ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 347

"เหตุผลแค่นี้จริงๆเหรอ ฉันไม่เชื่อหรอก! การทำงานของเลขาเตโชโดดเด่นมาก ฉันก็ย่อมไม่ได้แย่มากขนาดนั้น โปรเจกต์นี้ฉันมั่นใจว่าฉันจะทำให้ดีที่สุด คุณไม่จำเป็นต้องกลัวว่าฉันจะฉวยโอกาสเกาะแกะคุณ ฉันรู้ตัวดี และฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงโง่ ฉันรู้ว่าในใจคุณคิดอะไรอยู่ ขณะเดียวกันฉันก็รู้ว่าคนที่คุณรักที่สุดก็คือยู่ยี่ ฉันจะทำตามอย่างไม่ออกนอกลู่นอกทางแน่นอน จะทำอะไรเกินเลย ได้โปรดมอบโปรเจกต์นี้ให้ฉันเถอะค่ะ!"

คำพูดของเรนนี่จริงจังมากอย่างที่น้อยครั้งจะได้ยิน และมีท่าทางที่บอกว่าไม่เอาเรื่องงานมาปนเรื่องส่วนตัว

"โปรเจกต์ไม่ว่าคุณจะทำหรือไม่ทำมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมากไม่ใช่เหรอ?" หัสดินขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้ง

ในขณะเดียวกันคิ้วของยู่ยี่ก็เลิกขึ้น เขากำลังคุยกับใคร ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องของบริษัท แต่มันให้รู้สึกกับเธอว่ามีบางอย่างผิดปกติ

พนักงานของบริษัทล้วนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา เขาเป็นรองประธาน บริษัท เมื่อเขาตัดสินใจแล้วอีกฝ่ายก็ต้องเชื่อฟัง มีการต่อรองการได้ยังไง?

อีกอย่างนอกจากผู้ช่วยของเขา ก็ไม่มีใครรู้เบอร์โทรส่วนตัวของเขาเลย

ฝ่ายตรงข้ามคือใครกันแน่?

ใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย อดคิดไปต่างๆนาๆไม่ได้ ข้าวสวยในถ้วยก็ไม่ขยับเป็นเวลานาน

ตอนนี้เธออยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร!

"สำหรับคุณมันไม่ได้ต่างอะไรกันมากนัก แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่ หรือคุณไม่รู้หรือว่าโปรเจกต์ของบริษัทเรามีค่าคอมมิชชั่น ใช่ ตอนนี้ฉันต้องการเงิน ดังนั้นถึงได้ทุ่มเทกับมันอย่างมาก เราจะแยกเรื่องกัน เรื่องงานก็ส่วนเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวก็ส่วนเรื่องส่วนตัว ประธานหัสดินโปรดให้ความยุติธรรมกับเรื่องนี้ด้วยค่ะ!"

ดวงตาของหัสดินขยับเล็กน้อย เขายังคงเอ่ยปากพูดอย่างไร้เยื่อใย "เรื่องนี้ผมตัดสินแล้ว จะไม่มีการเปลี่ยนแปลง แค่นี้นะ!"

วางสายเสร็จเขาก็หันกลับมา สายตาสบเข้ากับยู่ยี่พอดี เธอนั่งตรงโต๊ะอาหารบิดตัวหันมาอย่างสงสัย ใบหูตั้งขึ้นด้านบนเล็กน้อย ถ้วยข้าวในมือลอยค้างอยู่ในอากาศเกือบหลุดจากมือ

ยู่ยี่บิดตัวไปมาด้วยอย่างทำตัวไม่ถูก เธอนั่งตัวตรงเก็บสายตา แล้วกินข้าวต่อราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หัสดินขมวดคิ้ว ก้าวเข้ามานั่งลงตรงข้ามกับเธอ "ไม่สงสัยว่าอีกฝ่ายเป็นใครเหรอ?"

"ไม่ว่าเป็นใครก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน" ระหว่างการพูดตะเกียบในมือของยู่ยี่ยื่นออกไปที่จานหมูเส้นผัดเปรี้ยวหวานที่วางอยู่หน้าหัสดิน

หัสดินมองการกระทำของเธอแล้วพูดออกมาสองพยางค์ "เรนนี่"

สีหน้าแข็งทื่อ ตะเกียบในมือยู่ยี่ยืนค้างอยู่อย่างนั้น หมูที่คีบขึ้นมาก็ตกลงไปที่จานอีกครั้ง หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง

"ในช่วงเวลานี้ บริษัทร่วมมือด้านวิศวกรรมกับจิราซูกรุ๊ป ผมเป็นผู้รับผิดชอบของฝั่งนี้ ส่วนเธอก็เป็นผู้รับผิดชอบของจิราซูกรุ๊ป ผมขอให้ทางจิราซูกรุ๊ปเปลี่ยนคนอื่นมารับผิดชอบแทน เธอไม่พอใจกับแผนการนี้จึงโทรมา"

หัสดินอธิบายแล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

ความคิดที่ฟุ้งซ่านกลับมาที่กรงอีกครั้ง ยู่ยี่เหลือบมองเขาแล้วถามว่า "ทำไมต้องให้จิราซูกรุ๊ปเปลี่ยนตัวเธอ?"

"แน่นอนว่าไม่สะดวกที่จะทำงานด้วยกัน"

"ทำไมถึงไม่สบายใจ?"

"หลังจากที่เกิดเรื่องผิดพลาดที่ผมเมาเรื่องนั้น ผมคิดว่าควรรักษาระยะห่างไว้จะดีกว่า ถ้าสถานการณ์ไม่ได้บีบคั้นจริงๆก็มีความไม่จำเป็นต้องเจอกัน" เขายกถ้วยแล้วเริ่มกินข้าว "อาหารวันนี้ทำได้ดีมากเลยนะ"

ความโกรธในใจที่สะสมมาช่วงสองสามวันที่ผ่านมาค่อยๆหายไป ยู่ยี่สงบลงได้ดังเดิม