ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 315

กนกอรที่อยู่ข้างหลังยิ้มออกมา พร้อมคิดว่าการตัดสินใจของเธอถูกต้องแล้วจริงๆ “ออกไปได้หรือยัง”

แต่ปลายทางกลับเป็นสนามบินไม่ใช่สถานีรถไฟ พี่ให้ผู้ช่วยเตโชยกเลิกตั๋วรถไฟแล้ว และเปลี่ยนเป็นตั๋วเครื่องบิน

ผู้ช่วยเตโชรออยู่ที่สนามบินแล้ว เมื่อเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาตรวจสอบกระเป๋าเดินทาง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดี และเครื่องได้ออกไปแล้ว ทั้งสามคนจึงกลับ

ตอนเช้าตื่นเช้าเกินไป แถมฝนเริ่มตกห่าใหญ่ เมื่อมาถึงคอนโด เชอร์รีนก็สะลืมสะลือ และหลับไปบนโซฟา ส่วนซารางก็หลับมาตลอดทาง ไม่ตื่นเลย

เมื่อออกัสมาส่งสองแม่ลูกที่คอนโดแล้ว เดิมทีเขาก็คิดจะกลับไปที่บริษัท แต่เมื่อหันมาเห็นสองแม่ลูกที่หลับฝันหวานอยู่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะลุ่มหลง และรู้สึกเหนื่อยล้า พร้อมทั้งเกิดความง่วงขึ้นมา

ทั้งสามคนนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่สีดำ เสียงเดียวที่ดังอยู่ในห้องคือเสียงหายใจผสมปนเปกันเบาๆ เงียบมาก มากจริงๆ

….

สุนันท์ไปที่บริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่าในห้องผู้บริหารนั้นว่างเปล่า

“ออกัสล่ะ” เธอมองไปที่ผู้ช่วยเตโช

ผู้ช่วยเตโชลำบากใจ เขาไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างไรดี สีหน้าลังเลและยุ่งเหยิงของเขาทำให้สุนันท์เดาออกในทันที “เขาอยู่กับเชอร์รีนหรอ”

ผู้ช่วยพยักหน้า สุนันท์ขมวดคิ้วสูงแล้วถามต่อว่า “ไปไหน”

“พักผ่อนที่คอนโดครับ”

หึหึ เจ้าเล่ห์จริงๆ ถึงขนาดพาลูกชายเธอเสียคนขนาดนี้ได้ แม้แต่บริษัทก็ไม่สนใจ เอาแต่นอนหลับอยู่ในคอนโด

ความโกรธเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง แม้แต่ผู้ช่วยเตโชก็สัมผัสได้ถึงความร้อนระอุที่เกิดขึ้น รองเท้าส้นสูงที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอกระแทกพื้นเสียงดัง ก่อนจะเดินออกไปด้วยความโกรธ

เธอจะไม่มีทางปล่อยนางสาระเลวนั่นต่อไป ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปตกุลศิริไพบูรณ์ทั้งหมดต้องตกไปอยู่ในกำมือเธอแน่

นังเจ้าเล่ห์ คงจะภูมิใจมากสินะที่สามารถจับผู้ชายได้ คอยดูสิว่าถ้าโดนฉีกหน้าแล้ว เธอจะเชิดหน้าชูตายังไงได้อีก!

ความคิดของสุนันท์กลายเป็นความหวัดระแวงจนแทบบ้าอย่างแยกไม่ออก เธอไม่รู้เลยว่าความคิดที่เธอกำลังคิดในเวลานี้ช่างน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน

ตราบใดที่ทำตามขั้นตอนนี้ ถึงจะรู้สึกเสียใจในอนาคต แต่วันเวลาก็ไม่อาจย้อนกลับไปเหมือนสายน้ำ

…..

เมื่อตื่นมาในตอนเที่ยง เชอร์รีนเห็นชายหนุ่มข้างกาย ถึงจะรู้ตัวว่าเขาก็โดดงานเหมือนกัน!

เขาเป็นถึงประธานบริษัท ทำไมไม่มีความยับยั้งชั่งใจ มานอนแบบนี้ได้ยังไง!

เมื่อเห็นว่าเขานอนหลับสบาย เธอจึงไม่ส่งเสียงรบกวนเขา เธอยกแขนที่พาดบนร่างเธอออก และลุกจากเตียงไปที่ห้องครัว

ตอนนี้ซารางเอาแต่ร้องจะกินบะหมี่ เธอให้เชอร์รีนทำบะหมี่ผัด ออกัสกินซุป ส่วนตัวเองกินบะหมี่แห้ง

ซารางผู้อย่างเชื่อฟัง ”หม่ามี๊เจ๋งสุดๆ! ถ้าแด๊ดดี้ไม่เอาหม่ามี๊ จะต้องมีคุณลุงมากมายมาจีบแน่ๆ”

ออกัสที่เพิ่งเข้ามาในครัวเมื่อได้ยินก็หน้ามืดทันที “เด็กน้อย ฉันเป็นแด๊ดดี้แท้ๆของเธอนะ”