้ตัวว่าเขาก็โดดงานเหมือนกัน!
เขาเป็นถึงประธานบริษัท ทำไมไม่มีความยับยั้งชั่งใจ มานอนแบบนี้ได้ยังไง!
เมื่อเห็นว่าเขานอนหลับสบาย เธอจึงไม่ส่งเสียงรบกวนเขา เธอยกแขนที่พาดบนร่างเธอออก และลุกจากเตียงไปที่ห้องครัว
ตอนนี้ซารางเอาแต่ร้องจะกินบะหมี่ เธอให้เชอร์รีนทำบะหมี่ผัด ออกัสกินซุป ส่วนตัวเองกินบะหมี่แห้ง
ซารางผู้อย่างเชื่อฟัง ”หม่ามี๊เจ๋งสุดๆ! ถ้าแด๊ดดี้ไม่เอาหม่ามี๊ จะต้องมีคุณลุงมากมายมาจีบแน่ๆ”
ออกัสที่เพิ่งเข้ามาในครัวเมื่อได้ยินก็หน้ามืดทันที “เด็กน้อย ฉันเป็นแด๊ดดี้แท้ๆของเธอนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง