ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 353

ยู่ยี่เปลี่ยนเสื้อและสวมหมวกก่อนออกมา เธอให้รถแท็กซี่ตามรถสีดำคันนั้น เธอทำเช่นนี้ครั้งแรก หัวใจเต้นเร็วเล็กน้อย ยิ่งรู้สึกว่ากำลังทำตัวเหมือนโจรไม่มีผิดเพี้ยน

ขับรถเร็วขึ้นเรื่อยๆ และไม่ค่อยเห็นรถวิ่งผ่านระหว่างทางแล้ว ยู่ยี่มองนอกหน้าต่างรถพลันพบว่าเป็นเส้นทางไปชานเมือง

ดึกขนาดนี้ เขาไปชานเมืองทำไม？

เธอรู้สึกฉงนสนเท่ห์ ทว่ายังคงจ้องรถคันนั้นอย่างไม่คลาดสายตา สุดท้ายรถจอดด้านหน้าวิลล่าหลังหนึ่ง

ยู่ยี่ให้แท็กซี่จอดห่างเล็กน้อย

หัสดินลงจากรถไปที่วิลล่า เรนนี่มาเปิดประตูให้ หางตาชำเลืองเห็นรถแท็กซี่ที่จอดอยู่อย่างมีลับลมคมใน มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นอย่างมีความหมายลึกซึ้ง

ลางบอกเหตุของผู้ชายกับผู้หญิงนั้นต่างกัน ผู้ชายจะรู้สึกช้ากว่า ส่วนผู้หญิงจะรู้สึกเร็วผิดปกติ

เธอจงใจไม่ปิดประตูวิลล่า ทิ้งช่องว่างไว้เล็กน้อย ร่างกายเรนนี่ประหนึ่งงูเลื้อยคลอเคลียใส่เขา

เธอจูบริมฝีปากเขาอย่างเร่าร้อน โต๊ะในห้องรับแขกจัดวางอาหารเลิศรส ไวน์แดง เนื้อสเต๊ก และเค้กไว้แล้ว

เพราะห่างกันได้ระยะหนึ่ง ยู่ยี่จึงเห็นเป็นผู้หญิงเท่านั้น มองหน้าตาไม่ออก

เธอจ่ายค่าแท็กซี่เสร็จก็ลงจากรถ พาหัวใจที่เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะไปด้านหน้า เธอเดินด้วยฝีเท้าเบาและช้าแล้วยืนอยู่หน้าวิลล่า

ประตูไม่ได้ปิดและยังมีช่องนิด ๆ จึงผลักเข้าไป

เธอรู้ว่าประพฤติเช่นนี้ดูไม่งาม ไม่ถูกต้อง และไร้มารยาท ไร้การศึกษาด้วย

ทว่าเธอควบคุมจิตใจไม่ได้ ข่มความอยากรู้ไม่อยู่ เธอทำไม่ได้ที่จะหมุนกายเดินออกไป

หายใจเข้าลึก ๆ หนึ่งเฮือก เธอตรึกตรอง หากพวกเขาเจรจาเรื่องงานจริง ๆ เธอก็จะขอโทษในความบุ่มบ่ามของตัวเองเอง

เมื่อคิดได้ดังนี้ หัวใจยู่ยี่ก็สงบสุข ยื่นมือผลักประตูวิลล่าเบา ๆ ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไป

บนโซฟาสีขาวในห้องรับแขก เรนนี่นั่งบนตักของหัสดิน ในมือถือไวน์แดงแล้วเขย่าเบา ๆ ส่วนมือเรียวอีกข้างโอบที่ลำคอเขา

เมื่อเห็นภาพบาดตาบาดใจตรงหน้า มือที่อยู่ข้างตัวของยู่ยี่กำแน่นอย่างไม่รู้ตัว สมองเธอขาวโพลนในบัดดล

อะไรคือความเจ็บปวด อะไรคือโกรธขึ้ง？

ประหนึ่งเข็มแหลมคมทิ่มแทงร่างกายเธอ จนขนลุกพอง ร่างกายเธอเริ่มสั่นเทิ้ม ความเจ็บปวดกระจายทั่วทั้งร่างกาย จนทำให้เธอหายใจไม่สะดวก ยิ่งรู้สึกเจ็บเจียมตาย

หางตาเรนนี่เหลือบไปเห็น จากนั้นก็ทำเสียงตกตะลึงพรึงเพริดและหวาดกลัว น้ำเสียงอ่อนนุ่มก็แปรเปลี่ยนตามไปด้วย “รุ่นพี่ยู่ยี่……”

หัสดินกำลังนั่งหันหลังให้ยู่ยี่ ดังนั้นจึงไม่เห็น คิดว่าเรนนี่กำลังเย้าแหย่เขาเล่น มือใหญ่นวดบ่าเธอ พลางยิ้มติดตลก “ตอนนี้ยิ่งซนขึ้นทุกทีแล้วนะ……”

ใบหน้ายู่ยี่มืดครึ้มคล้ายกับขี้เถ้าไฟ ในชั่วพริบตาเดียวเสมือนร่างกายโดนสูบเลือดไปหมด ใบหน้าซีดเผือดอย่างน่าสะพรึงกลัว ร่างกายที่แข็งทื่อของเธอขบฟัน ออกแรงกัดสุดแรงจนมีเลือดซึมออกมา

เธอหยิบน้ำเย็นข้างกายจากนั้นก็เดินเข้าไป ต่อด้วยผลักเรนนี่ล้มลงพื้น จากนั้นก็สาดน้ำเย็นใส่หัวหัสดิน